فرهنگیان از دولت دوازدهم چه می‌خواهند؟ این روز‌‌ها محور صحبت معلمان با دولتمردان ارتقای معیشت و شأن و منزلت اجتماعی‌شان است و اغلب آنها نسبت به از میان رفتن اعتماد و منزلت خود احساس نگرانی می‌کنند. به گزارش ایسنا، امسال هفته تکریم و گرامیداشت مقام معلم با روزهای منتهی به دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری مقارن […]
فرهنگیان از دولت دوازدهم چه می‌خواهند؟
این روز‌‌ها محور صحبت معلمان با دولتمردان ارتقای معیشت و شأن و منزلت اجتماعی‌شان است و اغلب آنها نسبت به از میان رفتن اعتماد و منزلت خود احساس نگرانی می‌کنند.
به گزارش ایسنا، امسال هفته تکریم و گرامیداشت مقام معلم با روزهای منتهی به دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری مقارن شده است. هرچند تا کنون هیچ کدام از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری به‌طور جدی برنامه و سیاستی را برای چهار سال آینده دستگاه عریض و طویل آموزش و پرورش ارایه نداده‌اند اما همواره از فرهنگیان به عنوان اقشار تأثیر‌گذار بر امور اجتماعی و همچنین انتخابات یاد می‌شود. به همین بهانه به سراغ معلمان رفتیم و درباره مطالباتشان از دولت دوازدهم سؤال کردیم.
منزلت اجتماعی معلمان کاهش پیدا کرده است
علیرضاهادی‌نژاد، معلم تقدیر شده و ایثارگری است که سال‌هایی را در دبستانی در ۹۰ کیلومتری مرکز استان یزد تدریس کرده و در این مدت دانش‌آموز معلولی را به کلاس درس برده و مسؤولیت امور شخصی، بهداشتی و درمانی و آموزشی‌‌اش را پذیرفته است. وی با اشاره به این‌که معلمان حقوق پایینی دارند اما توقع از آنها بسیار بالاست، گفت: خانواده، اداره و دانش‌آموز همه معلم را می‌شناسند و از او انتظار دارند.
وی ادامه می‌دهد: توقع می‌رود وضعیت معیشتی معلمان بهبود پیدا کند. از سوی دیگر امکانات آموزشی برای معلمان و دانش‌آموزان کافی نیست و معمولاً اعتباری پژوهش و تجهیزات آموزشی در نظر گرفته می‌شود نیز کافی نیست. این مدارس دچار کمبود تجهیزات آموزشی هستند.
حقوقی که معلمان می‌گیرند تا پشت در مدرسه است
انیس شاه‌رحمانی به سن ۵۰ سالگی رسیده و ۲۸ سال سابقه تدریس دارد و حدود ۲۴ سال از عمر خدمت خود را صرف حمایت از دانش‌آموزان با نیازهای ویژه کرده است. او مؤسسه «مرهم‌آلام» در یزد را با مراقبت از ۱۱ کودک بی‌سرپرست و بد سرپرست با هزینه شخصی‌‌اش دایر و تلاش کرده است کمک خیران را نیز در این باره جذب کند. این معلم ایثارگر در همان ابتدا از عدم توجه دولت به این مؤسسه علی‌رغم درخواست‌ها و نامه‌نگاری‌هایش گلایه می‌کند و می‌گوید: با وجود آن‌که خودم هنوز در منزل استیجاری زندگی می‌کنم اما تلاش بسیاری کردم تا این کودکان بی‌سرپرست صاحب سقفی در بالای سر خود بشوند و دیگر در یک منزل استیجاری قدیمی زندگی نکنند که متأسفانه هنوز موفق نشدیم چنین اقدامی را انجام دهیم و امیدواریم دولت به کمک ما بیاید.
وی می‌افزاید: متأسفانه پس از مرور زمان معلم‌‌‌ها دچار مشکلات معیشتی می‌شوند و اغلب معتقدند که حقوقی که می‌گیرند تا پشت در مدرسه است و وقتی که بازنشسته می‌شوند مشکلاتشان بیش‌تر می‌شود. در این صورت کارایی آنها نیز روی تدریس و کیفیت کارشان تأثیر می‌گذارد. شاید حقوق آنها برکت داشته باشد و آبرومندانه روزگار بگذرانند اما قطعاً با فراغ بال کار نمی‌کنند. معلم‌‌‌ها تلاش بسیاری می‌کنند و سطح علمی خود را به روز کنند و باید به آنها توجه شود.
