ناز پزشکان خریداری ندارد!

نرگس همتی- از بدو تولد، پزشک تنها کسی است که هر کسی در زندگی با آن ملاقات خواهد کرد؛ شاید برای همه ما تعریف دکتر یعنی لباس سفید، نسخه و در نهایت دارو، اما تشخیص بیماری و درمان آن مهارتی است که هر پزشک برای به دست آوردن آن باید تقریباً نیمی از عمر خود را صرف کند. به همین دلیل است که پزشکان در هر جامعه‌ای دارای ارزشی والا هستند، زیرا با درمان درست بیماری می‌توانند مهم‌ترین ابزار زندگی هر فرد را که جان است، نجات دهند. در دوران تحصیل خیلی وقت‌‌ها به این فکر می‌کنیم که در آینده چه شغلی را انتخاب کنیم و میلیون‌ها نفر هم هستند که دوست دارند پزشک شوند اما راه رسیدن به این شغل مهم برای همه هموار نیست؛ از استعداد گرفته تا مخارج بالای آن، همه و همه از جمله موانعی هستند که پیش‌رویمان قرار دارند. در واقع شغل پزشکی از پُرطرفدار‌ترین شغل‌های دنیاست و بسیاری از دانش‌آموزان آرزو دارند در آینده پزشک شوند اما آیا پزشکی را می‌توان در درآمد بالا و عنوان شغلی پُرزرق و برق و یک لباس سفید خلاصه کرد؟! پزشک شدن کار دشواری است و نیاز به تلاش و پشتکار زیادی دارد. پزشکان سال‌ها تحصیل می‌کنند تا بتوانند مهارت‌های لازم برای تشخیص و درمان بیماری‌ها را پیدا کنند اما به‌خاطر عشق و علاقه‌ای که به این شغل و خدمت به مردم دارند، تمام سختی‌ها را تحمل می‌کنند.

پزشکان بیکار!

حال با همه تعاریفی که کردیم اعجاب‌انگیز نیست که بسیاری از پزشکان میل کار کردن ندارند؟ به عبارت بهتر، میل به فعالیت پزشکان در جامعه سیر نزولی پیدا کرده است. این موضوع در حوزه‌های کودکان، عمومی و مامایی ملموس‌تر است که یکی از دلایل آن قیمت‌گذاری خدمات پزشکی است. در مقابل، تمایل به فعالیت در حوزه زیبایی رشد داشته است؛ چرا که «مشاطه‌گری» سود بیشتری دارد. اما خطر آن وجود دارد که در سال‌های آینده برای ساده‌‌ترین کارهای پزشکی مجبور به سفر به خارج از کشور باشیم. یعنی پزشکی هم با آن همه کبکبه و دبدبه‌اش دیگر صرف نمی‌کند و بازار ندارد. رشته‌ای که روزی روزگاری شغل اول همه بچه‌ها بود، حالا آن‌ها که «دکتر» شده‌اند سر نخواستنش دعوا دارند. حالا دکتر‌ها مدرک‌شان را قاب می‌کنند و جای جراحی و نسخه‌نویسی معمولی، یا مهاجرت می‌کنند به امارات، می‌روند به کویت، می‌روند به قطر، می‌روند به اروپا، یا همین جا، بوتاکس می‌کنند و فیلر می‌زنند و نخ می‌کشند و چند برابر ویزیت زبان کوچک ته حلق و جراحی آپاندیس پول درمی‌آورند و بازارشان سکه می‌شود و اسکناس چاپ می‌کنند. حال سؤال این است که تکلیف مردم چه می‌شود؟ آنانی که نیاز به دکتر دارند باید چکار کنند؟ بررسی وضعیت دستمزد پزشکان در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه نشان می‌دهد که ایران از استانداردهای جهانی فاصله قابل‌توجهی دارد. پزشکان در کشورهایی نظیر آلمان، فرانسه و آمریکا، بسته به تخصص خود، سالانه بین ۶۰ هزار تا ۳۰۰ هزار دلار درآمد دارند. در همین رابطه، چندی پیش جلیل حسینی؛ معاون آموزشی وزارت بهداشت، در نشستی خبری گفت: ما کمبود پزشک در کشور نداریم اما براساس آماری که دریافت کردیم ۳۰ هزار پزشک عمومی هیچ جا فعالیت نمی‌کنند! ما ۷۴ هزار دانشجوی پزشکی در حال تحصیل و حدود ۹۰ هزار دانشجو در کل دوره آموزش پزشکی مشغول تحصیل داریم. با اطلاعاتی که از سازمان نظام پزشکی گرفتیم از مجموع پزشکان ما ۳۰ هزار پزشک عمومی در هیچ جا فعالیت نمی‌کنند. بنابراین ما مشکلی برای تأمین پزشک عمومی نداریم؛ بلکه باید پزشکان را متقاعد کنیم در مناطقی که مورد نیاز آنهاست، مشغول فعالیت شوند. گفتنی است؛ یکی دیگر از مشکلات این بخش نیز تعداد بالای قبولی دانشگاه‌های علوم پزشکی است؛ این امر باعث شده تا درآمدی که باید بین ۱۰۰ هزار پزشک تقسیم شود، اکنون بین ۷۰۰ هزار نفر تقسیم شود! حال باید دید که آیا دولت می‌تواند ناز پزشکان بیکار را بخرد یا تهدید آینده سلامت کشور به مسئله‌ای جدی بدل خواهد شد.