نائب رئیس کمیسیون معدن اتاق ایران عنوان کرد

حفظ انسجام در زنجیره ارزش تنها عامل حرکت روان بخش معدن

نائب رئیس کمیسیون معدن و صنایع‌معدنی اتاق بازرگانی ایران، گفت: تنها عامل حرکت روان معدن و صنایع‌معدنی حفظ انسجام در زنجیره ارزش است. به گزارش آنا، مهرداد اکبریان؛ با اشاره به اتفاقات اخیر در کنگو و افزایش برخی از مواد معدنی در بازار جهانی، افزود: باید توجه داشت که افزایش قیمت مواد معدنی هر چند […]

نائب رئیس کمیسیون معدن و صنایع‌معدنی اتاق بازرگانی ایران، گفت: تنها عامل حرکت روان معدن و صنایع‌معدنی حفظ انسجام در زنجیره ارزش است. به گزارش آنا، مهرداد اکبریان؛ با اشاره به اتفاقات اخیر در کنگو و افزایش برخی از مواد معدنی در بازار جهانی، افزود: باید توجه داشت که افزایش قیمت مواد معدنی هر چند که می‌تواند مؤثر باشد، اما برای رشد صادرات محصولات معدنی کافی نیست. وی اد امه داد: جنگ تعرفه‌ای ترامپ موجب شده است که قیمت جهانی فولاد به دلیل کاهش تقاضا کاهش یابد، اما واقعیت این است که برای یک صادرکننده محصولات معدنی قیمت جهانی تنها یکی از فاکتور‌های مهم است؛ چه بسا که در قوانین و شرایط و رویکرد‌های داخلی مشکلاتی وجود دارد که تأثیر بسیار بیشتری نسبت به قیمت جهانی مواد معدنی دارد. نائب رئیس کمیسیون معدن و صنایع‌معدنی، اظهار کرد: توسعه صادرات و تولید محصولات معدنی در گروی این مهم است که دولت سیاست‌های جدید و منسجمی در این خصوص را سازمان‌دهی کند چرا که در حال‌حاضر برخی وزارتخانه‌ها که از صادرات، نفع عوارضی می‌برند از صادرات محصولات معدنی حمایت می‌کنند و وزارتخانه‌هایی که رویکرد‌های مقابله با خام‌فروشی دارند با این روند مقابله می‌کنند. نتیجه این دوگانی سرگردانی تولیدکننده و صادرکننده است و عقب‌ماندگی در کشور را به همراه خواهد داشت. وی افزود: از سوی دیگر در بخش فولادی معدن و صنایع‌معدنی از کوه گرفته تا مقاطع فولادی، تمامی بخش‌‌ها هم‌اکنون برای تولید و صادرات دچار مشکلاتی شده‌اند، چرا که ناترازی‌های انرژی روند تولید ان‌‌ها را متأثر کرده است. شرایط ناترازی انرژی به حدی رسیدهاست که فولادکاران ما در سال‌جاری تنها شش الی هفت ماه می‌توانند به فعالیت بپردازند و پس از آن به‌واسطه کسری‌‌ها با توقف تولید رو‌به‌رو خواهند شد. این فعال در صنعت معدن، افزود: اگر نتوانیم برای کنترل ناترازی‌‌ها و فعال نگه داشتن کارخانجات چاره‌اندیشی کنیم، به‌زودی مجبور به هزینه‌های هنگفت برای راه‌اندازی صنایع‌معدنی متوقف شده خواهیم بود؛ چرا که شیوه کار معدن شبیه به قطار است و اگر متوقف شود مجبور به صرف انرژی برای راه‌اندازی مجدد آن خواهیم بود تا بتوانیم مفرح صادرات را باز نگه داریم. نائب رئیس کمیسیون معدن و صنایع‌معدنی، در ادامه با تأکید بر یکپارچه بودن کشور و صنایع‌معدنی در موضوع زنجیره تولید، گفت: در کشور هر بخشی از معدن و صنایع‌معدنی مشغول به انجام وظیفه خود هستند و بدیهی است که تنها عامل حرکت روان معدن و صنایع‌معدنی حفظ انسجام در زنجیره ارزش است. وی ادامه داد: این که معدنی‌‌ها سرمایه‌گذاری کرده‌اند یا خیر، چندان مهم نیست، بلکه نکته مهم اینجاست که ما به لحاظ کمی حرکت بزرگی را در زمینه افزایش زمینه تولید تمام بخش‌های زنجیره تولید فولاد شروع کرده‌ایم و ظرفیت تولید تمام بخش‌‌ها مانند گنداله، سنگ‌آهن، تولید شمش و مخصوصاً آهن‌اسفنجی را افزایش داده‌ایم و اگر با همین روند شرایط را ادامه دهیم طی سال‌های آینده به ظرفیت تولیدی ۶۷ میلیون تن خواهیم رسید. اکبریان؛ تأکید کرد:، اما نکته اینجاست که به میزان افزایش ظرفیت‌ها، بدشانسی‌های معدنی نیز افزایش یافته است و درگیر موضوعاتی مانند روی کار آمدن ترامپ و افزایش ناترازی‌های انرژی و تغییرات اقلیمی که موجب افزایش مصرف می‌شود، شده‌ایم. تمام این اتفاقات موجب شده که برنامه‌ریزی‌هایی که در ابتدا برای افزایش ظرفیت تولید صورت گرفته بود تغییر نماید. وی تأکید کرد: برای تولید ۶۷ میلیون تن محصولات فولادی نیاز به تولید حدود ۲۰۰ میلیون تن محصولات معدنی است، اما معادن کشور چنین ظرفیتی ندارند؛ معدن تمام توان خود را اگر به کار بگیرد در نهایت ۱۲۰ میلیون تن تولید خواهد کرد که بخش فولادی آن کمتر از ۱۰۰ میلیون تن است. در واقع حتی اگر بتوانیم سنگ‌آهن مورد نیاز برای چنین تولیدی را نیز استخراج کنیم باز هم انرژی لازم برای فرآوری این حجم را در اختیار ندارد. به همین جهت تأکید می‌شود که باید در زمینه توسعه صنایع کاری انقلابی انجام شود و توسعه زیر ساخت‌‌ها مجدداً متناسب با شرایط روز برنامه‌ریزی شود. نائب رئیس کمیسیون معدن و صنایع، تصریح کرد: در شرایط فعلی باید تولیدی‌هایی که محصولات با کیفیت تولید می‌کنند و از تکنولوژی‌های سبز و کم مصرف استفاده می‌کنند را به هر قیمتی حفظ کنیم و بقیه صنعت نیز تا زمان برنامه‌ریزی صحیح برای روند رشد زیرساخت متوقف شود. مجوز دادن بی‌ضابطه و بدون توجه به روند توسعه زیر ساخت‌‌ها نتیجه‌ای جز افزایش ناترازی‌‌ها و هزینه‌های تولید ندارد و از همین‌رو باید با کار انقلابی در برنامه‌ریزی مجدد توسعه زیرساخت‌ها و صنایع روند تولید در کشور را بهینه نماییم تا پس از صادرات نیز بهینه شود.