علیرضا شفیعی اریسمانی، معلم اصفهانی است که ۲۷ سال خدمت کرده و نجات دانش‌آموزان گمشده در کوه، نجات یک دانش‌آموز بیمار بیهوش شده و مبتلا به ناراحتی قلبی در کارنامه ایثارگری‌‌اش دیده می‌شود. او در دبستان، دبیرستان و ادارات آموزش و پرورش خدمت کرده و حالا بزرگ‌‌ترین دغدغه‌‌اش این است که در مسیر گزینش معلمانی وارد سیستم تعلیم و تربیت شوند که به این شغل نگاه صنعتی و تجاری نداشته باشند و عاشق پیشه معلمی باشند. وی معتقد است فرهنگیان از ابتدای انقلاب تاکنون به حق واقعی خود نرسیده‌اند و مظلوم هستند.
شفیعی می‌افزاید: خواسته‌های فرهنگیان بسیار است اما مهم‌ترین آنها این است که کرامت انسانی‌شان حفظ شود. از دولت آینده می‌خواهم جایگاه معلمان و حفظ کرامت انسانی آنها را در نظر داشته باشد و کاری کند که به فرهنگیان همانند گذشته به چشم افرادی مورد اعتماد و مورد قبول نگاه شود.
این معلم ایثارگر با بیان این‌که اگرچه وضعیت معیشتی معلمان در دولت یازدهم بهبود پیدا کرده اما هنوز واقعی نشده است، می‌گوید: با حقوق کم‌تر از دو میلیون تومان گذران زندگی آسان نیست. انتظار داریم طوری مسایل رسیدگی شوند که فرهنگیان به فکر مطالبات خود نبوده و به فکر تربیت دانش‌آموزان باشند.
شفیعی با بیان این‌که اکثر معلمان شغل دوم و سوم دارند، می‌گوید: معلمی می‌تواند موفق باشد که شغل دوم و سوم نداشته باشد و روی شغل خود تمرکز کند. از سوی دیگر با این مسأله مواجه هستیم که اکثر معلم‌‌‌ها با کوله‌باری از تجربه بعد از بازنشستگی فراموش می‌شوند.
وی بر ضرورت توجه به گزینش معلمان تأکید می‌کند و می‌گوید: هر شخصی که وارد شغل معلمی می‌شود باید شیفته و علاقه‌مند باشد. باید قبول کنیم که تعهد کاری معلمان قدیم بیش‌تر بود و در گزینش‌‌‌ها باید افرادی را انتخاب کنند که به چشم فرهنگ و حرفه به این شغل نگاه نکنند.
محمدعزیزی، دبیر ۳۰ ساله هنرستانی در تهران است و بیش از ۱۰ سال سابقه کار دارد. وی با بیان این‌که «عشق و علاقه‌ام معلمی بود و دبیری جزو اولین رشته‌هایی بود که در کنکور انتخاب کردم» عنوان می‌کند: معلم بودن حس خوبی دارد و زندگی کردن با این فرزندان معصوم شیرینی‌های خود را دارد. اما نمی‌توان واقعیات زندگی را نادیده گرفت. معلمان گرفتار مشکلات معیشتی هستند و حقوق دریافتی شان کفاف زندگی آنها را نمی‌دهد. از سوی دیگر تبعیض حقوق دریافتی معلمان با سایر کارمندان دولت آزاردهنده است و از دولت دوازدهم می‌خواهیم نسبت به رفع این تبعیض اقدامات جدی داشته باشد.
وی از کاهش شأن معلمی در جامعه گلایه می‌کند و می‌گوید: این نگرانی در بین تمام معلمان وجود دارد و خواسته همه آنها این است که در کنار لزوم توجه به معیشت، بیمه، خدمات رفاهی و نظیر آن شأن و جایگاهشان در جامعه حفظ شوند و کرامت از دست رفته خود را بازیابی کنند. فسادهای رخ داده در صندوق ذخیره فرهنگیان هم خاطر بسیاری از ما را آزرده است و انتظار می‌رود تا امور این صندوق که جزو سرمایه تک‌تک ماست مورد رسیدگی و بررسی دقیق قرار بگیرد و حقی از ما تضییع نشود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.