عضو هیأت نمایندگان اتاق تهران رقابت تولید کنندگان داخلی با واردکنندگان دارو به دلیل قیمت پایین ارز امکان‌پذیر نیست محصولات دارویی داخل کشور حکایت دیگری هم دارند، حکایتی که سال‌ها تحریم، نرخ ارز غیرواقعی و توان بالای رقبای خارجی به این بازار وارد می‌کند باعث زایل شدن سال‌ها تلاش برای تولید دارو در کشور و از […]
عضو هیأت نمایندگان اتاق تهران
رقابت تولید کنندگان داخلی با واردکنندگان دارو به دلیل قیمت پایین ارز امکان‌پذیر نیست
محصولات دارویی داخل کشور حکایت دیگری هم دارند، حکایتی که سال‌ها تحریم، نرخ ارز غیرواقعی و توان بالای رقبای خارجی به این بازار وارد می‌کند باعث زایل شدن سال‌ها تلاش برای تولید دارو در کشور و از دست رفتن سهم داروهای داخلی در بازار گردیده است.
رییس اتحادیه واردکنندگان دارو، باور دارد قیمت ارز، ارزان و غیرواقعی است و این باعث شده و وقتی دارو وارد می‌شود در مقایسه با داروی تولید داخل قیمت پایین داشته باشد. ناصر ریاحی، رییس اتحادیه واردکنندگان دارو و عضو هیأت نمایندگان اتاق تهران معتقد است دولت برای حمایت از صنایع مختلف و تولید رقابتی باید مشوق‌های مختلفی به تولیدکنندگان بدهد و در اقدامی مهم باید قیمت ارز را واقعی کند.
آنچه در ذیل می‌خوانید، ماحصل گفت‌وگوی سایت خبری اتاق بازرگانی تهران با ناصرریاحی، رییس اتحادیه واردکنندگان دارو و عضو هیأت نمایندگان اتاق تهران می‌باشد که به چالش‌های این بخش پرداخته است.
+به نظر شما بزرگ‌ترین مشکلاتی که در حال حاضر مانع صادرات دارو در کشور است، چیست؟
تا وقتی نرخ ارز به صورت مصنوعی پایین نگهداشته شود و واقعی نشود، ما نمی‌توانیم رقابت کنیم؛ همچنین قیمت تمام شده ما در تولید دارو و… در کشور بالاست و این شانس و توان رقابت را از ما می‌گیرد؛ شما به هزینه کارگر و دستمزد در کشور توجه کنید و آن را با کشورهای دیگر مقایسه کنید تا به خوبی متوجه این موضوع شوید؛ البته در صنعت دارو به دلیل پایین بودن تعداد کارگران ما چندان با این موضوع درگیر نیستیم ولی به‌طور کلی، بالا بودن هزینه‌های کارگری در کشور ما الان یکی از چالش‌های اصلی تولید و بالا رفتن قیمت تمام شده است؛ برای مثال هزینه دستمزد کارگر در کشور ما به دلار حدود ۵۰۰ دلار در ماه است در شرایطی که دستمزد کارگر در کشورهای دیگر که رقیب ما هستند مانند هند، چین، امارات، مصر و… به صورت متوسط ۲۰۰ دلار است. همچنین هزینه‌های دیگر ما هم در تولید به مراتب بیشتر است و همه اینها به افزایش قیمت تمام شده یک محصول منجر می‌شود و قدرت رقابت را از ما می‌گیرد و صادرات را در بسیاری از کالا‌ها از جمله دارو غیرممکن می‌کند. این موضوع تا جایی جدی است که مثلاً داروی تولید داخل هم توان رقابت با داروهای وارداتی را ندارد.
+از چه جهت؟
قیمت ارز ارزان و غیرواقعی است و این باعث شده و وقتی دارو وارد می‌شود در مقایسه با داروی تولید داخل قیمت پایین داشته باشد در حالی که اگر دولت طبق قانون؛ هر سال قیمت ارز را افزایش می‌داد (با فرمول قانونی به اندازه مابه‌التفاوت نرخ تورم داخلی و بین‌المللی)، حالا با ارزی با چند برابر قیمت کنونی روبه‌رو بودیم و در این شرایط، داروی وارداتی با قیمت چند برابری نسبت به دارو داخلی فروخته می‌شد که قیمت تعرفه هم روی آن اضافه می‌شد و در این شرایط حداقل داروی خارجی نسبت به داخلی ۲٫۵ تا ۳ برابر قیمت داشت و در این شرایط تولید داخل می‌توانست با داروی خارجی رقابت کند، این موضوع البته برای صنایع دیگر همچون مواد غذایی، پوشاک و… نیز صدق می‌کند.
+آیا از نظر کیفیت و استانداردهای بین‌المللی دارو، ما توان رقابت داریم؟
کارخانه‌های ما به دلیل فرسوده و قدیمی بودن ماشین‌آلات، شرایط gmd یعنی مقررات بین‌المللی کیفیت را ندارند و همچنین مستندات لازم را در اختیار ندارند. در صورتی که ما برای صادرات دارو حتی به افغانستان، عراق و سوریه هم نیازمند مستندات بین‌المللی (آزمایش‌های بالینی و…) هستیم. از طرف دیگر بیشتر کارخانه‌های دارویی دولتی و یا شبه‌دولتی هستند و همه سودشان را خارج می‌کنند و سرمایه‌گذاری جدید انجام نمی‌دهند به همین دلیل شاهد رشد و کیفیت نیستیم.
+فکر می‌کنید دولت چه حمایت‌هایی باید از صنعت دارو داشته باشد؟
به جز واقعی کردن نرخ ارز که باید انجام شود؛ دولت به‌طور کلی حمایت‌هایی از تولید باید انجام دهد که در بیشتر کشور‌ها هم صورت می‌گیرد؛ مانند مزیت‌ها مالیاتی و مشوق‌هایی که در نظر گرفته می‌شود و یا برخی عوارض که تولید از آن معاف می‌شود؛ ولی در کشور ما این‌گونه نیست.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.