۱۲۱۱ روستا به اینترنت پُرسرعت متصل شدند

در راستای گسترش «عدالت ارتباطی» و کاهش شکاف دیجیتال میان مناطق شهری و روستایی از ابتدای دولت چهاردهم تاکنون ۱۲۱۱ روستای بالای ۲۰ خانوار به اینترنت پرسرعت و پایدار متصل شده‌اند. به گزارش ایسنا، براساس تازه‌‌‌ترین گزارش توسعه ارتباطات روستایی وزارت ارتباطات (USO) از ابتدای دولت چهاردهم تاکنون با راه‌اندازی ۱۰۲۴ سایت ارتباطی جدید، ۱۲۱۱ […]

در راستای گسترش «عدالت ارتباطی» و کاهش شکاف دیجیتال میان مناطق شهری و روستایی از ابتدای دولت چهاردهم تاکنون ۱۲۱۱ روستای بالای ۲۰ خانوار به اینترنت پرسرعت و پایدار متصل شده‌اند. به گزارش ایسنا، براساس تازه‌‌‌ترین گزارش توسعه ارتباطات روستایی وزارت ارتباطات (USO) از ابتدای دولت چهاردهم تاکنون با راه‌اندازی ۱۰۲۴ سایت ارتباطی جدید، ۱۲۱۱ روستای بالای ۲۰ خانوار به اینترنت پرسرعت و پایدار متصل شده‌اند. این روستا‌‌ها با سرمایه‌گذاری ۴۱ هزار میلیارد ریالی از محل اعتبارات طرح خدمات عمومی اجباری (USO) وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، تحت پوشش شبکه ارتباطی قرار گرفته‌اند و به این ترتیب از ابتدای دولت چهاردهم ۴۳۰ هزار و ۱۳۵ نفر از روستاییان به اینترنت پرسرعت دسترسی پیدا کرده‌اند. اولویت‌دهی به مناطق کمتربرخوردار، گامی اساسی در تحقق «عدالت ارتباطی» و کاهش نابرابری‌های دیجیتالی است و بر همین اساس توسعه ارتباطات روستایی در استان‌های کمتر برخوردار در اولویت وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات دولت چهاردهم قرار گرفته است و براساس آمار نیز استان‌های کرمان و سیستان و بلوچستان سهم بیشتری از اتصال روستاهای بالای ۲۰ خانوار به شبکه ارتباطی داشته‌اند. توسعه «عدالت ارتباطی» و برقراری دسترسی عادلانه به خدمات دیجیتال در مناطق روستایی، نه تن‌‌ها شکاف دیجیتالی را کاهش می‌دهد، بلکه می‌تواند به‌عنوان عاملی کلیدی در تحقق «مهاجرت معکوس» از شهر‌‌ها به روستا‌‌ها عمل کند. با فراهم آوردن زیرساخت‌های ارتباطی پایدار، اینترنت پرسرعت و خدمات نوین فناوری اطلاعات، روستا‌‌ها به محیطی جذاب برای زندگی، کار و سرمایه‌گذاری تبدیل می‌شوند. این امر به ویژه با گسترش «دورکاری»، «کسب‌وکارهای اینترنتی» و «اکوسیستم استارت‌آپی» در مناطق کمتربرخوردار، انگیزه شهرنشینان برای بازگشت به زادگاه خود یا اسکان در روستا‌‌ها را افزایش می‌دهد. همچنین عدالت ارتباطی، با تقویت زیرساخت‌های دیجیتال، زمینه‌ساز «توسعه متوازن منطقه‌ای»، «رونق اقتصاد محلی» و «بهبود کیفیت زندگی» می‌شود و در نهایت، توازن جمعیتی و کاهش فشار بر کلان‌شهر‌‌ها را به همراه خواهد داشت.