انتقال پایتخت نیازمند اجماع ملی

رئیس سابق سازمان نظام مهندسی ساختمان کشور، با اشاره به مطرح شدن موضوع انتقال پایتخت، گفت: در این کار ملی در ابتدا باید همه اجزای حاکمیت اتفاق‌نظر داشته باشند، پس از آن با تشکیل یک کارگروه کوچک و چابک باید به اجرای کار بپردازیم. فرج‌ا… رجبی؛ در گفتگو با ایرنا، با اشاره به ایده‌های مطرح شده برای انتقال پایتخت با هدف کاهش مشکلات کلانشهر تهران، اظهار داشت: تهران، بی‌قواره در حال بزرگ شدن است و در عین حال با کمبود امکانات و تأسیسات زیربنایی، همچنین آلودگی هوا و ترافیک مواجه است. وی گفت: ایران نخستین کشوری نیست که می‌خواهد پایتخت خود را جابه‌جا کند و در دیگر کشور‌ها نیز این کار سابقه دارد. نماینده شیراز در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، بیان‌ داشت: در این زمینه در گذشته نیز بررسی‌‌ها و مطالعاتی انجام شده است و باید یک بار دیگر به آن مطالعات و تاریخچه کار که در گذشته انجام شده، بازگشت. وی تأکید کرد: در این کار ملی در ابتدا باید همه اجزای حاکمیت اتفاق‌نظر داشته باشند و باید با اجماع‌جمعی انجام شود، نه اینکه یک دستگاه یا نهاد آن را به‌عنوان دستاورد خود معرفی کرده یا وقتی مشکلی پیش آمد دستگاه‌ها آن را بر گردن یکدیگر بیندازند. رجبی؛ بیان‌ داشت: دولت به‌عنوان محور اجرای این بحث باید تلاش کند که همه اجزای حاکمیت، قوای سه‌گانه و دستگاه‌های مرتبط را پای کار آورده و همه ظرفیت‌هایی که در محل استقرار شهر جدید باید داشته باشیم را در نظر بگیرد. رئیس سابق سازمان نظام مهندسی ساختمان، تصریح‌ کرد: در این مسیر کلیدی‌‌ترین نکته اجماع همه ارکان‌‌ها و اتفاق نظر آنان بر این مسئله است. وی ادامه‌ داد: نکته دوم، اینکه این مهم یک کار بخشی نیست و این‌طور نیست که وزارت کشور یا وزارت راه‌وشهرسازی به‌تنهایی بخواهد بار را به دوش بکشد، بلکه نیازمند تشکیل یک کارگروه ملی است؛ کارگروهی که در آن همه ارکان تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز ذی‌مدخل حضور داشته باشند، در عین حال باید یک کارگروه کوچک و چابک باشد و بتواند بخش‌های دیگر حاکمیت را به انجام این مهم دعوت کند. رجبی؛ خاطرنشان‌ کرد: فراموش نکنیم یک تصمیم نسبتاً خوب را خوب اجرا کردن، بهتر از این است که یک تصمیم خیلی خوب را بد اجرا کنیم. بر این اساس باید از لحاظ نظری و همچنین جمع‌بندی نقاط مثبت و منفی و مزیت‌های نسبی منطقه یا مناطق مد نظر به جمع‌بندی برسیم و راهکار‌ها را در یک فرآیند کاملاً شفاف و معقول تدوین کنیم. وی اضافه‌ کرد: پس از حصول اتفاق‌نظر، باید در وهله نخست به مطالعه وضعیت موجود آن مکان جدید پرداخته و در مرحله بعد به ایجاد سازوکارهای اداری، سیاسی، لجستیک و فراهم کردن عدّه و عُدّه مناسب برای ورود به این مکان بپردازیم. نماینده سابق شیراز در مجلس، اظهار داشت: پس از آن تدوین برنامه زمان‌بندی شده مشخص و همچنین تشکیل کارگروه چابک ذی‌نفوذ و مؤثر به این منظور لازم است. وی گفت: در صورتی که این ساز و کار بتواند دستکم فعالیت‌های سیاسی پایتخت را به مکان جدید منتقل کند، به‌طور قطع فشار از تهران برداشته خواهد شد؛ با این حال، این موضوع رافع مسئولیت مدیران شهری و ملی درخصوص رفع معضلات کلانشهر تهران و بی‌تفاوتی نسبت به آن نیست، چرا که موضوع انتقال پایتخت یک فرآیند چند ساله خواهد بود و در آن چند سال باید برای کاهش وضعیت نامطلوب در تهران برنامه داشته باشیم. رجبی؛ ادامه‌ داد: در این راستا باید به ارائه راهکارهایی برای مقابله با آلودگی هوای تهران، گسترش بی‌رویه شهر، فرونشست قسمت‌هایی از شهر، کاهش خطرات ناشی از گسل‌های تهران و… از سوی مدیران شهری و ملی پرداخته شود و با قدرت به کار خود ادامه دهند. در عین حال به موازات آن در قالب برنامه چند ساله انتقال پایتخت به انجام کار علمی، برنامه‌ریزی و سازماندهی پرداخت. وی با اشاره به مطرح شدن اسامی همچون منطقه مکران برای انتقال پایتخت، گفت: فارغ از نام‌‌ها و مناطق، هر کجا که قرار است این انتقال و استقرار پایتخت جدید اتفاق بیفتد، باید به لحاظ زیرساختی آماده باشد. همچنین از لحاظ امنیتی و استراتژیکی باید توسط مراجع ذی‌صلاح تأیید شود. رئیس سابق سازمان نظام مهندسی ساختمان، خاطرنشان کرد: اینکه منطقه مکران ظرفیت توسعه بالایی دارد الزاماً به معنای این نیست که بخواهیم پایتخت را به آن منطقه منتقل کنیم.