سردرگمی ترامپ در تعامل با کره‌شمالی جهان می‌تواند پس از آخرین تلاش کره‌شمالی در آزمایش یک موشک دوربرد که با شکستی شرم‌آور روبه رو شد، نفسی به راحتی بکشد. با حضور مایک پنس، معاون رییس‌جمهوری ایالات متحده در سئول، آیا این لحظه می‌تواند تبدیل به برگزیدن سیاستی عملی برای این کشور شود؟ هرچند عجیب اما […]
سردرگمی ترامپ در تعامل با کره‌شمالی
جهان می‌تواند پس از آخرین تلاش کره‌شمالی در آزمایش یک موشک دوربرد که با شکستی شرم‌آور روبه رو شد، نفسی به راحتی بکشد. با حضور مایک پنس، معاون رییس‌جمهوری ایالات متحده در سئول، آیا این لحظه می‌تواند تبدیل به برگزیدن سیاستی عملی برای این کشور شود؟
هرچند عجیب اما خوی آزاردهنده و غیرقابل پیش‌بینی دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا بسیار به رفتارهای بچه‌گانه شباهت دارد؛ رفتارهایی که در دیکتاتور جویای خطر کره‌شمالی، کیم‌جون‌اون نیز مشاهده می‌شود. این دو به راحتی می‌توانند به صلح دست یابند به همان سادگی که ممکن است آتش جنگ را شعله‌ور کنند.
جهان در انتهای هفته گذشته با شعارهای ترسناک و تهدیدآمیز کره‌شمالی مواجه شد. پیونگ‌یانگ گفت پاسخ هرگونه حمله پیشگیرانه به رهبری آمریکا در مورد برنامه‌های موشک‌های بالستیکش را با حمله هسته‌ای خواهد داد. تهدیدی که دنیا را در شوک فرو برد. ترامپ چند روز بعد در این باره توئیت کرد: «کره‌شمالی به دنبال مشکل است و اگر چین تصمیم نگیرد که کمک کند ما بدون آنها مشکل را حل خواهیم کرد.»
اینها هیچ کدام تعجبی نداشت. در چند هفته گذشته دولت ترامپ اظهارات خصمانه‌ای در مورد فعالیت‌های چین در دریای چین جنوبی داشت و اسنادی از جلسه فاجعه‌آمیز بین رییس‌جمهور شی و ترامپ برملا شد که در نهایت تصویری از پایان یافتن دوستی پایدار بین این دو کشور را نشان می‌داد. سیاست ترامپ در قبال روسیه و با دخالت در سوریه نیز دستخوش چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای شد. چیزی که بوریس جانسون، وزیر امور خارجه بریتانیا آن را تغییر در هر پیچ وتاپ عنوان می‌کند. چه کسی می‌تواند با ترامپ کنار بیاید؟ شاید او حتی نتواند با خودش هم کنار بیاید.
با وجود بحران در شبه‌جزیره کره، امیدوارانه ممکن است ترامپ بتواند به راحتی به مرد صلح تبدیل شود. شبیه کاری که ریچارد نیکسون در ملاقات با مائوتسه‌تونگ، رهبر اسبق چین در سال ۱۹۷۲ انجام داد که به برقراری روابط عادی بین آمریکا و چین منجر شد. آیا ترامپ می‌تواند با از بین بردن تمام روابط تیره و تاری که بین دو کشور در جریان است به یک توافق نهایی صلح با کره‌شمالی دست یابد؛ توافقی که در قلب آن شبه جزیره کره از بمب‌های هسته‌ای آزاد شود؟ این احتمال وجود دارد اما نه تا زمانی که ارتش آمریکا چهره‌ای هجومی به خود دارد و کره‌شمالی برنامه هسته‌ای خود را ادامه می‌دهد.
من به تازگی متوجه شده‌ام که بررسی تیم سیاسی ترامپ درباره کره‌شمالی کامل شده است. تیمی از کارشناسان به رهبری شورای امنیت ملی تشکیل شده است که هر اتفاقی از جمله نقل و انتقلات سلاح هسته‌ای – مثل کاری که کره جنوبی در سال ۱۹۹۲ انجام داد – را زیر نظر می‌گیرد. به گفته گلن فورد، نماینده سابق مجلس اروپا و متخصص در امور کره‌شمالی، این احتمال وجود دارد که صبر و شکیبایی دولت آمریکا پس از یکی دو آزمایش هسته‌ای دیگر در نهایت به پایان برسد. این واقعیت که کره‌شمالی مقارن با صدوپنجمین سالگرد تولد کیم ایل سونگ، بنیانگذار کره شمالی آزمایش موشکی انجام داد نشان می‌دهد که توانایی چین بر اعمال فشار بر رژیم کره‌شمالی محدود است.
