سرخارگل، گیاهی گلدار با مصرف دارویی محیط‌زیست- سرخارگل گونه‌ای گیاه گلدار بیش‌تر با مصرف دارویی است که از خانواده کاسنی است و بومی شرق آمریکای شمالی است و در حال حاضر به صورت وحشی در بسیاری از نقاط شرق، جنوب‌شرقی و میانه ایالات متحده دیده می‌شود. سرخارگل امروزه در اکثر نقاط اروپا و آسیا و […]
سرخارگل، گیاهی گلدار با مصرف دارویی
محیط‌زیست- سرخارگل گونه‌ای گیاه گلدار بیش‌تر با مصرف دارویی است که از خانواده کاسنی است و بومی شرق آمریکای شمالی است و در حال حاضر به صورت وحشی در بسیاری از نقاط شرق، جنوب‌شرقی و میانه ایالات متحده دیده می‌شود.
سرخارگل امروزه در اکثر نقاط اروپا و آسیا و حتی برخی نقاط ایران هم به‌طور انبوه کشت می‌شود. سرخارگل به‌صورت خودرو در جلگه‌های شمال‌شرقی تگزاس، میسوری و میشیگان یافت می‌گردد.
سرخارگل گیاهی علفی و چند ساله است که ارتفاع آن حداکثر به یک تا ۱٫۵ متر می‌رسد. برگ‌های پایین ساقه تخم‌مرغی تا نیزه‌ای شکل هستند که حداکثر ۳۰ سانتی‌متر طول و ۲۰ سانتی‌متر عرض دارند. ساقه از انشعابات فراوانی برخوردار بوده و دارای پرزهای زبر و خشن است.
گل‌ها معمولاً به رنگ ارغوانی، صورتی، قرمز ارغوانی، زرد و نارنجی دیده می‌شوند و دیسک مرکز آنها (گل‌های لوله‌ای) سبز تیره، قهوه‌ای تیره و سیاه‌رنگ می‌باشد.
سرخارگل به نور فراوان احتیاج دارد و خاک‌های سبک (شنی) و متوسط (لومی) را تحمل می‌کند. قادر است خشکی را به خوبی تحمل نماید. این گیاه به سرما مقاوم بوده و تا دمای منفی ۱۰ درجه سانتی‌گراد را به راحتی تحمل می‌کند.
به‌طور کلی شرایط مساعد برای رشد این گیاه عبارتست از خاک لومی و یا شنی، نور آفتاب کامل با سایه جزیی، رطوبت متوسط، مقاوم به سرما منفی ۱۰ درجه سانتی‌گراد
این گیاه آفات و بیماری‌های خاصی ندارد.
سرخارگل معمولاً به دو طریق تکثیر می‌شود:
۱- تکثیر با بذر. بذر‌ها از نیمه دوم اسفند تا نیمه اول فروردین در خزانه یا گلخانه پاشیده شده و با خاک تا عمق حداکثر دو سانتی‌متر پوشیده می‌شوند. بذور سرخارگل معمولاً از قوه رویشی پایینی برخوردار هستند و برای جوانه‌زنی نیازمند رطوبت بالا می‌باشند. بوته‌های قوی‌تر و پرپشت‌تر در پاییز به زمین اصلی منتقل می‌شوند و سایر بوته‌ها تا بهار سال آینده در گلخانه نگهداری می‌شوند.
۲- تکثیر به وسیله تقسیم بوته. در این روش معمولاً از گیاهان ۳ ساله استفاده می‌شود. در اواسط پاییز ابتدا شاخ و برگ‌های اضافی و مزاحم حذف شده و سپس بوته از خاک خارج می‌شود. بوته را به ۴ تا ۵ قسمت که هر کدام دارای مقداری ریشه باشند، تقسیم کرده و کشت می‌کنند. ریشه گیاهان تا زمان کاشت باید مرطوب نگهداری شود.
سرخارگل گیاه کم توقعی است و نیاز زیادی به عملیات کود‌دهی ندارد.
منبع: سایت نارگیل
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.