پنالتی‌های اسباب بازی!

پنالتی‌های اسباب بازی!

با وجود اعتراض سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس به نحوه پنالتی زدن بازیکنان این تیم به نظر می‌رسد بازیکنان با این پنالتی‌‌ها مثل اسباب‌بازی برخورد می‌کنند و از دستور برانکو طفره می‌روند.

به گزارش مهر، اگر آن روز که مهدی‌طارمی و رامین‌رضاییان در دیدار پرسپولیس مقابل سپاهان اصفهان در ورزشگاه آزادی پنالتی بارسلونایی زدند، برانکو و هواداران پرسپولیس سگرمه در هم می‌کردند و بابت این بی‌مسؤولیتی و این ماجراجویی و به شوخی گرفتن حریف با این دو بازیکن به ویژه مهدی‌طارمی برخورد جدی‌تری می‌کردند، پرسپولیس در شرایط بسیار بهتری برای صعود از گروه D در لیگ قهرمانان آسیا قرار داشت.

این عقب افتادن در لیگ قهرمانان امروز نه تنها بر گردن طارمی است – که بعد از بر باد دادن آرزوهای خیل جمعیتی که به ورزشگاه آمده بودند، چشم به آسمان داشت و از خدا دلیل این اشتباه خودش را می‌پرسید – که به گردن برانکو هم است. حتی بر گردن هوادارانی هم است که آن روز پس از پنالتی بارسایی بالا و پایین پریدند؛ همان هواداری که بعد از اتمام بازی با الریان قطر باز هم به اشتباه ایستاد و آقای گل تیمش را هو کرد!

برای قلب ایوانکوویچ خوب نیست

در واقع هم این غلط است و هم آن، هم تشویق و هم هو کردن. با این وجود اما باید نوک مگسک مقصر این بی‌مسؤولیتی را به سمت برانکویی چرخاند که نه بعد از پنالتی بارسلونایی دو بازیکن سر به هوا و بی‌خیال تیمش – که یک روز از ترکیه سر در می‌آورند و روز بعد در تیم بزن‌بزن راه می‌اندازند- که دو سال قبل بعد از قهر طارمی بابت این‌که بنگستون پنالتی را به دستور ایوانکوویچ زد هیچ واکنشی درخور یک فرمانده نشان نداد.

برانکو آن روز بعد از پنالتی بارسلونایی گفت: «دیگر این‌گونه پنالتی نزنید، برای قلب من خوب نیست». برانکو این حرف را رو به رضاییان و طارمی گفت؛ اما همچنان طارمی ساز خود کوک می‌کند و بر طبل بی‌مسؤولیتی می‌کوبد و کاری به حرف‌های سرمربی تیمش ندارد که ندارد.

برانکو بعد از قهر طارمی درمورد پنالتی زدن بنگستون هم تأکید کرده بود که «من تعیین می‌کنم چه کسی پنالتی بزند»، طارمی البته بابت مصاحبه‌‌اش عذر خواهی کرد و برگشت. اما برانکو از او دلخور ماند. رضاییان هم مقابل صبای قم باز برانکو را آزار داد، او که می‌توانست به سادگی توپ را مثل هر پنالتی‌زن دیگری به گوشه بزند، ضربه چیپ به محسن‌فروزان دروازه‌بان صبا زد به گونه‌ای که اگر فروزان سرجایش ایستاده بود توپ به وی برخورد می‌کرد و ۳ امتیاز پرسپولیس دود می‌شد و به هوا می‌رفت.

دو پرسش از برانکو

حال پرسش اینجاست: چرا برخی بازیکنان در پرسپولیس خودشان را بالاتر از مربی می‌بینند، آن هم مربی‌ که با حضورش در پرسپولیس این بازیکنان را به اوج رساند و آنهایی را که تا دیروز حتی سوپرمارکت محله‌شان هم آنها را نمی‌شناخت، به تیم ملی فرستاد و محبوب مردم کرد؟

پرسش دوم اینجاست که چرا برانکو با این پشتوانه مردمی و موفقیت‌هایش فرمانده مقتدری نیست؟ چرا انقدر به حرف‌های برانکو بی‌توجهی می‌کنند؟ چرا برانکو قاطع‌تر عمل نمی‌کند؟ آن روز که رامین‌رضاییان پنالتی چیپ به فروزان زد، اگر برانکو خیلی محکم با او برخورد می‌کرد، حالا طارمی همان ریسک بزرگ را تکرار نمی‌کرد و شاید اکنون پرسپولیس می‌توانست امید اول صعود به مرحله بعدی لیگ قهرمانان آسیا باشد.

فوتبال یک بازی و سرگرمی نیست، برشی از یک جامعه است، جامعه‌ای که در آن همه مسؤولیت دارند. اگر در این جامعه افرادی هنجارشکن باشند و با آنها برخورد نشود، نمی‌توان آن جامعه را موفق دانست.

 

به هر حال داستان پنالتی‌های پرسپولیس کاملاً تکراری است و انگار عزمی هم برای مسؤولیت‌پذیری در آن به چشم نمی‌خورد. فراموش نکنید طارمی اگر پنالتی را ساده و محکم و با مسؤولیت می‌زد و گل نمی‌شد هیچ‌کس نباید به وی خرده می‌گرفت چون بسیاری از بازیکنان بزرگ دنیا پنالتی از دست داده و می‌دهند، اما موضوع پنالتی‌های پرسپولیس و طارمی نوعی بی‌تفاوتی را به همراه دارد که باید سرآغازش توسط برانکو تصحیح می‌شد.