دونالد ترامپ در تلویزیون آشکارا این تئاتر سورئال عجیب و غریب را به رخ کشید که زمانی حمله موشکی به پایگاه هوایی سوریه را ترتیب داد که به رییس‌جمهور ژی، رییس‌جمهوری چین کیک شکلاتی تعارف می‌کرد. این حمله پیامی به صراحت برای کره‌شمالی نیز ارسال کرده است. چینی‌ها در حال حاضر به شدت از رفتار دولت آمریکا عصبی هستند و آن را تحریک‌آمیز می‌دانند. در کنار گوش آنها در حال حاضر خطر جنگ هسته‌ای بالقوه و موجی از هجوم پناهندگان وجود دارد.
فورد معتقد است با وجود دو دهه روابط پرتلاطم میان پیونگ‌یانگ، سئول و پکن روشن است که آمریکا به سادگی با تبدیل شدن کره‌شمالی به کشوری هسته‌ای کنار نخواهد آمد. او معتقد است که پنجره فرصت برای جلوگیری از جنگ می‌تواند به کوتاهی ۶ ماه باشد. پنتاگون ممکن است که به حمله‌ای پیشگیرانه به برنامه‌های هسته‌ای کره شمالی فکر کند اما چنین مسأله‌ای می‌تواند چشم‌اندازی هولناک برای سئول، پایتخت کره‌جنوبی به دنبال داشته باشد همان تصویری که کیم‌جونگ‌ایل، پدر کیم‌جونگ‌اون آن را در سال ۲۰۱۱ با عبارت «دریای آتش» توصیف کرد.
فورد همچنین این سؤال را مطرح می‌کند: «ما از عراق چه یاد گرفته‌ایم؟ چرا شورای امنیت سازمان ملل ایالات متحده، چین و کره شمالی را پای میز مذاکره جمع نمی‌کند؟» جواب ممکن است این باشد که ترامپ به هیچ وجه قصد ندارد کار را به سازمان ملل متحد بکشاند؛ سازمانی که او اعتقادی به تأثیرگذار بودنش ندارد. تا جایی که ترامپ می‌داند چندجانبه گرایی هیچ معنایی ندارد.
پنجره امید ممکن است در انتخابات ۹ می کره‌جنوبی باز شود. زمانی که دولت جدید دستورکار تازه‌ای را به عنوان یک راه‌حل برای جلوگیری از درگیری نظامی غیر قابل تصور به‌کار خواهد بست. دولت جدید مترقی احتمالی می‌تواند حرکتی برای بازگشایی طرح مشترک اجرای مجتمع صنعی کائسونگ در منطقه مرزی با کره شمالی را اجرایی کند. این می‌تواند فرصتی بسیار مناسب با همراهی بان‌کی‌مون، دبیرکل سابق سازمان ملل به وجود آورد. بان‌کی‌مون در حال حاضر نقشی کلیدی در کره‌جنوبی برای برقراری صلح ایفا می‌کند.
بریتانیا نیز می‌تواند نقشی بسیار مثبت و مستقل ایفا کند. اما این مسأله به این بستگی دارد که بوریس‌جانسون تا چه حد می‌تواند با همتایان اروپایی‌‌اش در جهت عدم اتخاذ سیاستی تند همکاری کند. همچنین نیاز است که مایکل فالون، وزیر دفاع به نحوی به بازی برابر نظامی با ایالات متحده دست بزند. او باید به این نکته توجه کند که قدرت واقعی بریتانیا روشن کردن این مسأله است که آنها بخشی از هرگونه «ائتلاف داوطلبانه» در حمله برنامه‌ریزی شده بدون حمایت شورای امنیت سازمان ملل به کره‌شمالی نخواهند بود.
در واقع ایستادن روی این مسأله می‌تواند رونمایی از استقلالی جدید و نقطه برتری روشنی برای انگلستان باشد. این ایستادگی شامل پیشنهادی برای صدور قطعنامه‌ای از سوی سازمان ملل در جهت از سرگیری مذاکرات تا نهایی کردن صلح در شبه جزیره کره خواهد بود.
منبع: دیپلماسی ایرانی
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.