معاون شهرسازی و معماری وزیر راه‌وشهرسازی، با بیان اینکه با تأکید رئیس‌جمهور و وزیر راه‌وشهرسازی از ظرفیت‌های بخش‌خصوصی در ساخت‌وساز استفاده می‌شود، از بلندمرتبه‌سازی به‌عنوان یکی از راه‌حل‌های تأمین فضای شهری و الگوهای ساخت، نام برد. به گزارش مناقصه‌مزایده، غلامرضا کاظمیان؛ در تشریح سیاست‌های وزارتخانه با بلندمرتبه‌سازی، افزود: سیاست وزارت راه‌وشهرسازی براساس تکالیف قانونی، تأمین […]
معاون شهرسازی و معماری وزیر راه‌وشهرسازی، با بیان اینکه با تأکید رئیس‌جمهور و وزیر راه‌وشهرسازی از ظرفیت‌های بخش‌خصوصی در ساخت‌وساز استفاده می‌شود، از بلندمرتبه‌سازی به‌عنوان یکی از راه‌حل‌های تأمین فضای شهری و الگوهای ساخت، نام برد. به گزارش مناقصه‌مزایده، غلامرضا کاظمیان؛ در تشریح سیاست‌های وزارتخانه با بلندمرتبه‌سازی، افزود: سیاست وزارت راه‌وشهرسازی براساس تکالیف قانونی، تأمین زمین، مسکن، فضاهای معیشت، فضاهای خدمات و در مجموع شهر مناسب برای همه مردم است. تأمین زمین و مسکن به معنای آن است که بتوانیم به اندازه کافی و نه بیش از حد و نه کمتر از حد، زمین تأمین کنیم و با الگوی مناسب این کار را انجام بدهیم. همچنین زمین، مسکن و فضای شهری را در جای مناسب و برای همه گروه‌های هدف تأمین کنیم. به‌گونه‌ای که همه گروه‌های هدف به ویژه گروه‌های کم‌درآمد و متوسط بتوانند صاحب خانه شوند و صاحب خانه بمانند.
به دنبال ایجاد سکونت پایدار در شهرها هستیم
کاظمیان؛ تصریح کرد: به دنبال آن هستیم که نوعی سکونت پایدار را در شهرهایمان فراهم کنیم. این مقام مسئول در وزارت راه‌وشهرسازی، با تأکید بر اینکه ذات شهر پویاست، توضیح داد: در شهر به لحاظ بستر طبیعی، شرایط اکولوژیک و ترکیب اجتماعی و اقتصادی ساکنان شهرها، تنوع بسیاری داریم. بنابراین، بلندمرتبه‌سازی هم فقط یکی از الگو‌ها و روش‌های ساخت‌وساز و تولید فضاست. کاظمیان؛ تصریح کرد: بلندمرتبه‌سازی به‌خودی‌خود نه درست است و نه اشتباه است، بلکه به اقتضای شرایط تعریف و ارزیابی می‌شود. وی در بیان اقتضائات ساخت ساختمان‌های بلند، گفت: در برخی از فضا‌ها و بافت‌های شهری برای برخی خانوار‌ها و فضاهای کسب‌وکارها، بلندمرتبه‌سازی می‌تواند الگوی مناسب باشد. در کنار بلندمرتبه‌سازی، میان‌مرتبه‌سازی و کوتاه‌مرتبه‌سازی و انواع ساخت‌وساز‌ها را داریم. بنابراین با توجه به شرایط باید راه‌حل‌های متنوع داشته باشیم. معاون وزیر راه‌وشهرسازی، در تعریف تعداد طبقات برای ساختمان‌های بلند، توضیح داد: طبق مصوبات شورای‌عالی شهرسازی و معماری ایران که بالا‌ترین مرجع تصویب سیاست‌های توسعه شهری و منطقه‌ای است در کلانشهر‌ها و شهرهای بالای ۲۰۰ هزار نفر جمعیت از هشت طبقه بیشتر ساختمان بلند و در تهران با احتساب پیلوت ۱۲ طبقه به بالا جزء ساختمان‌های بلند محسوب می‌شود. کاظمیان؛ ادامه داد: سابقه بلندمرتبه‌سازی در ایران به دهه ۴۰ و ۵۰ برمی‌گردد و در همان زمان، بررسی‌هایی در این زمینه انجام شد. به صورت مشخص بعد از انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۶۹ اولین موارد ضابطه‌مند کردن بلندمرتبه‌سازی را داشتیم و به همین ترتیب، طی دوران‌های