تحلیل رسانه‌های بریتانیا از انتخابات ایران شانس چه کسی بیش از سایر نامزد‌ها است روزنامه «دیلی‌میل» انگلیس در گزارشی ضمن مصاحبه با یک دیپلمات غربی و چند کارشناس مسایل ایران مدعی شده فقدان نظرسنجی معتبر در ایران گمانه‌زنی در مورد انتخابات‌‌ها در این کشور را افزایش داده است. با این حال این روزنامه نوشته تاکنون همه […]
تحلیل رسانه‌های بریتانیا از انتخابات ایران
شانس چه کسی بیش از سایر نامزد‌ها است
روزنامه «دیلی‌میل» انگلیس در گزارشی ضمن مصاحبه با یک دیپلمات غربی و چند کارشناس مسایل ایران مدعی شده فقدان نظرسنجی معتبر در ایران گمانه‌زنی در مورد انتخابات‌‌ها در این کشور را افزایش داده است. با این حال این روزنامه نوشته تاکنون همه رؤسای جمهور ایران دو دوره‌ای بودند و از این رو شانس روحانی بیش از سایر کاندیداهاست.
به گزارش ایلنا، روزنامه «دیلی‌میل» انگلیس نوشت: انتخابات ایران تجربه پیروزی کاندیداهای ناشناخته را دارد.
در این گزارش گفته شده که انتخابات ریاست جمهوری ایران در حالی نزدیک می‌شود که شایعات روزبه‌روز بیش‌تر شده و مردم سعی می‌کنند حواشی پشت پرده را بهتر درک کنند.
این روزنامه به نقل از یک دیپلمات غربی در تهران می‌گوید: تحلیل‌های چند هفته قبل از انتخابات قبلی در ایران هیچ کدام پیروزی روحانی را پیش‌بینی نمی‌کرد.
حسن روحانی، کاندیدای میانه‌رو انتخابات گذشته بود که به دلیل حمایت حامیان اصلاح‌طلب خود در سال ۲۰۱۳ موفق به پیروزی در این انتخابات شد. او با وعده رفع محدودیت‌های اجتماعی و بازسازی روابط با غرب روی کار آمد و در نهایت توافق هسته‌ای را به سرانجام رساند. به نظر می‌رسد او به دنبال کسب ۴ ساله دوم ریاست جمهوری خود در انتخابات ماه آینده است.
در ادامه این گزارش آمده است: کار روحانی با توجه به رقبای سرسخت او از جریان اصولگرا به ویژه ابراهیم رییسی و محمدباقرقالیباف، شهردار تهران سخت است و از این جهت ایرانی‌‌ها هنوز منتظرند ببینید آیا با شوک جدیدی روبه‌رو خواهند شد یا نه.
نتیجه انتخابات قبلی به سختی قابل پیش‌بینی بود. پیش‌بینی انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران سال ۱۹۹۷ با پیروزی جریان اصلاح‌طلب، پیچیده شد. او داعیه‌دار جامعه مدنی در ایران بود.
مایکل‌آکسورتی، تاریخ‌نگار بریتانیایی و نویسنده چندین کتاب در مورد ایران در مصاحبه با «دیلی‌میل» می‌گوید: سیاستمداران ایرانی همیشه به نظرات عمومی دسترسی ندارند. افکار عمومی در ایران خاموش است و همیشه هم دیگران و به ویژه سیاستمداران را متعجب می‌کند.
در سال ۲۰۰۵ نوبت طبقه متوسط شهری بود که متعجب شود. تعداد کمی از مردم می‌توانستند پیروزی احمدی‌نژاد را حدس بزنند. انتخابات دور دوم او در سال ۲۰۰۹ از دور اول هم شوک‌آورتر بود. نتیجه این انتخابات حواشی را در ایران به دنبال داشت.
جواد صالحی، استاد دانشگاه ویرجینیا در گفت‌وگو با این روزنامه انگلیسی گفت: درمورد ایران چیزهای زیادی نوشته نشده است. ما دائماً درمورد سپاه پاسداران و روابط با آمریکا حرف می‌زنیم و چیز زیادی درمورد آنچه در شهر‌ها می‌گذرد، نمی‌دانیم. ما نمی‌دانیم مردم عادی چرا به کسی مانند احمدی‌نژاد رأی می‌دهند.
این روزنامه نوشت: روحانی در سال ۲۰۱۳ پیروز انتخابات شد و بدون او ایران هرگز به توافق هسته‌ای دست پیدا نمی‌کرد.
آکسورتی مدعی شد: باقی بخش‌ها در ایران تقریباً قابل پیش‌بینی است و اکثر اوقات به دست یک جریان هدایت می‌شود اما ناگهان هر ۴ سال یک بار دموکراسی نسبی در ایران فوران کرده و این پتانسیل را دارد که همه ورق‌ها را برگرداند.
این روزنامه انگلیسی مدعی شده فقدان نظرسنجی‌های قابل‌اعتماد در ایران سنجش افکار عمومی در این کشور را با دشواری روبه رو کرده است.
آکسورتی با اشاره به رفاه و جهان وطنی بودن پایتخت ایران می‌گوید: ناظران و کارشناسان خارجی بیش‌تر به آنچه در شمال تهران می‌گذرد اشراف دارند. ما غالباً از این‌که در بقیه بخش‌های ایران چه اتفاقی در جریان است بی‌خبریم. در نتیجه این دوره نیز تردیدهای زیادی وجود دارد.
این روزنامه انگلیسی در گزارش خود با اشاره به نامزدی رییسی در انتخابات پیش‌رو پیش‌بینی کرده که شاید او دقایق آخر کناره‌گیری کند و به دیگر کاندیدای اصولگرا یعنی قالیباف، اجازه ماندن در میدان رقابت را بدهد.
«دیلی‌میل» نوشت: در حال حاضر همه اینها تنها در حد گمانه‌زنی است. تاکنون همه رؤسای جمهور در ایران دو دوره‌ای بودند و از این رو شانس روحانی بیش از سایر کاندیداهاست.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.