هوشیاری، سهم ما را در تصادفات کاهش می‌دهد هر سال هزاران نفر در اثر سوانح رانندگی جان خود را از دست می‌دهند و ده‌ها هزار نفر مجروح و راهی بیمارستان‌ها می‌شوند. به گزارش سینا‌پرس بسیاری از آنها به‌ناچار باید تا آخر عمر با پیامدهای جبران‌ناپذیر این حوادث از انواع معلولیت‌ها تا بیماری‌های غیرقابل درمان دست‌وپنجه […]
هوشیاری، سهم ما را در تصادفات کاهش می‌دهد
هر سال هزاران نفر در اثر سوانح رانندگی جان خود را از دست می‌دهند و ده‌ها هزار نفر مجروح و راهی بیمارستان‌ها می‌شوند.
به گزارش سینا‌پرس بسیاری از آنها به‌ناچار باید تا آخر عمر با پیامدهای جبران‌ناپذیر این حوادث از انواع معلولیت‌ها تا بیماری‌های غیرقابل درمان دست‌وپنجه نرم کنند. در دنیای امروز موضوع تصادفات رانندگی و تلفات و هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی ناشی از آن از اساسی‌‌ترین مشکلاتی است که با چالش‌های بسیار زیادی در حوزه حمل‌ونقل و ترافیک همراه بوده است. براساس گزارش سازمان جهانی بهداشت هر سال بیش از ۱٫۲۴ میلیون نفر در سطح دنیا در اثر تصادفات رانندگی می‌میرند و حدود ۲۰ تا ۵۰ میلیون نفر نیز دچار صدمات غیرقابل‌جبران می‌شوند. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۰ صدمات ناشی از رانندگی در رتبه سوم فهرست بیماری‌ها و آسیب‌هایی قرار گیرد که سلامت انسان را به خطر می‌اندازد.
طبق آمار ارایه‌شده تقریباً هر سال ۲۳ هزار نفر در حوادث رانندگی در ایران کشته می‌شوند که آمار بسیار بالایی است و تقریباً دو درصد آمار کشته‌شدگان دنیا را تشکیل می‌دهد.
به‌عبارت‌دیگر می‌توان گفت از صد کشته در حوادث رانندگی دو نفر ایرانی هستند. براساس پیش‌بینی سازمان جهانی بهداشت، تلفات ناشی از جراحات و معلولیت‌هایی که پیامد تصادفات جاده‌ای است یکی از ۳ علت اصلی /از بین رفتن افراد در فاصله سنی ۵ تا ۴۴ سالگی است. درحالی‌که در گروه سنی ۱۵ تا ۲۹ سال، تصادفات جاده‌ای نخستین علت تلفات شناخته‌شده است و این به معنی /از بین رفتن زودرس برای آینده‌سازان کشور است. از ۵ هزار و ۲۳۴ عابر پیاده‌ای که سال ۱۳۸۹ در اثر تصادفات رانندگی کشته شدند حدود یک‌سوم آنها یعنی یک هزار و ۷۲۳ نفر کودکان زیر ۱۰ سال ازجمله دانش‌آموزان ابتدایی بودند. کودکان از جمله افرادی هستند که در تصادفات و سوانح بیش‌ترین آسیب را متحمل می‌شوند.
بسیاری از کودکان در این حوادث جان خود را از دست می‌دهند و آن دسته از کودکانی که زنده می‌مانند اغلب تا پایان عمر از ناتوانی‌های جسمی و روحی، سردردهای شدید، اختلال حافظه یا بیماری‌های روانی رنج می‌برند. بدون تردید پدر‌ها و مادر‌ها در تأمین ایمنی کودکان نقش بسیار مهمی دارند و الگوسازی برای کودکان براساس رفتارهای والدین می‌تواند تضمین‌کننده ایمنی آنها باشد. با توجه به اهمیت این موضوع برنامه جهانی ایمنی راه‌ها به‌عنوان یک برنامه جمعی با هدف بهبود ایمنی راه‌ها، خودروها، رانندگان خودروها، موتورسیکلت‌‌ها و همچنین رفتارهای عابران پیاده موردتوجه قرارگرفته است. در نظر گرفتن چنین برنامه‌ای به این معنی است که ایمنی راه‌ها دغدغه‌ای جهانی است، اگرچه نبود زیرساخت‌های مناسب در زمینه راهسازی و خودروسازی و همچنین عدم وجود زیرساخت‌های فرهنگی موجب شده است تبعات و پیامدهای سوانح رانندگی در کشور ما در مقایسه با دیگر کشور‌ها بیش‌تر دیده شود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.