نعیمه تپه‌افشاری- «دارو نیست»! این جمله‌ای کوتاه است که شاید تا به حال به شما هم گفته باشند. جمله‌ای که تبعات آن اصلاً کم نیست و بیمار بیچاره را حسابی ناامید می‌کند. مدت‌هاست که کشورمان در بحث دارو با مشکلات عدیده‌ای مواجه است. از مشکلات تولیدکنندگان داروی داخلی گرفته که بعد از حذف ارزی یارانه […]
نعیمه تپه‌افشاری- «دارو نیست»! این جمله‌ای کوتاه است که شاید تا به حال به شما هم گفته باشند. جمله‌ای که تبعات آن اصلاً کم نیست و بیمار بیچاره را حسابی ناامید می‌کند. مدت‌هاست که کشورمان در بحث دارو با مشکلات عدیده‌ای مواجه است. از مشکلات تولیدکنندگان داروی داخلی گرفته که بعد از حذف ارزی یارانه دارو، حسابی به مشکل خورده‌اند تا داروهایی که به خاطر تحریم‌ها نمی‌توان پولشان را پرداخت کرد! البته دارو جزء تحریم‌ها نیست، ولی با توجه به اینکه به خاطر تحریم‌ها نمی‌توان پولشان را پرداخت کرد، به همین دلیل نمی‌شود آن‌ها را به کشور آورد! در این بین بیماران و آن‌هایی که با بیماران سر و کار دارند، روزگار بسیار سختی را می‌گذرانند. زیرا از یک طرف عزیزشان هر روز بیمارتر می‌شود و از سوی دیگر هم کاری برای تهیه دارو از دستشان بر نمی‌آید. گرما و آفتاب ظهرگاهی صورت‌هایشان را پریشان‌تر کرده است، هر کدام با آشفتگی نسخه‌ای در دست دارند و سراسیمه به سمت درهای داروخانه حرکت می‌کنند. بعضی برای تهیه داروی عزیزانشان و بعضی هم برای خودشان در این داروخانه حضور دارند و اغلب هم گله‌مند گرانی و کمبود دارو هستند و حتی بسیاری از دوندگی برای حمایت بیمه می‌گویند. آدم‌هایی که از یک‌میلیون تا چند ۱۰میلیون در ماه هزینه تهیه دارو می‌کنند که بیشترشان جزء بیماران خاص و سرطانی هستند. برخی با لبخند و دارو در دست از داروخانه خارج می‌شوند ولی بیشترشان با بغضی فرو خورده با دستان خالی داروخانه را ترک می‌کنند!
زنگ خطر کمبودهای دارویی در ماه‌های آتی
در چنین شرایطی باید گفت؛ دارو خیلی کم است؛ لطفاً فعلاً بیمار نشوید! در همین رابطه، رئیس هیئت‌مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران، در نامه‌ای به وزیر بهداشت، اعلام کرد: زنگ خطر کمبودهای دارویی به صدا درآمده است. عبده‌زاده؛ در این نامه ضمن قدردانی از اقدامات و پیگیری‌های انجام گرفته توسط وزارت بهداشت در دولت چهاردهم، درخصوص تأمین نقدینگی و پرداخت مطالبات شرکت‌های دارویی و تجهیزات پزشکی آورده است: صنایع داروسازی همواره با چالش نقدینگی که عمدتاً ناشی از تأخیر پرداخت بدهی بیمه‌ها و بیمارستان‌های دولتی به داروخانه‌ها و شرکت‌های پخش دارو بوده است رنج می‌برند که متأسفانه اخیراً سازمان هدفمندی یارانه‌ها نیز به این جمع اضافه شده است. اجرای طرح دارویار حجم و مقدار این بدهی‌‌ها را به شدت افزایش داده به‌طوری‌که از پایان سال ۱۴۰۲ که تاکنون نیز ادامه دارد، بد‌ترین سال وضعیت نقدینگی و تأمین مالی شرکت‌های دارویی است. شرکت‌های دارویی نه‌تنها از تأمین ریال تخصیص ارزهایی که از سمت بانک‌مرکزی صورت گرفته بود ناتوان هستند، بلکه توان پرداخت حقوق، بیمه و مالیات پرسنل خود را نیز ندارند، که این خود زنگ خطر کمبودهای نگران‌کننده در ماه‌های آتی است. حجم مطالبات شرکت‌ها از مراکز دولتی به مرز ۳۰ همت رسیده و این موضوع به نوبه خود تعطیلی خطوط داروسازی و کمبود دارو را به دنبال خواهد داشت. دانشگاه‌های علوم‌پزشکی علی‌رغم پرداخت‌های سازمان‌های بیمه‌گر (هرچند با تأخیر و به‌صورت نامنظم)، مطالبات دارو و تجهیزات پزشکی را پرداخت نمی‌کنند و در کنار سازمان‌های بیمه‌گر به عامل اصلی ایجاد کمبود دارویی در کشور تبدیل شده‌اند. پیشنهاد می‌شود جهت تعدیل و تسویه بدهی دانشگاه‌های علوم‌پزشکی، ردیف حساب دارو و تجهیزات از ردیف‌های سایر درآمدهای بیمارستان‌‌ها جدا و نظارت لازم جهت پرداخت مطالبات به شرکت‌های دارویی انجام شود تا حداقل بتوان اصل مبالغ خرید دارو و تجهیزات را به شرکت‌های مربوطه برگرداند و زمینه تأمین پایدار دارو را فراهم نمود.
دیدگاه بسته شده است.