سداب، گیاهی زیبا و دارویی گروه محیط‌زیست- این گیاه از خانواده مرکبات (سدابیان) می‌باشد و خاستگاه آن جنوب‌شرقی اروپاست. گیاهی است چند ساله، که ارتفاعی حدود ۵۰ تا ۱۰۰ سانتی دارد، عاری از کرک و دارای قاعده چوبی است. برگ‌ها دارای بریدگی‌های نسبتاً عمیق هستند، گل‌ها به رنگ زرد هستند. میوه کپسوله و چند خانه […]
سداب، گیاهی زیبا و دارویی
گروه محیط‌زیست- این گیاه از خانواده مرکبات (سدابیان) می‌باشد و خاستگاه آن جنوب‌شرقی اروپاست.
گیاهی است چند ساله، که ارتفاعی حدود ۵۰ تا ۱۰۰ سانتی دارد، عاری از کرک و دارای قاعده چوبی است. برگ‌ها دارای بریدگی‌های نسبتاً عمیق هستند، گل‌ها به رنگ زرد هستند. میوه کپسوله و چند خانه است و روی کپسول‌ها برجستگی‌های دایره‌ای شکل قرار دارد. بذر‌ها لوبیایی شکل، قهوه‌ای رنگ و یا مشکی هستند.
از گیاه سداب به عنوان دارو استفاده می‌شود. خاصیت اصلی آن، کم کردن میل جنسی است. پایین آورنده فشار خون، تنظیم‌کننده کار قلب و ضد سردرد است. ترشح صفرا را تحریک نموده و انگل‌های روده را دفع می‌کند. پیکر رویشی و برگ‌های این گیاه دارای خاصیت کاهش فشار خون، سقط جنین، قاعده‌آور، التیام‌دهنده زخم‌ها، درمان گزش مار و … است و داروهایی با نام‌های روتوزید، روتاسکوربین و روتوفیلین از این گیاه فرموله شده‌اند.
در ضمن از این گیاه به عنوان حشره‌کش هم استفاده می‌شود.
سداب گیاهی مقاوم است و به عوامل بیماریزای قارچی باکتریایی و یا ویروسی کم‌تر آلوده می‌شود.
کاشت و تکثیر سداب توسط بذر صورت می‌گیرد. و روش آن بستگی به شرایط آب و هوای منطقه دارد و معمولاً به دو روش مستقیم و غیرمستقیم انجام می‌گیرد.
کشت مستقیم: کشت سداب در سطوح کم همواره به‌طور مستقیم صورت می‌گیرد. در این روش بذور به صورت ردیفی و در فواصل مناسب کشت می‌گردند. بلافاصله پس از کاشت آبیاری مناسب به منظور رویش یکسان بذور ضروری است.
کشت غیرمستقیم: در مقیاس وسیع کشت از این روش استفاده می‌شود. در زمان مناسب بذور سداب را در خزانه هوای آزاد که بستر آن به همین منظور آماده شده (خاک سطحی نرم و حاوی مقادیر مناسبی ترکیبات هوموسی است) کشت می‌نمایند.
آبیاری منظم و وجین علف‌های هرز نقش عمده‌ای در رشد نشاء‌ها دارد. عمق بذر سداب در هنگام کاشت باید بین ۱٫۵ تا دو سانتی‌متر باشد. بذر مورد نیاز برای هر هکتار زمین یک تا ۱٫۲ کیلوگرم می‌باشد. اواخر تابستان یا اوایل پاییز وقتی ارتفاع گیاهان ۲۵ تا ۳۰ سانتی‌متر رسید، می‌توان نشاء‌ها را به زمین اصلی منتقل کرد. پس از انتقال تمام نشاء‌ها به زمین اصلی باید آنها را آبیاری نمود. فاصله ردیف‌های کاشت در زمین اصلی بین ۵۰ تا ۶۰ سانتی‌متر و فاصله دو بوته روی ردیف کاشت ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر مناسب می‌باشد. تراکم ۵۰ تا ۷۰ هزار بوته در هکتار مناسب می‌باشد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.