تشکیل سازمان بهینه‌سازی انرژی با وجود ناترازی‌ها در حد شعار باقی مانده است

کارشناس حوزه انرژی، گفت: متأسفانه سال‌هاست که مسئله تشکیل سازمان بهینه‌سازی در کشور ما در حد شعار باقی مانده و هیچ اقدام خاصی در این خصوص صورت نگرفته است. به گزارش مناقصه‌مزایده به نقل از بازار، مهرداد عباد؛ اظهار داشت: بحران انرژی در ایران دیگر پدیده‌ای موقتی یا موسمی نیست، بلکه به مسئله‌ای ساختاری تبدیل شده […]

کارشناس حوزه انرژی، گفت: متأسفانه سال‌هاست که مسئله تشکیل سازمان بهینه‌سازی در کشور ما در حد شعار باقی مانده و هیچ اقدام خاصی در این خصوص صورت نگرفته است. به گزارش مناقصه‌مزایده به نقل از بازار، مهرداد عباد؛ اظهار داشت: بحران انرژی در ایران دیگر پدیده‌ای موقتی یا موسمی نیست، بلکه به مسئله‌ای ساختاری تبدیل شده است که در صورت بی‌توجهی، می‌تواند در آینده نزدیک به بحرانی پایدار در سطح حکمرانی تبدیل شود. وی با اشاره به اینکه خاموشی‌ها در امسال بسیار بیشتر از گذشته خواهد بود و تابستان سختی در راه داریم چراکه ذخایر آبی کاهش یافته و متوسط دمای هوای کشور نسبت به سال گذشته چند درجه‌ای رشد کرده است، افزود: وزیر نیرو وعده داده که قطعی‌های برق در کشور را امسال کاهش خواهد داد اما اقدامات انجام در این حوزه خیلی با این وعده و وعید‌ها نمی‌خواند. در این میان به دلیل نبود سرمایه اجتماعی و اعتماد به دولت، هرچند که مردم به خوبی شرایط بحرانی را درک می‌کنند، اما تمایل به همکاری گسترده‌ای ندارند. به گفته عضو هیئت نمایندگان اتاق ایران، با وجود پتانسیل‌های بالای انرژی‌های تجدیدپذیر در ایران، تنها حدود یک درصد از انرژی کشور از منابع تجدیدپذیر تأمین می‌شود. این وابستگی شدید به گاز طبیعی و عدم توسعه منابع جایگزین، بسیار خطرناک است. عباد؛ با بیان اینکه استراتژی مشخصی و برنامه جامعی برای حوزه انرژی در کشور نداریم، گفت: در شرایط فعلی کشور باید نهاد یا وزارتخانه‌ای در کشور وجود داشته باشد که مسائل مربوط به حوزه انرژی در آن به صورت جامع دیده شود. این‌گونه نباشد که هر کدام از وزارتخانه‌ها بی‌توجه به منافع ملی به دنبال منافع خود باشند. به‌عنوان مثال وزارت نفت به دنبال راهی برای کاهش مصرف در حوزه گاز یا سوخت است. در مقابل وزارت نیرو تنها به دنبال تأمین برق بوده و خیلی به مسئله بهره‌وری و راندمان نیروگاه‌ها و مقدار مصرف سوخت در آن‌ها نمی‌کند. وی درباره راندمان پایین نیروگاه‌ها، گفت: میانگین راندمان نیروگاه‌های برق در ایران حدود ۳۲ درصد است که موجب اتلاف بخش زیادی از گاز مصرفی می‌شود. این اتلاف انرژی باعث افزایش نیاز به سوخت مایع و کاهش کارایی سیستم‌های انرژی می‌گردد. با توجه به سبد انرژی کشور که درصد بالایی از آن به گاز طبیعی اختصاص داده شده است، عملاً ابتکار عمل ایران جهت جابه‌جایی بین انواع انرژی را بسیار کاهش داده است. عباد؛ افزود: البته این رفتار را در وزارت صمت نیز شاهد هستیم چرا که تولید خودروهای کم‌مصرف در دستور کار خودروسازان کشور نبوده و همچنان بخش زیادی از سوخت کشور به دلیل ناکارآمدی در این حوزه هدر می‌رود. این کارشناس حوزه انرژی، با بیان اینکه تنها با یک یا دو مورد اقدام نمی‌توان بحران انرژی در کشور را حل‌وفصل کرد، اظهار داشت: برای مقابله با این بحران باید مجموعه‌ای از اقدامات در دستور کار دولت قرار گیرد. در این میان می‌توانیم از تجربه کشورهایی همچون چین، هند و برزیل برای مقابله با بحران انرژی هم استفاده کرد. وی لزوم توجه به مدیریت مصرف و اجرای پروژه‌های مربوط به بهینه‌سازی مصرف را مورد تأکید قرار داد و افزود: متأسفانه سال‌هاست که مسئله بهینه‌سازی در کشور ما در حد شعار باقی مانده و هیچ اقدام خاصی در این خصوص صورت نگرفته است. در این میان شورای‌عالی انرژی که باید نقش راهبردی ایفا کند، عملاً تشریفاتی بوده و نتوانسته برنامه‌های مؤثری ارائه دهد. این عضو اتاق بازرگانی، اظهار داشت: تصور ما این بود که با توجه به بحران موجود در کشور و تأکیدات رئیس‌جمهوری روی این مسئله تشکیل سازمان بهینه‌سازی با سرعت بیشتری دنبال شود اما متأسفانه تعلل‌ها در این بخش همچنان ادامه دارد. این در حالی است که هیچ فرصتی برای از دست دادن باقی نمانده است. این فعال اقتصادی، ناترازی‌های امروز در حوزه انرژی را ناشی از ضعف در سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی طی سال‌های گذشته و عدم توازن در تولید و مصرف انرژی دانست. این موضوع صنایع را با مشکلات متعددی از جمله کاهش ظرفیت تولید و افزایش هزینه‌های غیرمستقیم مواجه کرده است. باید بپذیریم که تداوم غفلت نسبت به اهمال‌کاری‌های گذشته، می‌تواند آینده‌ای به مراتب بحرانی‌تر را رقم بزند. عباد؛ ارتباط با دنیا و لغو تحریم‌ها را یکی از پیش‌شرط‌های اساسی حل بحران انرژی در کشور دانست و افزود: تحریم‌های بین‌المللی، ستون‌های حیاتی بخش انرژی ایران را هدف گرفته‌اند. محدودیت در دسترسی به فناوری، انسداد کانال‌های مالی، و محرومیت از سرمایه‌گذاری خارجی، موجب شده که کشور نتواند زیرساخت‌های فرسوده خود را نوسازی کند یا ظرفیت تولید انرژی را افزایش دهد. در این وضعیت، هرگونه تلاش برای اصلاح ساختار انرژی در داخل، بدون اصلاح وضعیت کشور در نظام بین‌الملل، ناتمام و شکننده خواهد ماند. او بر این باور است که در حال‌حاضر کشور با ناترازی انرژی روبه‌روست؛ برای مدیریت این شرایط باید از دیپلماسی انرژی بهره جست.