مردانی که کاخ سفید را به برج سیاه تبدیل می‌کنند

مردانی که کاخ سفید را به برج سیاه تبدیل می‌کنند

ما در لحظه‌ای عادی از تاریخ حضور نداریم. کنگره تحت هدایت جمهوریخواهان است. حمله به محیط‌زیست و کسب و کار مردم غلط اما قابل پیش‌بینی است. آنچه در آینده در دفتر بیضی شکل کاخ سفید روی می‌دهد، بی‌سابقه خواهد بود. حالا کاخ سفید بیش‌تر به شکل برجی سیاه دیده می‌شود. میانه‌رو‌‌ها رفته‌اند و راستی‌های افراطی سیاست یک ملت را مسموم می‌کنند.

دو نوع حمله در راه است. اولی تحریکی دردناک از جانب کنگره. برای مثال، هفته گذشته در یک روز صبح کنگره به دو قانون پایان داد: اولی جلوگیری از آلوده کردن رودخانه‌ها توسط شرکت‌های زغال‌سنگ و دیگری قانونی که رشوه دادن شرکت‌های نفتی به دولت‌های خارجی را سخت تر می‌کرد.

ده‌ها مورد از این تغییرات در راه است که همگی عواقبی ناخوشایند دارند: مردم از بازگشت به عقب قوانین زیست‌محیطی، بودجه‌های مسکن و مراقبت‌های پزشکی، رنج می‌برند و می‌میرند. اینها کم و بیش تغییراتی است که با انتخاب شدن مارکوروبیو و جب‌بوش در کنگره دمدمی مزاج فعلی خواهیم دید. همه اینها مضر هستند و باید در برابرشان مخالفت کرد. اینها لحظاتی است که ما از دست می‌دهیم تنها به این دلیل ساده که رأی ندادیم: این دقیقاً تغییراتی است که میلیاردرهای کشور برای آن اعضای کنگره را استخدام کرده‌اند.

اما زوج بنن و ترامپ حمله دوم را به راه خواهند انداخت. آنها به شکلی متهورانه ارکان اصلی یک ملت متمدن را هدف گرفته‌اند. تا پیش از این به ندرت چنین چیزی دیده بودیم. این جنگی است که نباید در آن جرات باختن به خود بدهیم. به عنوان مثال، ممنوعیت مهاجرت توهینی حساب شده به مسلمانان و همچنین اخلاق در ساده‌‌‌ترین شکل آن بود. این آزمونی برای آمریکایی‌‌ها بود که ببینیم آیا به دفاع از اقلیتی می‌پردازیم که به ما گفته می‌شود باید از آنها بترسیم و نفرت داشته باشیم. این ممنوعیت شکسته شد نه به خاطر ایستادن یک قاضی فدرال در برابر این ممنوعیت، بلکه به این دلیل که میلیون‌‌ها آمریکایی در پایانه‌های فرودگاهی و در میادین شهر‌‌ها تجمع کردند.

همان طور که در یکی از پلاکارد‌‌ها با افتخار نوشته شده بود: «آنها اول به سراغ مسلمانان آمدند و ما گفتیم: امروز نه لعنتی‌ها» این نمایشی برای نشان دادن قدرت مسلمانان نبود، این لحظه نمایش تعهد اخلاقی ما نسبت به انسان‌ها است. اما هیچ تضمینی وجود ندارد: اخلاق می‌تواند به راحتی در مواجهه با ترس خم شود و بنن و ترامپ استاد ترساندن مردم هستند. با این حال اخلاق تنها ستونی نیست که این دو در پی حمله به آن هستند. در این لیست اینها را می‌توان گنجاند: حمله به علم آب و هوا، حمله به خود علم و شرکت‌هایی که بر مبنای مدرنیته عمل می‌کنند.

در حال حاضر مشخص است که دولت فدرال برای مبارزه با گرم شدن زمین کاری انجام نمی‌دهد. انتخاب‌های کابینه ترامپ و سخنان جلسات کابینه این را تأیید می‌کند. اما اگر ترامپ از پیمان آب و هوایی پاریس خارج شود، این قضیه پشت کردن به دقیق‌‌‌ترین و کوشا‌‌ترین انسان‌هایی است که با فرایندی علمی تلاش کردند تا نزدیک به نیم قرن روند فعالیت‌های مخرب انسان‌ها را متوقف کنند.

نفرت ترامپ و بنن به این دلیل است که در فعالیت‌های خود محدود هستند. «من به تنهایی درستش می‌کنم» شعار خودشیفتگی ترامپ است اما از آنجایی که او قطعاً نمی‌تواند در برابر گرمای هوا کاری انجام دهد، نیاز است که در برابر آن مقاومت کنیم. آماده شدن در برابر حمله ترامپ به سنت‌‌ها نیز منطقی به نظر می‌رسد. چرا که سنت سنگری است که در برابر افرادی مانند ترامپ و بنن، قرار می‌گیرد.

تازه اولین داستان‌ها آغاز شده است: تفکیک قوا، طولانی‌‌‌ترین ایده‌ای است که آمریکا براساس آن پا گرفته است. جمله جالب قاضی آمریکایی این بود که توئیت‌های ترامپ مرزهایی را درنوردیده که ریچارد نیکسون هم با آنها کاری نداشت. تماس تلفنی عجیب و غریب با نخست‌وزیر استرالیا، کم‌تر عجیب به نظر می‌رسد وقتی که فکر کنید حرکات ترامپ، یک گام در جهت فرسایش مفهوم کشوری است که او می‌خواهد به سمت ایزوله کردنش گام ‌بردارد. آن هم در جهانی که کشور‌‌ها باید در کنار یکدیگر کار کنند.

مدیریت چنین حملاتی برای مترقی‌خواهان سخت خواهد بود. این مسایل در سنت ما زشت به حساب می‌آید. ما تا کنون خوب عمل کرده ایم: غلیان احساساتی از مقاومتی بی‌بدیل در تاریخ معاصر. ما سلاح‌هایی مخصوص به خودمان داریم: همبستگی، شوخ طبعی و گنجینه‌ای برای عدم خشونت.

نمی‌دانیم که این جنگ چگونه پایان خواهد یافت تنها می‌دانیم که مبارزه ادامه دارد. این راه کاملاً ناگهانی به داستان زمانه ما تبدیل شده است.

 

منبع: سایت ایران دیپلماسی