دکتر محسن بهزادفر مسیح (ع) مى‌گفت: آن که درمان کردن زخمِ زخمدیده‌اى را واگذارد، ناگزیر شریک کسى است که زخم را بر بدن وى نشانده است؛ چه آن‌که زخم رسانده، تباهى مجروح را خواسته است و آن که درمان وى را واگذارده، بهبود او را نخواسته است. هر کس تندرستى‌‌اش بر بیمارى‌‌اش چیرگى داشته […]
دکتر محسن بهزادفر
مسیح (ع) مى‌گفت: آن که درمان کردن زخمِ زخمدیده‌اى را واگذارد، ناگزیر شریک کسى است که زخم را بر بدن وى نشانده است؛ چه آن‌که زخم رسانده، تباهى مجروح را خواسته است و آن که درمان وى را واگذارده، بهبود او را نخواسته است.
هر کس تندرستى‌‌اش بر بیمارى‌‌اش چیرگى داشته باشد و دارو بنوشد، به زیان خویش اقدام کرده است.
نشاط و شادى در ۱۰ چیز است: قدم‌زدن، سوارى، در آب غوطه‌خوردن، به سبزه نگریستن، خوردن و آشامیدن، به زن خوش سیما نگاه کردن، آمیزش جنسى، مسواک زدن، سر را با خَطمى در حمام و جز آن شستن، با مردم هم‌سخن شدن.
بوى خوش، عقل را استوار مى‌کند و بر توان جنسى مى‌افزاید.
هر کس در آغاز روز بوى خوش استعمال کند، تا شب عقلش او را همراهى مى‌کند.
۴ چیز است که اندکش هم بسیار است: آتش، دشمنى، تهیدستى و بیمارى
بیدارى یک شب به علت بیمارى یا درد، برتر و پُر پاداش‌تر از عبادت یک سال است.
هر کس بیمارى را براى خدا عیادت کند، آن بیمار براى عیادت‌کننده، از خدا چیزى نخواهد مگر آن‌که خداوند دعایش را استجابت کند.
هر مؤمنى که مؤمنى دیگر را در هنگام بیماریش، براى خداوند (عزوجل) عیادت کند خداوند فرشته‌اى از فرشتگان عیادت‌کننده را با او مى‌گمارد که در قبرش از وى عیادت نماید و تا روز قیامت براى وى آمرزش بطلبد.
در عیادت، آن کس از شما بیش‌ترین پاداش را مى‌برد که کم‌تر از همه بنشیند.
در کم‌تر از ۳ روز عیادتى نیست و آنگاه که عیادت لازم شود، یک روز در میان باشد.
هر کسى شبى بیمار باشد و این بیمارى را به جان بپذیرد و سپاس آن را به درگاه خداوند بگزارد، آن شب برایش همانند عبادت ۶۰ سال است. از امام (ع) پرسیده شد: پذیرفتن بیمارى چیست؟
فرمود: بر آن شکیبایى کند، دیگران را از آنچه در این شب بر او گذشته است، خبر ندهد و چون شب را به صبح آورد، خداوند را بر آنچه بوده است، سپاس گوید.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.