اردک چشم‌طلایی، پرنده‌ای با چشمانی دلفریب

اردک چشم‌طلایی، پرنده‌ای با چشمانی دلفریب گروه محیط‌زیست- اردک چشم‌طلایی از تیره اردک‌های غواص و این گروه شامل اردک‌های دریایی و اردک‌های غواص آب شیرین می‌باشد که بیش‌تر در آب‌های وسیع مانند دریاچه‌های بزرگ، خلیج‌‌ها، خور‌ها و دریا‌ها فعالیت دارند. پاهای آنها در قسمت عقبی سطح شکم قرار دارد و غواصان ماهری هستند .هنگام برخاستن […]

اردک چشم‌طلایی، پرنده‌ای با چشمانی دلفریب

گروه محیط‌زیست- اردک چشم‌طلایی از تیره اردک‌های غواص و این گروه شامل اردک‌های دریایی و اردک‌های غواص آب شیرین می‌باشد که بیش‌تر در آب‌های وسیع مانند دریاچه‌های بزرگ، خلیج‌‌ها، خور‌ها و دریا‌ها فعالیت دارند.

پاهای آنها در قسمت عقبی سطح شکم قرار دارد و غواصان ماهری هستند .هنگام برخاستن از سطح آب در حال بال‌زدن تا مسافتی روی آب پا می‌زنند. غذای عمده آنها نرم‌تنان و گیاهان آبزی است.

اردک‌های دریایی بیش از اردک‌های آب شیرین به عمق آب فرو می‌روند. نر و ماده آنها همشکل نیست و روی زمین یا در سوراخ‌‌ها آشیانه می‌سازند.

اردک چشم طلایی در حدود ۴۵ سانتی‌متر طول دارد.

 پرنده‌ نر با پرو بال سیاه و سفید جلب توجه می‌کند .گردن و سطح شکمی آن سفید، پشت و دمش سیاه است و روی پرهای شانه‌اش رگه‌های مشخصی دیده می‌شود، سری سیاه و مثلث شکل با منقاری کوتاه و سیاه دارد، لکه سفید بین منقار و چشم تشخیص آن‌را آسان می‌سازد، پاهایش نارنجی رنگ است و در پرواز سر آن بزرگ و گردنش کوتاه می‌نماید؛ با آینه بالی سفید و مربع شکل که تقریباً تا لبه جلویی بال امتداد می‌یابد. اردک چشم طلایی نر، در دوران تولک شبیه ماده است ولی سیاهی سر و سفیدی سینه را حفظ می‌کند، پرنده ماده در سطح پشتی خاکستری لکه‌لکه است با سر مثلث شکل به رنگ قهوه‌ای شکلاتی، طوق سفید و آینه بالی مربع شکل سفید و بزرگ که برخلاف اردک سیاه‌کاکل و اردک سر‌سیاه، در حالت بال بسته نیز نمایان است. پرنده نابالغ قهوه‌ای‌تر و بدون طوق گردنی می‌باشد. اردک چشم‌طلایی سریع‌تر از اردک‌های غواص دیگر از سطح آب برمی‌خیزد و بال‌هایش صدای سوت مانند مخصوصی ایجاد می‌کند.

زیستگاه

آبهای ساحلی، اغلب در دریاچه‌های داخل خشکی نیز دیده می‌شود .

پراکندگی

 

اردک چشم طلایی از گونه‌هایی است که در دنیا ارزش زیادی دارد و در ایران از جمله پرندگانی‌ است که در معرض خطر انقراض قرار دارد، روزگاری این پرنده در ایران و در فصل زمستان نسبتاً فراوان بوده و اما در حال حاضر و در سال‌های اخیر تعدادی از آنها در دریاچه شورابیل و به‌طور اتفاقی در خوزستان نیز دیده شده است.