رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی تهران، با اشاره به انتخاب عنوان «سرمایه‌گذاری برای تولید» برای امسال از سوی مقام‌معظم‌رهبری، اظهار داشت: متأسفانه طی چند سال گذشته روند سرمایه‌گذاری در کشور وضعیت مناسبی نداشته و مقدار اصطلاک سرمایه بیشتر از میزان سرمایه‌گذاری صورت گرفته بوده است. حتی می‌توان ادعا کرد که بخش زیادی از بحران‌های موجود […]
رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی تهران، با اشاره به انتخاب عنوان «سرمایه‌گذاری برای تولید» برای امسال از سوی مقام‌معظم‌رهبری، اظهار داشت: متأسفانه طی چند سال گذشته روند سرمایه‌گذاری در کشور وضعیت مناسبی نداشته و مقدار اصطلاک سرمایه بیشتر از میزان سرمایه‌گذاری صورت گرفته بوده است. حتی می‌توان ادعا کرد که بخش زیادی از بحران‌های موجود در حوزه انرژی حاصل همین عقب‌ماندگی در میزان سرمایه‌گذاری است. به گزارش بازار، سعید تاجیک؛ افزود: به‌عنوان مثال کافی است که مقدار سرمایه‌گذاری در صنعت پتروشیمی را در سال‌هایی که عسلویه و ماهشهر به هاب پتروشیمی کشور تبدیل شده را با ۱۰ سال گذشته مقایسه کنیم. آنگاه به خوبی درک می‌کنیم که چه بلایی سر وضعیت سرمایه‌گذاری در کشور افتاده است. به گفته تاجیک؛ برآورده‌های صورت گرفته حاکی از این است که برای اینکه جایگاه واقعی و در شأن خود در حوزه انرژی را دوباره به دست آورد به ۲۰۰ الی ۳۰۰ میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد. این کارشناس حوزه انرژی، ناتوانی دولت‌ها در سرمایه‌گذاری را مورد توجه قرار داد و گفت: دولت‌ها در سال‌های گذشته تورم هزینه‌های وحشتناکی را برای خود ایجاد کرده‌اند. طوری که امکان سرمایه‌گذاری از آن‌ها سلب شده و تمامی درآمدهای ناشی از فروش نفت و مالیات امروز صرف هزینه‌های جاری دولت‌ها می‌شود. با این اوصاف در حال‌حاضر تنها دو راه چاره برای اقتصاد ایران باقی مانده که یکی از آن‌ها سرمایه‌گذاری خارجی و دیگری سرمایه‌گذاری توسط بخش‌خصوصی است که البته آن‌ها هم چالش‌های خود را دارند. رئیس کمیسیون انرژی پارلمان بخش‌خصوصی تهران، افزود: متأسفانه باید گفت که امروز شرایط برای سرمایه‌گذاری خارجی در کشور فراهم نیست، مگر اینکه اتفاق جدید در زمینه رفع تحریم‌ها یا الحاق به FATF صورت گیرد. ضمن اینکه بعد از ورود ترامپ به کاخ سفید، تهدید به صفر رساندن صادرات نفت ایران به‌عنوان برنامه محوری آمریکا اعلام شده و نگرانی‌ها نسبت به تأمین درآمدهای ارزی کشور هم بیشتر شده است. با این اوصاف تنها راه چاره برای گذر از این شرایط سرمایه‌گذاری توسط بخش‌خصوصی است که برای آن هم چشم‌انداز خیلی روشنی وجود ندارد. چرا که با توجه به فضای بی‌ثبات حاکم بر اقتصاد کشور، دل نگرانی‌های متعددی برای فعالان اقتصاد وجود دارد. وی در پاسخ به این سؤال که در صورت بهبود فضای کسب‌وکار و ایجاد ثبات اقتصادی آیا سرمایه بخش‌خصوصی برای برون‌رفت از وضعیت فعلی و مقابله با ناترازی کافی است، گفت: منابع موجود در بخش‌خصوصی برای سرمایه‌گذاری در حوزه‌های پایین‌دست کافی است اما سرمایه‌گذاری در حوزه‌های بالادست نیازمند حمایت و دریافت تسهیلات از سوی نظام بانکی است. اما مشکل اینجاست که بانک‌ها تمایل زیادی برای ارائه وام در حوزه‌های زیرساختی را ندارند و عموماً تسهیلات را در قالب سرمایه در گردش پرداخت می‌کنند که هر چه سریع‌تر به نظام بانکی برگردد. تاجیک؛ ادامه داد: متأسفانه نظام بانکی در ایران در خدمت تولید و بخش‌خصوصی واقعی نیست. طوری که شاهد هستیم که عمده تسهیلات خود را صرف نهاد‌ها و ارگان‌های دولتی یا زیر مجموعه‌های خود می‌کنند. در این میان، داشتن نفوذ و لابی‌گری در بانک‌ها نیز عاملی تعیین‌کننده بوده و رؤسای شعب به‌صورت اختصاصی تصمیم می‌گیرند که به چه کسانی وام پرداخت شود. این عارضه در نظام بانکی باعث شده که بخش‌خصوصی ما توانمند نشود. وی بر این باور است که برای حل معضلات اقتصادی و رفع مشکل سرمایه‌گذاری، بانک‌ها باید به دقت نحوه تعامل خود با بخش‌خصوصی را بازنگری کرده و تدابیری برای تسهیل فرآیندهای مالی و کاهش فشارهای نقدینگی بر بنگاه‌ها اتخاذ کنند. در غیر این صورت، این مشکلات می‌تواند به تداوم بحران‌های اقتصادی و کاهش رشد اقتصادی کشور منجر شود. وی با اشاره به اینکه ایران دارای ذخایر ویژه و عمده‌ای به‌‌خصوص در حوزه نفت و گاز است، ادامه داد: ازجمله نقاط قوت بخش انرژی ایران می‌توان به مواردی چون دسترسی ایران به ذخایر عظیم اثبات‌شده نفت و گاز، موقعیت جغرافیایی استراتژیک بسیار مناسب ایران، و وجود تنوع در فرآورده‌های نفتی است. در مقابل وجود اثرات تحریم‌های بین‌المللی بر صادرات و سرمایه‌گذاری در صنعت نفت و گاز، عدم توجه به تولید صیانتی از مخازن نفتی و نبود چشم‌انداز مناسب جهت برنامه‌ریزی را می‌توان از جمله نقاط ضعف اقتصاد کشور دانست. به گفته تاجیک؛ پتانسیل قابل‌توجه در تولید نفت و گاز، موقعیت ژئوپلیتیک ایران در منطقه خلیج‌فارس و افزایش ارزش‌افزوده صادرات با بهبود کیفیت و بهره‌وری پالایش را می‌توان فرصت‌های پیش روی ایران در این صنعت دانست. همچنین تهدیدهای اشاره‌شده نیز شامل اعمال مجدد تحریم‌ها و فشارهای بین‌المللی، عدم حضور گسترده سرمایه‌گذاران خارجی در بخش نفت و گاز به دلیل فشارهای سیاسی بین‌المللی و عدم دسترسی به برخی فناوری‌های برتر بخش نفت و گاز هستند.
دیدگاه بسته شده است.