هماهنگی شرکت‌های پتروشیمی، ترمز دامپینگ را می‌کشد

هماهنگی شرکت‌های پتروشیمی، ترمز دامپینگ را می‌کشد مدیر کنترل تولید شرکت ملی پتروشیمی گفت: حدود ۳۵ تا ۴۵ درصد از صادرات محصولات پتروشیمی ایران به آسیای‌ جنوبی و آسیای دور، ۲۰ درصد کشورهای آفریقایی و ۲۰درصد به قاره سبز صادر می‌شود. به گزارش مهر، علی محمدبساق‌زاده، مدیر کنترل تولید شرکت ملی پتروشیمی با اعلام این‌که […]

هماهنگی شرکت‌های پتروشیمی، ترمز دامپینگ را می‌کشد

مدیر کنترل تولید شرکت ملی پتروشیمی گفت: حدود ۳۵ تا ۴۵ درصد از صادرات محصولات پتروشیمی ایران به آسیای‌ جنوبی و آسیای دور، ۲۰ درصد کشورهای آفریقایی و ۲۰درصد به قاره سبز صادر می‌شود.

به گزارش مهر، علی محمدبساق‌زاده، مدیر کنترل تولید شرکت ملی پتروشیمی با اعلام این‌که حدود ۳۵ تا ۴۵ درصد از صادرات محصولات پتروشیمی ایران به آسیای جنوبی و آسیای دور مثل چین و هند روانه می‌شود، گفت: حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد فرآورده‌های پتروشیمی به مقصد کشور آفریقایی و ۱۵ تا ۲۰ درصد هم به کشورهای اروپایی صادر می‌شود. این درحالی است که تلاش شده تا حد ممکن مقاصد صادراتی خود را تنوع ببخشیم.

او با اشاره به این‌که تلاش می‌کنیم تا بازارهای صادراتی را از نظر نوع و حجم تقاضا به دقت بررسی کرده تا بتوانیم قیمت را بهینه مطرح کنیم، ادامه داد: هرچه بازار صادراتی مقصد به محل تولید فرآورده‌ها نزدیک‌تر باشد، قیمت محصول بالاتر است چرا که هزینه حمل کم‌تری دارد. به این ترتیب باید شرایط بازارهای هدف را سنجیده تا نسبت به رقبا نرخ مناسب‌تری را ارایه دهیم. در این میان باید رقبای داخلی نیز برای ارایه محصولات خود به بازارهای بین‌المللی هماهنگی داشته باشند تا با عرضه یک محصول مشابه، موجب شکسته شدن قیمت آن و در نتیجه برهم خوردن نظم بازارهای بین‌المللی نشویم. البته این مشکل تا حد زیادی میان تولیدکنندگان و هلدینگ‌های داخلی برطرف شده است. به همین موازات تلاش شده است تا هماهنگی‌های لازم با شرکت‌های تولیدکننده بزرگ نیز در عرضه محصولات انجام شود.

 

به گفته این مقام مسؤول ۵۰ تا ۶۰ درصد از پروژه پتروشیمی کاویان۲ در دولت گذشته انجام شده است. البته این پتروشیمی حدود یک سال و نیم پیش رشد ۹۵ درصد را تجربه کرد که به دلیل مشکلات موجود در تأمین خوراک این پتروشیمی از فعالیت دست کشید و اکنون با حل این مشکل به تولید می‌پردازد. درباره پروژه MEG مروارید نیز ۵۵ تا ۶۰ درصد پروژه اجرا شده بود و تجهیزات آن موجود بود و تنها نیاز به نصب داشت. البته باید در نظر داشت که هر کدام از پروژه پتروشیمی از مرحله طراحی تا تولید حدود ۶ سال زمان نیاز دارند که طبیعتاً این زمان ممکن است بین دو دولت جابه‌جا شود.