توسعه میادین نفت و گاز امری واجب و الزام‌آور  

گروه انرژی -توسعه میادین نفت و گاز به‌عنوان زیرساخت حیاتی انرژی کشور، امری الزام‌آور و راهبردی محسوب می‌شود. در این میان، توسعه میادین نفت و گاز مشترک به دلیل مشترک بودن ذخایر واجب‌تر است. به همین دلیل توسعه این میادین در کشور صرفاً یک پروژه صنعتی نیست، بلکه تصمیمی راهبردی با اثرات بلندمدت بر درآمد […]

گروه انرژی -توسعه میادین نفت و گاز به‌عنوان زیرساخت حیاتی انرژی کشور، امری الزام‌آور و راهبردی محسوب می‌شود. در این میان، توسعه میادین نفت و گاز مشترک به دلیل مشترک بودن ذخایر واجب‌تر است. به همین دلیل توسعه این میادین در کشور صرفاً یک پروژه صنعتی نیست، بلکه تصمیمی راهبردی با اثرات بلندمدت بر درآمد ملی، امنیت انرژی و اقتدار ژئوپلیتیک کشور است. هر بشکه نفت و هر مترمکعب گاز که امروز از این میادین برداشت می‌کنیم، در واقع بخشی از آینده اقتصادی و جایگاه بین‌المللی ایران را تثبیت می‌کند. به گزارش مناقصه‌مزایده، براساس داده‌های وزارت نفت، ایران بیش از ۲۸ میدان نفتی و گازی مشترک با همسایگان دارد که حجم ذخایر موجود در این میادین مشترک به بیش از ۲۹ میلیارد بشکه نفت و حدود ۲۳ تریلیون مترمکعب گاز می‌رسد. این ارقام نه به‌صورت نامحدود و نه به‌صورت تضمینی در دسترس خواهند بود؛ در میدان مشترک، هر روز تأخیر به معنای از دست رفتن فرصت برداشت و واگذاری آن به طرف مقابل است. از منظر اقتصادی، توسعه این میادین می‌تواند سالانه ده‌ها میلیارد دلار به درآمد ارزی کشور اضافه کند. این درآمد در شرایط تحریم، موتور محرک پروژه‌های ملی از زیرساخت‌های بزرگ راه و ریلی تا صنایع مادر خواهد بود. بسیاری از این میادین، به ویژه میادین دریایی و عمیق، نیازمند فناوری‌های حفاری پیشرفته و مدیریت فشار مخزن هستند که بدون انتقال دانش از شرکای خارجی، توسعه کامل آن‌‌ها دشوار خواهد بود. به همین دلیل، قراردادهای سرمایه‌گذاری باید مشروط به انتقال فناوری و برنامه بومی‌سازی تجهیزات باشد تا کشور از وابستگی دایمی ر‌ها شود. روح‌اله کهن‌هوش‌نژاد؛ کارشناس انرژی، در رابطه با توسعه میادین نفت و گاز به مهر، گفت: با توجه به اینکه دوره ‌گذار از انرژی‌های فسیلی به انرژی‌های تجدیدپذیر همچنان ادامه دارد، باید توجه داشت که با وجود همه سرمایه‌گذاری‌هایی که در دنیا صورت گرفته هنوز نتوانسته جایگزین انرژی‌های فسیلی باشد. وی ادامه: با توجه به اینکه کشور ما در این حوزه مزیت دارد، باید انرژی‌های فسیلی نفت و گاز همچنان در اولویت کشور قرار گیرند، باید بهره‌برداری از همین میادین موجود آغاز کنیم و تا وقتی که این فرصت بسته نشده نهایت بهره‌برداری را از آن داشته باشیم. وی در رابطه با اولویت قرار گرفتن میادین مشترک، تأکید کرد: به دلیل شرایط تحریمی موجود ما در استخراج محدودیت داریم و کشورهای مقابل از این محدودیت‌‌ها برخوردار نیستند، به همین جهت همسایه‌ها؛ قطر، عراق و… می‌توانند در برداشت از ما سبقت بگیرند. برای همین تأکید می‌شود که ما در آن قسمت سرمایه‌گذاری کنیم تا فرصت‌های موجود را از دست ندهیم. این کارشناس انرژی، در این زمینه ادامه داد: باید در نظر داشت میادین داخلی دست خودمان است و هر زمان بخواهیم از منابع آن استفاده می‌کنیم در صورتی که میادین مشترک به این شکل نیست به همین علت ابتدا باید میادین مشترک و سپس میادین داخلی که مطالعات آن‌ها انجام شده و میادینی که از نیمه عمر آن‌ها گذر کرده است، توسعه یابند و سپس میادینی که تاکنون بر روی آن‌ها کار نشده است. کهن‌هوش‌نژاد؛ تأکید کرد: باید هر دوی این میادین برای سرمایه‌گذاری و توسعه و استخراج مورد توجه قرار گیرد. وی در رابطه با قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین، اضافه کرد: بخشی از قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین مربوط به حوزه نفت و گاز است اما اینکه برای توسعه میادین نفت و گاز چین به ایران کمک می‌کند باید دید شرایط به چه شکل رقم می‌خورد. ضمن آنکه ما در گذشته حضور چینی‌‌ها در این حوزه موفق نبوده و عملکرد شرکت‌های داخلی به مراتب بهتر بوده است. این کارشناس انرژی، با اشاره به بلندمدت بودن قرارداد ایران و چین، خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه این قرارداد، قرارداد و همکاری بلندمدت بوده است، امیدواریم که این اتفاق بیفتد باید ببینیم که در ادامه رویکرد چین به چه صورت خواهد بود، چقدر کمک می‌کند یا اینکه همان رویکرد محتاطانه قبلی را دنبال می‌کند و کمک خاصی را در حوزه نفت و گاز به ایران نمی‌کند. وی تأکید کرد: باوجود تمامی صحبت‌هایی که در مورد انرژی‌های نو می‌شود نباید نفت و گاز خود را فراموش و کنار بگذاریم و در این شرایط باید نهایت استفاده را از این منابع خدادادی ببریم و با منابعی که به دست می‌آوریم به سمت انرژی‌های نو حرکت کنیم و آن‌ها را توسعه دهیم. کهن‌هوش‌نژاد؛ در خاتمه اضافه کرد: ما باید چه در میادین مشترک و چه میادین داخلی سرمایه‌گذاری حداکثری و نهایت در واقع بهره‌برداری را با تمام توان داخلی و بین‌المللی انجام دهیم به عبارتی اگر بتوانیم شرکت‌های چینی یا هندی را هم بیاوریم بهره‌برداری بکنند و توان داخلی مان هم که نشان داد که در دوره تحریم می‌توان واقعاً این میادین را توسعه دهیم و از آن‌ها بهره‌برداری کنیم.