معاون پژوهش و فناوری دانشگاه تهران، گفت: متأسفانه اعمال قانون ۳۰ درصد مالیات بر پروژه‌های تحقیقاتی سبب شد، استادان تمایل نداشته باشند وارد پروژه‌های تحقیقاتی شوند. منوچهر مرادی؛ در گفتگو با مهر، در مورد کاهش رتبه علمی کشور و کاهش انتشارات علمی در دانشگاه‌های مختلف، گفت: نکته‌ای که وجود دارد این است که ببینیم این […]
معاون پژوهش و فناوری دانشگاه تهران، گفت: متأسفانه اعمال قانون ۳۰ درصد مالیات بر پروژه‌های تحقیقاتی سبب شد، استادان تمایل نداشته باشند وارد پروژه‌های تحقیقاتی شوند. منوچهر مرادی؛ در گفتگو با مهر، در مورد کاهش رتبه علمی کشور و کاهش انتشارات علمی در دانشگاه‌های مختلف، گفت: نکته‌ای که وجود دارد این است که ببینیم این ملاک انتشار مقالات، ملاک خوبی است یا خیر؟ می‌توان مقالات خوبی چاپ کرد، ولی مشکلی از کشور حل نشود. بنابراین شاید نباید روی این ملاک خیلی تمرکز کرد. وی ادامه داد: من دانشجویانی داشتم که برای ادامه تحصیل به آلمان رفته‌اند ولی هیچ مقاله‌ای ننوشته‌اند، بلکه در یک شرکت کار کرده‌اند و مشکل آن را حل کرده‌اند و رساله دکتری‌‌ها آن در مورد حل آن مشکل بوده است. در صورتی که دانشجویان دکتری ما برای فارغ‌التحصیل شدن حتماً باید مقاله داشته باشند. معاون پژوهش و فناوری دانشگاه تهران، خاطرنشان کرد: با وجود این‌که موضوع تعداد انتشار مقالات شاید معیار خوبی نباشد ولی در عین حال یک شاخص است و می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که یک مشکلی وجود دارد که پژوهش و انتشار آن کم‌تر شده است. وی تأکید کرد: زمانی ممکن است کاهش انتشار مقالات ناشی از یک برنامه قبلی باشد؛ به این صورت که بگوییم ما می‌خواهیم چاپ مقاله را کاهش بدهیم ولی قصد داریم پژوهش‌های کاربردی را افزایش دهیم. اگر این موضوع با برنامه باشد، اتفاق خوبی است؛ ولی وقتی ناگهانی اتفاق بیفتد شاید نقطه نقص محسوب شود. مرادی؛ در مورد دلیل کاهش رتبه علمی کشور و کاهش انتشار مقالات در دانشگاه‌ها، توضیح داد: بخشی از این موضوع به این دلیل است که پژوهشگران و اساتید نیاز به بودجه و تجهیزات دارند. این هزینه‌ها هم یا باید از دولت و یا باید با ارتباط دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها با بخش‌خصوصی تأمین شود. معاون پژوهش و فناوری دانشگاه تهران، با اشاره به نقش قانون مالیات ۳۰ درصدی پروژه‌های تحقیقاتی در کاهش انگیزه اساتید و پژوهشگران گفت: متأسفانه اعمال قانون ۳۰ درصد مالیات بر روی پروژه‌های تحقیقاتی سبب شد تقریباً شش ماه کار پژوهشگران و اساتید قفل شود. هیچ استادی تمایل نداشت وارد پروژه‌های تحقیقاتی شود و چنین مالیات‌های سنگینی بر بودجه‌های تحقیقاتی بسته شود. به نظر می‌رسد عملاً ما در حال مشاهده تأثیر این موضوع هستیم. وی خاطرنشان کرد: این یک تصمیم‌گیری متأسفانه صحیح نبود و بخش تحقیقات دانشگاه تهران و تمام کشور را تحت تأثیر قرار داد. نشان می‌دهد سیاست‌گذاران باید در سیاست‌گذاری دقت زیادی کنند چرا که ممکن است تصمیم‌گیری آن‌‌ها باعث افت شدید رتبه علمی کشور شود.
دیدگاه بسته شده است.