صنعت خودرو مسیر طولانی برای تغییر و ایجاد فناوری‌های نوین در پیش دارد

اولین گردهمایی درخصوص خودروهای برقی، با عنوان آینده‌فروشی در جاده مخصوص در محل اندیشکده خودرو برای نخستین بار در کشور با حضور مدیران گروه بهمن، گروه صنعتی ایران‌خودرو، شرکت ایپکو، گروه خودروسازی سایپا، شرکت خدمات شارژ مپنا، گروه ماموت، شورای‌رقابت، وزارت صمت و اصحاب رسانه برگزار شد. به گزارش مناقصه‌مزایده، در این گردهمایی تحولات جهانی […]

اولین گردهمایی درخصوص خودروهای برقی، با عنوان آینده‌فروشی در جاده مخصوص در محل اندیشکده خودرو برای نخستین بار در کشور با حضور مدیران گروه بهمن، گروه صنعتی ایران‌خودرو، شرکت ایپکو، گروه خودروسازی سایپا، شرکت خدمات شارژ مپنا، گروه ماموت، شورای‌رقابت، وزارت صمت و اصحاب رسانه برگزار شد. به گزارش مناقصه‌مزایده، در این گردهمایی تحولات جهانی در خودروهای برقی و زیرساخت‌های توسعه حمل‌ونقل برقی مورد بررسی قرار گرفت، تداوم گفتمان در مورد خودروهای برقی می‌تواند سبب تعریف یک استراتژی کلی جهت هدایت حمل‌ونقل پاک و پایدار شود، در ادامه بخشی از این گردهمایی را از نظر خواهید گذراند. سخنران نخست این همایش علی میرزایی‌سیسان؛ متخصص خودروهای برقی بود که با اشاره به وضع تعرفه‌های تجاری اروپا و آمریکا علیه خودروهای برقی تولید چین، گفت: چینی‌ها با ایجاد انعطاف بسیار زیادی در تجارت سعی دارند بخشی از موانع تجاری غرب را با تولید خودروهای هیبریدی دور بزنند. میرزایی؛ با اشاره به اینکه کارشناسان غربی معتقد هستند که اروپا نسبت به چین در تولید خودروهای برقی بسیار عقب مانده است، بیان کرد: اروپا در هوش‌مصنوعی، خودروی برقی و فناوری‌های حمل‌ونقل نسبت به چین بازمانده است، در حال‌حاضر در صنعت خودرو و حمل‌ونقل رقابت میان آمریکا و چین است. کارشناسان اروپایی می‌گویند: باید نوآوری داشته باشیم یا در عرصه جهانی حذف خواهیم شد. این متخصص خودروهای برقی، با اشاره به اینکه کسب درآمد از صنعت خودرو تغییر کرده است، اظهار داشت: به‌زودی سهم درآمد خودروسازان کاهش خواهد یافت، زیرا شرکت‌های فعال در نرم‌افزار و الکترونیک درآمد بیشتری کسب خواهند کرد. صنعت خودرو ابتدا یا انتهای راه نیست، بلکه مسیر طولانی را برای تغییر و ایجاد فناوری‌های نوین در پیش دارد. وی با بیان اینکه چینی‌ها توان تولید خودروی برقی با قیمت ۲۵ هزار دلار را دارند، توضیح داد: خودروهای برقی آمریکایی یا اروپایی قیمتی در حدود ۴۰ تا ۵۰ هزار دارند، اگر خودروسازان این دو قاره بخواهند به جایگاه فعلی چینی‌ها دست یابند تا سال ۲۰۲۸ زمان نیاز دارند. چین تا تاریخ مذکور علاوه بر خودروی برقی، تسلط کامل به زنجیره تأمین خودروهای هوشمند نیز خواهد داشت. میرزایی؛ درخصوص سرعت برقی‌سازی در کشور نسبت به سایر کشورهای پیشرو در این عرصه، گفت: در ایجاد حمل‌ونقل برقی سرعت اجرا بسیار مهم است، این مؤلفه نیز براساس مناطق مختلف بسیار متفاوت است. به‌عنوان مثال برقی‌سازی در نروژ پنج سال و چهار ماه و در آلمان شش سال و پنج زمان برد، اما در کشور ما سرعت برقی‌سازی نسبت به سایر مناطق مختلف در دنیا بسیار ضعیف است. وی افزود: بزرگ‌ترین خطری که جاده مخصوص را این روز‌ها تهدید می‌کند، مبحث برقی‌سازی نیست؛ بلکه خطر صنعت‌زدایی زودرس به فضای فعلی جاده مخصوص حاکم شده است. همچنین عادل دمشقی؛ مدیرعامل شرکت خدمات شارژ مپنا نیز، با اشاره به نگاه منفی نسبت به خودروهای برقی، گفت: نهاد‌ها و ارگان مختلف به اندازه کافی در برقی‌سازی دخالت دارند، اگر نسبت به احتمال انفجار باتری خودروهای برقی حساس شوند به سمت برقی‌سازی حرکت نخواهند کرد. برقی‌سازی در دنیا تعاریف فراوانی دارد که حمل‌ونقل فقط یک شاخه از این موضوع است. دمشقی؛ با اشاره به ناترازی در تأمین برق کشور و چالش‌های انرژی در حوزه حمل‌ونقل، بیان کرد: در کشور نسبت به ذخیره‌سازی انرژی در ایستگاه‌های شارژ توجهی وجود ندارد، با توجه به موانعی که در سوخت‌های فسیلی برای تأمین نیرو خودروهای برقی وجود دارد، استفاده از ذخیره ساز‌ها می‌تواند به مبحث ناترازی کمک کند. مدیرعامل شرکت خدمات شارژ مپنا، با بیان فقدان زیرساخت‌های مناسب برای راه‌اندازی ایستگاه‌های شارژ و هزینه‌ها، توضیح داد: در دنیا قیمت شارژرهای خانگی و هزینه زیرساخت آن یک به یک است، اما در کشور هزینه زیرساخت ۵۰ میلیون و قیمت دستگاه شارژر ۲۰ میلیون تومان است. این وضعیت برای ایستگاه‌های شارژ ۲ به یک است، به بیانی دیگر اگر شارژر ۱۲۰ کیلوواتی ۱۰ هزار دلار قیمت داشته باشد، هزینه زیرساخت آن ۲۰ هزار یورو خواهد بود. برای نصب و راه‌اندازی ایستگاه‌های شارژ ۱۰ تا ۲۰ میلیارد هزینه شارژر‌ها شده، اما ۱۰‌ها برابر هزینه عمرانی آماده‌سازی محل برای نصب شده است. دمشقی؛ تصریح کرد: دستورالعمل مشخص برای نصب و راه‌اندازی ایستگاه شارژ در کشور وجود ندارد، متولی راه‌اندازی ایستگاه شارژ هنوز مشخص نشده است. نکته قابل توجه اینجاست که زیرساخت شارژ و مکان یابی آن یکی از چالش‌های جدی است. به‌عنوان مثال در شهر تهران ۳۰۰ نقطه مورد بررسی قرار گرفت تا ۱۵ نقطه برای ایجاد ایستگاه شارژ انتخاب شد. البته از این تعداد نیز چند ایستگاه جابجا شدند، زیر فقدان زیرساخت توزیع برق وجود دارد.