ذخیره ۲۱۵ پتابایت اطلاعات روی یک DNA!

رکورد زنی در ذخیره اطلاعات ذخیره ۲۱۵ پتابایت اطلاعات روی یک DNA! دانشمندان روشی برای رمزگذاری DNA و ذخیره اطلاعات یافته‌اند که ۱۰۰ بار کارآمدتر از روش‌های قبلی است و می‌تواند ۲۱۵ پتابایت اطلاعات را روی یک گرم DNA ذخیره کند. به گزارش مهر به نقل از ساینس الرت، این درحالی است که هر پتابایت […]

رکورد زنی در ذخیره اطلاعات

ذخیره ۲۱۵ پتابایت اطلاعات روی یک DNA!

دانشمندان روشی برای رمزگذاری DNA و ذخیره اطلاعات یافته‌اند که ۱۰۰ بار کارآمدتر از روش‌های قبلی است و می‌تواند ۲۱۵ پتابایت اطلاعات را روی یک گرم DNA ذخیره کند.

به گزارش مهر به نقل از ساینس الرت، این درحالی است که هر پتابایت معادل ۱۳٫۳ سال ویدیو با کیفیت HD است.

یانیوالریش از دانشگاه کلمبیا با همکاری دینا زیلینسکی از مرکز ژنوم نیویورک این روش را طراحی کرده‌اند. آنها در این زمینه از روش جدید رمزگذاری DNA استفاده کردند که بیش‌ترین میزان اطلاعات به ازای هر نوکلئوتید را ذخیره می‌کند. این دو دانشمند در آزمایش‌ها با استفاده از الگوریتمی به نام DNA Fountain، ۶ فایل (یک فیلم کوتاه، کل یک رایانه OS و یک کارت هدیه آمازون) را درون یک ذره DNA ذخیره کردند.

الریش در این باره می‌گوید: روش رمزگذاری ما ۱۰۰ بار کارآمدتر از روش‌هایی است که در سال ۲۰۱۲ ساخته شد و می‌تواند ۲۱۵ پتابایت اطلاعات را در یک گرم DNA ذخیره کند.

هرچند این روش برای ذخیره‌سازی اطلاعات بسیار کارآمد است، اما باید در نظر داشت که هزینه‌های ذخیره و خوانش اطلاعات در DNA بسیار زیاد است. برای ذخیره این پکیج اطلاعاتی دو مگابایتی در DNA، ۷ هزار دلار برای سنتز DNA و دو هزار دلار دیگر برای انجام توالی آن هزینه شده است. به عقیده الریش یک دهه طول خواهد کشید تا ذخیره اطلاعات در DNA برای عموم مردم قابل دسترس باشد.

البته حتی در آن زمان هم این فناوری برای ذخیره اطلاعاتی مانند سابقه بیمار در سیستم‌های پزشکی استفاده می‌شود و احتمال کمی وجود دارد تا آن را به عنوان آخرین فناوری در اختیار عموم مردم قرار دهند.

ذخیره‌سازی اطلاعات روی DNA توسط گروهی از محققان دانشگاه‌ هاروارد در سال ۲۰۱۲ میلادی ایجاد شد. از آن زمان تاکنون گروه‌های تحقیقاتی مختلفی این روش را ارتقا داده‌اند. مایکروسافت نیز سال گذشته ادعا کرد روشی برای ذخیره اطلاعات ایجاد کرده که نسبت به متدهای پیشین ۲۰ بار کارآمدتر است.

این روش در حقیقت حفظ اطلاعات پایه توالی DNA است. این فناوری با استفاده از DNA مصنوعی انجام می‌شود که در ماشین‌های الیگونوکلئوتیدی به‌کار می‌رود.

ماشین‌های الیگونوکلئوتیدی نیز به نوبه خود برای ذخیره‌سازی و بازیابی اطلاعات DNA به‌کار می‌رود. این نوع سیستم ذخیره، فشرده‌تر از نوارهای مغناطیسی و هارددرایوهاست زیرا در DNA اطلاعات بیش‌تری ذخیره می‌شود.

 

دانشمندان معتقدند با استفاده از همین روش می‌توان به‌طور مؤثر تمام اطلاعات جهان را درون یک اتاق فشرده و ذخیره کرد!