مدرس دانشگاه و تحلیلگر مناطق آزاد، با بیان اینکه اگر مناطق آزاد دروازه‌های نوین توسعه اقتصادی باشند، بنادر خشک باید به‌عنوان قلب تپنده این دروازه‌ها عمل کنند، گفت: این در حالی است که متأسفانه با توجه به نقش تأمین‌کننده بنادر خشک، به‌ویژه در مناطق آزاد تجاری – صنعتی، همچنان یا نادیده گرفته شده یا به‌صورت […]
مدرس دانشگاه و تحلیلگر مناطق آزاد، با بیان اینکه اگر مناطق آزاد دروازه‌های نوین توسعه اقتصادی باشند، بنادر خشک باید به‌عنوان قلب تپنده این دروازه‌ها عمل کنند، گفت: این در حالی است که متأسفانه با توجه به نقش تأمین‌کننده بنادر خشک، به‌ویژه در مناطق آزاد تجاری – صنعتی، همچنان یا نادیده گرفته شده یا به‌صورت جزیره‌ای و ناکارآمد اجرا شده است. به گزارش مناقصه‌مزایده، کمال ابراهیمی‌کاوری؛ با اشاره به اینکه در منظومه اقتصاد مدرن، توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل و لجستیک، یکی از مهم‌‌ترین شاخص‌های رقابت‌پذیری ملی و منطقه‌ای به شمار می‌آید، اظهار داشت: در این بین مفهوم بنادر خشک به‌عنوان یکی از مؤلفه‌های کلیدی زنجیره تأمین در سطح جهانی جایگاهی تعیین‌کننده دارد. این در حالی است که متأسفانه این مفهوم در کشور ما و به‌ویژه در مناطق آزاد تجاری – صنعتی همچنان یا نادیده گرفته شده یا به‌صورت جزیره‌ای و ناکارآمد اجرا شده است. وی با اشاره به اینکه بندر خشک مرکزی لجستیکی در یک محدوده خشکی است که بسیاری از وظایف بنادر دریایی از جمله ترخیص، گمرک، انبارداری، تبادل بار و اتصال ریلی و جاده‌ای را در فاصله‌ای دور از دریا و سواحل انجام می‌دهد، افزود: این مراکز با هدف کاهش تراکم در بنادر اصلی، تسهیل فرآیندهای تجاری، افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌های حمل‌ونقل طراحی شده‌اند. در بسیاری از کشور‌ها از جمله هند، چین و ترکیه توسعه شبکه بنادر خشک، نقش حیاتی در تکمیل زنجیره صادراتی و افزایش قدرت رقابت لجستیکی ایفا کرده است. ابراهیمی‌کاوری؛ ادامه داد: براساس اهداف کلان ترسیم شده برای مناطق آزاد، این مناطق موظف هستند با ایجاد زیرساخت‌های مدرن لجستیکی بستری برای صادرات‌محور شدن اقتصاد محلی و جذب سرمایه‌گذاری خارجی فراهم کنند. تحلیلگر مناطق آزاد، تصریح کرد: در این راستا ایجاد بنادر خشک درون یا متصل به مناطق آزاد، یکی از اصلی‌‌ترین ابزار‌ها برای تحقق این اهداف است. ابزاری که در اسناد بالادستی از جمله «برنامه جامع توسعه لجستیک کشور» و نیز بندهایی از «قانون چگونگی اداره مناطق آزاد» بر آن تأکید شده اما در عمل با تأخیر، تعلل و گاه بی‌برنامگی همراه بوده است. وی با اشاره به اینکه بررسی عملکرد بسیاری از مناطق آزاد کشور نشان می‌دهد در زمینه طراحی، احداث یا فعال‌سازی بندر خشک، برنامه‌ای جامع، راهبردی و آینده‌نگر وجود نداشته است، تأکید کرد: نبود نقشه‌راه عملیاتی، غفلت از مزیت‌های حمل‌ونقل چندوجهی، فقدان اتصال ریلی و کم‌توجهی به موقعیت ژئوپولیتیکی هر منطقه کاستی‌هایی است که موجب شده بنادر خشک یا در حد مطالعات باقی بمانند یا به بنگاه‌هایی بی‌اثر و نیمه‌فعال تبدیل شوند. ابراهیمی‌کاوری؛ گفت: به‌عنوان نمونه منطقه آزاد اروند به‌واسطه نزدیکی به مرز شلمچه، مجاورت با بصره و قرار گرفتن در مسیر استراتژیک کریدور شمال-جنوب می‌توانست به یکی از فعال‌‌ترین مناطق در حوزه بندر خشک تبدیل شود. اما به دلایلی از جمله نبود سرمایه‌گذاری زیرساختی کافی، فقدان تعامل مؤثر با راه‌آهن و نبود مدیریت متمرکز لجستیکی، این ظرفیت بلااستفاده مانده است. تحلیلگر مناطق آزاد، افزود: با توجه به اهمیت بنادر خشک و زیرساخت‌های مربوط به حمل‌ونقل، ترانزیت و… زمان آن فرا رسیده با تدوین برنامه‌ای جامع برای توسعه بنادر خشک در مناطق آزاد، مدیریت مستقلی برای این بخش‌‌ها ایجاد شده و ورود سرمایه‌گذاران بخش‌خصوصی با مشوق‌های واقعی تسهیل شود. وی ادامه داد: اتصال هوشمند ریلی و جاده‌ای میان این بنادر و مبادی صادراتی کشور و یکپارچه‌سازی سامانه‌های گمرکی نه‌تنها موجب افزایش کارآمدی مناطق آزاد خواهد شد، بلکه جایگاه ایران را در زنجیره تأمین جهانی ارتقاء می‌بخشد. ابراهیمی‌کاوری؛ در پایان، گفت: اگر مناطق آزاد را به‌عنوان دروازه‌های نوین توسعه اقتصادی می‌شناسیم، بنادر خشک باید به‌عنوان قلب تپنده این دروازه‌ها عمل کنند. غفلت از این ابزار راهبردی، به معنای واگذار کردن میدان رقابت به کشورهای همسایه و اتلاف منابع بالقوه‌ای است که در صورت برنامه‌ریزی دقیق، می‌توانند ایران را به هاب لجستیک منطقه تبدیل کنند. توسعه واقعی بنادر خشک در مناطق آزاد یک ضرورت ملی است. ضرورتی که تعلل در آن، بهای سنگینی برای اقتصاد کشور خواهد داشت.
دیدگاه بسته شده است.