شیوع مدرک‌گرایی لجام گسیخته در جامعه ایران رییس دانشگاه علامه طباطبایی با تأکید بر این‌که توسعه آموزش عالی در کشور بدون در نظر گرفتن نیازهای مهارتی و معرفتی اتفاق می‌افتد، گفت: اگر سرمایه‌گذاری‌های آموزش عالی بر روی دانشگاه‌های برتر دولتی که ۷ درصد آموزش کل کشور را برعهده دارند، انجام گیرد بسیاری از بحران‌های فعلی […]
شیوع مدرک‌گرایی لجام گسیخته در جامعه ایران
رییس دانشگاه علامه طباطبایی با تأکید بر این‌که توسعه آموزش عالی در کشور بدون در نظر گرفتن نیازهای مهارتی و معرفتی اتفاق می‌افتد، گفت: اگر سرمایه‌گذاری‌های آموزش عالی بر روی دانشگاه‌های برتر دولتی که ۷ درصد آموزش کل کشور را برعهده دارند، انجام گیرد بسیاری از بحران‌های فعلی نظیر صندلی‌های خالی دانشگاه‌ها رفع خواهد شد.
حسین سلیمی در گفت‌وگو با ایسنا، با اعلام این مطلب به مهم‌ترین چالش‌های آموزش عالی اشاره کرد و افزود: اولین چالش این است که توسعه آموزش عالی در کشور براساس نیازهای معرفتی یا مهارتی جامعه نبوده و نوعی مدرک‌گرایی لجام‌گسیخته در جامعه ایجاد شده است؛ چرا که ارایه و کسب مدرک به هر قیمتی و بدون این‌که بدانیم در جامعه ما از لحاظ معرفتی و مهارتی چه نیازهایی وجود دارد، انجام می‌شود.
وی در ادامه تصریح کرد: متأسفانه ما توانستیم نظام‌ها و شاخه‌های فرعی در آموزش عالی ایجاد کنیم که بعضاً این نظام‌ها در حال حاضر از لحاظ اقتصادی و اداری دچار مشکل شدند به‌طوری که دانشگاه‌های بزرگ با صد‌‌ها هزار دانشجو که مشخص نیست چه مهارتی را می‌آموزند مواجه شده، به‌طوری که این مدرک‌گرایی تورمی را در حوزه آموزش عالی ایجاد کرده است.
رییس دانشگاه علامه طباطبایی همچنین با بیان این‌که نظام آموزشی ایران مبتنی بر حفظیات و تقلید از نظریات بیگانه است، تأکید کرد: در رشته‌های علوم انسانی، علوم پایه و حتی برخی حوزه‌های علوم فنی با ارایه نظریاتی مواجه هستیم که کاربردی در جامعه ایران ندارند و دانشجویان این نظریات را فرا می‌گیرند اما در نهایت نمی‌دانند چه کاربردی در زندگی آنها دارد. بنابراین نظام آموزشی ما به‌صورت «کمی» و بدون این‌که در تأمین کیفیت و در نظر گرفتن معرفت و مهارت لازم برای دانشجویان تأمل جدی کرده باشیم، گسترش یافته است.
سلیمی تأکید کرد: دانشگاه‌های ما با خلاء جدی از لحاظ معرفتی و ظرفیت مواجه شدند اما باید به این نکته توجه کرد که بحران صندلی‌های خالی در دانشگاه‌های برتر و بزرگ کشور وجود ندارد و اگر این دانشگاه‌ها محور توسعه فعالیت‌های دانشگاهی بودند با مشکل صندلی‌های خالی مواجه نبودیم چراکه در دوره‌های تحصیلات تکمیلی (مقطع کارشناسی ارشد و دکتری) هیچ‌کدام از دانشگاه‌های سطح یک با بحران صندلی خالی مواجه نیستند و حتی از لحاظ معرفتی و مهارتی هم این مشکل را ندارند.
به گفته وی، در حال حاضر دانشگاه‌های برتر ۷ درصد بار آموزش عالی کشور را بر عهده دارند و ۶۰ درصد تولید علم توسط این دانشگاه انجام می‌شود حتی فارغ‌التحصیلان این دانشگاه‌ها نیز جایگاه مناسبی در جامعه دارند. بنابراین اگر سرمایه‌گذاری اصلی را بر روی دانشگاه‌های برتر بگذاریم نتیجه را سریع‌تر در بقیه زیرشاخه‌های آموزش عالی خواهیم دید.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.