طی سالهای گذشته صرفاً روی کاغذ و پشت تریبون اعلام شده که شرکتهای خودروساز باید واگذار شوند اما در عمل جز انتشار چند اطلاعیه و مصاحبه درخصوص واگذاری سهامهای مذکور اتفاق دیگری نیفتاده است. به گزارش مهر، اگرچه از سالها قبل بر خصوصیسازی خودروسازان تأکید شده اما همواره واگذاری سهام تودلی بهعنوان مقدمهای برای واگذاری […]
طی سالهای گذشته صرفاً روی کاغذ و پشت تریبون اعلام شده که شرکتهای خودروساز باید واگذار شوند اما در عمل جز انتشار چند اطلاعیه و مصاحبه درخصوص واگذاری سهامهای مذکور اتفاق دیگری نیفتاده است. به گزارش مهر، اگرچه از سالها قبل بر خصوصیسازی خودروسازان تأکید شده اما همواره واگذاری سهام تودلی بهعنوان مقدمهای برای واگذاری شرکت عنوان شده است. در تعریف سهام تودلی باید گفت که شرکتهای زیرمجموعه خودروسازان به صورت مستقیم و غیرمستقیم سهام شرکتهای مادر را خریدهاند و به همین دلیل شرکت مادر همچنان در این سهامها نقش دارد؛ این نحوه خرید سهام مانند یک کلافه پیچیدهای شده که طی سالهای گذشته جلوی اقدامات توسعه محور را گرفته است. حال در جدیدترین گزارش، ایرانخودرو با صدور اطلاعیهای در کدال -به تاریخ نهم دیماهـ تأکید کرده که قصد دارد بخشی از سهام تودلی خود را بفروشد؛ ایرانخودرو در این اطلاعیه اعلام کرده است که «با توجه به مفاد ماده ۲۸ دستورالعمل حاکمیت شرکتی، شرکتهای گسترش سرمایهگذاری ایرانخودرو و سرمایهگذاری سمند در نظر دارند معادل ۱۳٫۹۶ درصد سهام شرکت ایرانخودرو را به صورت تجمیعی (بلوکی) به اشخاص حقیقی یا حقوقی واجد شرایط با رعایت ضوابط و مقررات مربوطه واگذار نمایند. متقاضیان میتوانند برای اعلام آمادگی خرید و تکمیل فرمهای مربوطه، از تاریخ انتشار این آگهی به مدت ۱۵ روز به معاونت اقتصادی گروه صنعتی ایرانخودرو واقع در کیلومتر ۱۴ جاده مخصوص کرج، شرکت ایرانخودرو مراجعه نمایند. حائز توجه: شرایط ویژه عرضه و واگذاری سهام ایرانخودرو، پس از تکمیل فرآیند قانونی از طریق سازمان بورس و اوراق بهادار به اطلاع عموم خواهد رسید. واگذاری سهام مذکور پس از احراز صلاحیت و اهلیت لازم توسط مراجع قانونی، انجام خواهد شد. این آگهی هیچگونه حق و ادعایی را برای متقاضیان ایجاد نمینماید. ارائه فرمها صرفاً از طریق روش تعریف شده در این آگهی صورت میپذیرد.»
واگذاری بلاتکلیف!
