مرضیه نیکخواه ـ دولت پول ندارد؛ صورتمسئله روشن است و دولت فعلاً برای کسب درآمد مجبور است از جاهای دیگر همچون صندوق توسعه ملی استفاده کند -کاری که چندبار اتفاق افتاده است- و مالیات بیشترین درآمد را برای دولت به همراه دارد. اما حتی افزایش ۵۰ درصدی مالیات نیز نتوانسته عصای دست دولت باشد. حال […]
مرضیه نیکخواه ـ دولت پول ندارد؛ صورتمسئله روشن است و دولت فعلاً برای کسب درآمد مجبور است از جاهای دیگر همچون صندوق توسعه ملی استفاده کند -کاری که چندبار اتفاق افتاده است- و مالیات بیشترین درآمد را برای دولت به همراه دارد. اما حتی افزایش ۵۰ درصدی مالیات نیز نتوانسته عصای دست دولت باشد. حال از یک طرف دولت مدام به دنبال این است که منبع درآمد جدیدی برای خود کسب کند و از سوی دیگر به خوبی میداند با آغاز رسمی بازگشت ترامپ به میز قدرت در آمریکا دوباره تحریمهای فلجکننده آغاز خواهد شد. مسئلهای که بارها ترامپ نیز در مصاحبههایش قبل و بعد از پیروزی در انتخابات آمریکا نیز بدان اشاره کرده است. از طرف دیگر مواضع صریح رهبر انقلاب نیز در رابطه با ترامپ نیز کاملاً روشن است. چند سال قبل و در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ، رهبر انقلاب فرمودند: اگر چنانچه یک وقتی هم -بر فرض محال- قرار بود دولت جمهوری اسلامی با رژیم آمریکا مذاکره هم بکند، با این دولت کنونی آمریکا هرگز مذاکره نمیکند. در چنین شرایطی دولت باز هم چشم به افزایش قیمتها دوخته تا بلکه بتواند مشکل کمبود نقدینگی خود را حل کند؛ آن هم در شرایطی که در حالحاضر بیش از ۹۰ درصد بودجه دولت صرف پرداخت حقوقها میشود! حال دولت در دوراهی سختی قرار دارد. اول اینکه مذاکره مستقیم با دولت جدید آمریکا را در دستور کار خود بگذارد که این کار بیشک تبعات سختی برای رئیسجمهور در پی خواهد داشت و راهحل دوم نیز درآمدزایی از حاملهای انرژی است؛ مسئلهای که پیشتر نیز بارها از سوی مسعود پزشکیان؛ رئیسجمهور و برخی اعضای کابینه نیز عنوان شده است. این مسئله نیز با توجه به شرایط اقتصادی بسیار سختی که هماکنون مردم تجربه میکنند، کار بسیار سختتری است که میتواند تبعات اجتماعی و امنیتی در پی داشته باشد. با این حال همچنان دولت با توجه به شرایطی که ذکر شد، چشم به راهحل دوم دارد.
هشدار مجدد رئیسجمهور
در همین رابطه، دیروز (دوشنبه) مسعود پزشکیان؛ رئیسجمهور، در همایش ملی روز هوای پاک، گفت: امسال قرار بود مازوت نسوزانند، اما گیر کردیم. اگر نمیسوزاندیم باید گاز خانهها را قطع میکردیم. چراکه مصرف ما چندین برابر مصرف خارج است. برنامهای طراحی کردیم تا سال آینده به مشکل نخوریم. ما دنبال این هستیم ۳۰ هزار مگاوات تا ۵۰ هزار مگاوات تا دو سال آینده برق خورشیدی تولید کنیم. همه تلاش خود را به کار گرفتیم از پنلها خورشیدی و انرژی بادی استفاده کنیم. چندین برابر اروپاییها برق و گاز مصرف میکنیم، اما حقوق نداریم به پرسنل بدهیم. پزشکیان؛ بیان کرد: رهبری فرمودند سال تولید با مشارکت مردمی است. از طرف دیگر دولت برق و گاز تولید را قطع میکند، چون باید گاز را بسوزانیم برق کم نیاید. یا گاز در خانه مصرف شود. ما در مجلس قانون نوشتیم که روستاها را گاز بکشیم. وقتی گاز کشیدیم اما گاز نداریم چگونه در زمستان تأمین کنیم. منابع ما معلوم است، اما نیازهای ما نامعلوم. بعد باید مملکت را تعطیل کنیم. رئیسجمهور در ادامه، خاطرنشان کرد: برخیها اصلاً مراعات نمیکنند. گازی که در مسجد مصرف میکنیم آیا کیفی است؟ با این نوع مصرف هر چقدر تولید کنیم کم میآید. مردم باید به ما کمک کنند. من تا جایی که بتوانم باید تلاش کنم تا مشکل مردم حل شود. اما حل همه ناترازیها به کمک مردم نیاز دارد. بدون کمک مردم حل نمیشود. ما در همه حوزهها گاز، برق، بنزین و آب ناترازی داریم. ما گازوئیل را لیتری ۳۰۰ تومان میفروشیم اما بیرون لیتری ۶۰ هزار تومان است. کجای دنیا اینگونه است. هر کجا هم که میخواهیم دست بزنیم. میگویند دست نزن. صدا درمیآید. خب چی کار کنیم تا مشکل حل شود؟ وی افزود: یک منطقه کسری آب دارد. میگویند ۲۰ تا چاه بزنیم مشکل کمآبی حل شود. خب آینده چه میشود؟ امروز چاه میزنیم مشکل آب روستا حل میشود. توسعه یافت، چاه خشک شد بعد چه کار کنیم؟ چاه بالاخره تمام میشود. نباید برای آن فکر کنیم؟ الفبای توسعه تناسب بین منابع و مصارف است. آب زیرپا و آبی که از آسمان میآید قابل محاسبه است. میزان مصرف هم مشخص است. اگر توسعه دهیم باید اصولی باشد. ما در حال تلاش هستیم با تمام توان به قوانین عمل کنیم. من بهعنوان یک پزشک به دنبال این هستم مردم مریض نشوند. آلودگی هوا و نبود آب مردم را مریض میکند. امیدوارم دست به دست هم دهیم تا مشکلات حل شود. دولت در زمینه پنلهای خورشیدی خیلی بیشتر از برنامه جلو خواهد رفت. انرژی بادی را در دستور کار قرار داده و در حوزه حملونقل عمومی نیز تغییرات اساسی خواهیم داد. رئیسجمهور، تأکید کرد: ما با مصرف نادرست، انرژی ارزشمند را دود میکنیم اما بعد در پرداخت در حوزههای مختلف با مشکل مواجه هستیم. اگر اینها را مدیریت کنیم، میتوانیم به زندگی نیروهای انسانی خود برسیم. چه محیطبان چه اساتید دانشگاه و چه هر قشر دیگری. اعضای هیئت علمی ما امروز بین ۲۰ تا ۲۵ میلیون حقوق میگیرند. چگونه با ۲۰ میلیون میشود در تهران زندگی کرد؟ همه جا ناترازی به وجود آمده چه در آب، برق و محیطزیست. بعد میگوییم با ادامه همین روند مشکل را حل کنیم، چگونه؟ هر که بلد است به میدان بیاید.
ارسال دیدگاه
قوانین ارسال دیدگاه