تحقیقات تازه دانشمندان دانشگاه پزشکی وین نشان داده که دو داروی مورد استفاده در درمان سرطان خون می‌تواند به‌طور چشمگیری زمان بقای بیماران در معرض خطر بالا را افزایش دهد و حتی در آینده جایگزین شیمی‌درمانی و کاشت سلول بنیادی شود. به گزارش ایسنا، این تحقیق نشان داد که داروهای «ایبروتینیب» و «ایدلالیزیب» که […]
تحقیقات تازه دانشمندان دانشگاه پزشکی وین نشان داده که دو داروی مورد استفاده در درمان سرطان خون می‌تواند به‌طور چشمگیری زمان بقای بیماران در معرض خطر بالا را افزایش دهد و حتی در آینده جایگزین شیمی‌درمانی و کاشت سلول بنیادی شود.
به گزارش ایسنا، این تحقیق نشان داد که داروهای «ایبروتینیب» و «ایدلالیزیب» که در درمان هدفمند لوسمی لنفاوی مزمن مورد استفاده قرار می‌گیرند، می‌توانند به‌طور چشمگیری زمان عمر بیماران در خطر بالا را افزایش دهند.
میانگین زمان بقای این بیماران پس از دریافت درمان استاندارد بین یک تا دو سال است، درحالی که ۸۰ درصد بیمارانی که درمان جدید را دریافت کردند، هنوز پس از دو سال زنده هستند.
هر دو دارو شامل مولکول‌های کوچک بوده و به گروهی از مواد موسوم به مهار‌کننده کیناز تعلق دارند. آن‌‌ها در درمان سرطان هدفمند استفاده می‌شوند که در آن مسیرهای سیگنال دهی سلول‌های سرطانی را قطع می‌کنند. هر دو ماده از رشد سلول جلوگیری کرده و داروی ایدلالیزیب همچنین بر قابلیت سلول برای متاستاز تأثیر می‌گذارد.
در درمان هدفمند، سرطان‌های خون به عنوان یک سیستم مدل برای انواع بسیار مختلف سرطان استفاده می‌شوند. از این رو، دانش به‌دست آمده از خون‌شناسی در میان دانشمندان سرطان بسیار مورد علاقه است.
این امر از آن جهت است که درمان هدفمند بر روی ویژگی‌های خاص مولکولی زیستی سلول سرطان عمل می‌کند. برای تعیین این ویژگی‌ها باید از بیمار نمونه‌گیری شود. در صورت نیاز به آزمایشات بعدی در زمان درمان، این کار باید تکرار شود. در صورت وجود تومور جامد، معمولاً به عمل جراحی برای نمونه‌برداری نیاز است که این کار نه تنها برای بیمار تنش‌زا است، بلکه همچنین با خطراتی روبه‌روست.
این تحقیق در نشست انجمن خون‌شناسی و سرطان‌شناسی اتریش ارایه شد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.