مختلف ضوابطی گذاشته شد. به گفته وی، آخرین اقدام در این رابطه مربوط به سال ۱۳۹۷ و با مصوبه‌ای در شورای‌عالی شهرسازی و معماری تحت‌عنوان ضوابط عام بلندمرتبه‌سازی انجام شد. وی افزود: در آخرین مصوبه تلاش شد تا نظم و ساماندهی به بلندمرتبه‌سازی داده شود و بدین‌ترتیب، بلندمرتبه‌سازی تعریف مشخصی پیدا کرد. در این مصوبه، چگونگی استقرار بلندمرتبه‌ها در شهرها تعیین شده است. بر همین اساس به دو شکل می‌توانیم بلندمرتبه داشته باشیم، یا پهنه‌های بلندمرتبه‌سازی داشته باشیم و در این وجه، بلوک‌‌ها و محدوده‌هایی از شهر را مشخص می‌کنیم و در این بلوک‌‌ها و پهنه‌هاست که می‌توان بلندمرتبه ساخت و یا در محورهای شهری می‌توان بلندمرتبه ساخت. بنابراین در سایر قسمت‌ها، بلندمرتبه‌سازی ممنوع است. کاظمیان؛ تأکید کرد: در سال ۱۳۹۷ با ابلاغ این مصوبه، جلوی پراکندگی‌های بی‌برنامه بلندمرتبه‌سازی در شهرها گرفته شد. یکی از تأکیدهای مصوبه این است که از بلندمرتبه‌سازی به‌عنوان یک پروژه تک‌ساختمانی و تک‌پلاکی اجتناب شود. همچنین براساس سیاست‌ها، ساخت این نوع ساختمان‌‌ها و دسترسی آن‌ها به معابر عمومی آسان باید باشد. معاون وزیر راه‌وشهرسازی، گفت: بلندمرتبه‌سازی به‌خودی‌خود نه نشانه یک ساختمان لوکس است و نه نشان‌دهنده یک ساختمان متوسط و یا متعلق به اقشار کم‌درآمد. بلکه برای همه این‌ها می‌توان از الگوهای مختلف بلندمرتبه‌سازی استفاده کرد. وی با بیان اینکه مکان‌یابی بلندمرتبه‌سازی طی یک فرآیند مشخص و قانونی است، تأکید کرد: در فرآیند قانونی بلندمرتبه‌سازی، یکسری معیارهای سلبی برای بلندمرتبه‌سازی داریم که تأکید دارد در برخی پهنه‌ها بلندمرتبه نباید ساخت. به گفته وی، از جمله مناطق سلبی برای بلندمرتبه‌سازی مناطق سیل‌گیر، مناطق واقع در حریم گسل، هستند. کاظمیان؛ با تأکید بر اینکه در مهندسی عمران، توانایی‌های مناسبی در کشور وجود دارد، گفت: در این بخش باید مهندسی عمران با نظام کنترل و مدیریت عمران تنظیم شود و ما مطمئن باشیم ساختمانی که ساخته می‌شود، کیفیت، استحکام سازه‌ای، قابلیت زیست و سایر معیار‌ها را داشته باشد. بنابراین باید چرخه کامل سیاست‌گذاری مدنظر باشد و همه معیار‌ها را مورد توجه قرار بدهیم. معاون وزیر راه‌وشهرسازی، با تأکید بر اصلاح نگرش‌‌ها تأکید کرد و مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی را مرجع قانونی تعیین محدوده‌ها و حریم گسل‌‌ها عنوان کرد. وی بر داشتن نهاد توسعه‌گر به‌عنوان تسهیل گر تأکید کرد و گفت: هیچکدام از کنشگران و عناصر ساخت‌وساز نباید نقش یکدیگر را ایفا کنند، بلکه باید در نقش خود باشند. در این تعریف، مهندس ناظر، پیمانکار، توسعه‌کر، مرجع قانونی ناطر، نظام مهندسی ساختمان چنانچه هر کدام در جای خود قرار بگیرند، می‌توان امیدوار بود. کاظمیان؛ افزود: باید مجموعه‌ای از نهادهای مختلف داشته باشیم که بتوانند کل فرآیند سیاست‌گذاری تا پروژه ساختمان‌سازی را یکپارچه کنترل کنند. در عین اینکه نباید قانون‌گذاری‌های خلق‌الساعه داشته باشیم، باید بتوانیم مانع دور زدن‌های قانونی خلق‌الساعه نیز باشیم.
ارسال دیدگاه
قوانین ارسال دیدگاه