نکته قابلتوجه آنکه اگرچه ایرانخودرو چند وقت یکبار اقدام به صدور اطلاعیهای برای فروش شرکتها و سهامهای زیرمجموعه خود میکند اما آنچه که تاکنون رخ داده خلاف این اطلاعیهها بوده است. طی سالهای گذشته صرفاً روی کاغذ و پشت تریبون اعلام شده که شرکتهای خودروساز باید واگذار شوند اما در عمل جز انتشار چند اطلاعیه و مصاحبه درخصوص واگذاری سهامهای مذکور، اتفاق دیگری نیفتاده است. چه بسا که طبق فرمان رئیسجمهور شهید باید تا شهریور ماه سال ۱۴۰۱ وضعیت واگذاری خودروسازان به بخشخصوصی تعیینتکلیف میشد اما این فرمان نیز مانند برنامه دولتهای پیشین صرفاً روی کاغذ ماند. عدم اراده دولتها برای واگذاری شرکتهای زیانده خودروساز در حالیست که طبق گزارشهای قبلی سه شرکت ایرانخودرو، سایپا و پارس خودرو زیان انباشتهای بالغ بر ۲۰۸ هزار و ۳۴۰ میلیارد و ۵۵۸ میلیون تومان دارند که البته این زیان صرفاً مربوط به شرکتهای مادر بوده و اگر قرار باشد زیان شرکتها زیرمجموعه نیز حساب شود قطعاً رقم بسیار بالاتر خواهد رفت. از سویی دیگر نیز با توجه به اینکه شرکتهای خودروساز روزانه در حال زیاندهی هستند مجبور به استفاده از وامها و اعتبارات دولتی هستند که همین امر نیز در نهایت منجر به بدهی خودروسازان هم به بانکها هم به قطعهسازان شده است. نکته دیگر آنکه به دلیل قیمتگذاری دستوری خودرو و البته عدم شفافیت مالی، قاعدتاً بخشخصوصی تمایلی به خرید سهام خودروسازان نخواهد داشت زیرا در حالحاضر که شرکتها با انواع و اقسام یارانهها و حمایتهای دولتی پشتیبانی میشوند این حجم از زیان را بر جای گذاشتهاند حال اگر قرار باشد با همین شرایط شرکت در اختیار بخشخصوصی قرار گیرد، قطعاً نتایجی بهتر از نتایج فعلی به دست نخواهد آمد. با این شرایط قطعاً اگر ارادهای از سوی متولیان نباشد نه تنها بخشخصوصی واقعی برای خرید سهام خودروسازان پیش قدم نمیشود، بلکه واگذاری خودروسازان در یک حلقه زمانی گرفتار میشود؛ چه بسا که طی سالهای گذشته این اتفاق افتاده و دولتمردان صرفاً در دورهای که مسئولیت داشته باشند تأکید کردهاند که سهام خودروسازان باید واگذار شود و پس از کنار رفتن از مسئولیت، پرونده جدیدی برای واگذاری باز شده و این فرآیند به همین شکل ادامه یافته است. موضوع دیگر آنکه دو خودروساز بزرگ کشور در حالی طی سالهای گذشته بهخصوص دهه ۸۰ اقدام به احداث سایتهای تولیدی در شهرستانهای کشور کردند که به اعتقاد برخی کارشناسان و حتی فعالان صنعت خودرو، ساخت تعدادی از این سایتها صرفه اقتصادی نداشته و بیشتر سیاسی بوده است به اعتقاد برخی کارشناسان و حتی فعالان صنعت خودرو، ساخت تعدادی از این سایتها صرفه اقتصادی نداشته و بیشتر سیاسی بوده است. در حالحاضر در مجموع ایرانخودرو و سایپا هفت سایت در شهرستانها دارند که پنج سایت مشهد، تبریز، بابل، شیراز و کرمانشاه متعلق به ایرانخودرو و دو سایت ساوه و کاشان متعلق به سایپا است. ایرانخودرو چندی پیش اقدام به عرضه سهام و برگزاری مزایده برای فروش دو سایت کرمانشاه و بابل کرد اما با توجه به اینکه سایتها بیشتر جنبه سیاسی دارند، این مزایده به نتیجه خاصی نرسید. نکته مهم در این رابطه آن است که وقتی سایت شهرستانها که در حالحاضر با کمترین ظرفیت در حال فعالیت هستند به فروش نمیرود چگونه ممکن است سهامهای تودلی بدون مقاومت به فروش رسد؟ اینجاست که نیاز به یک اراده مستقل و مستحکم برای واگذاری خودروسازان بیش از پیش خودنمایی میکند؛ به این معنا که تا وقتی ارادهای برای شکست مقاومت مدیران چه در شرکتهای مادر چه در زیرمجموعهها وجود نداشته باشد واگذاری خودروسازان به سرمنزل مقصود نخواهد رسید و مانند سالهای قبل در یک حلقه زمانی گرفتار خواهیم شد.
سخنگوی سابق شورایرقابت، در مورد تعلل دولت در واگذاری خودروسازان و دلیل علاقهمندی به دولتیسازی صنعت خودرو، گفت: ۴۰ درصد از درآمد خودروسازان را دولت دریافت کرده و میتواند نیروهای مدنظر خود را در بخش مدیریتی منصوب کند؛ به همین دلیل است که در یک دهه گذشته چند وزیر صمت و چند مدیرعامل ایرانخودرو عوض […]
دیدگاه بسته شده است.