مدیرکل دفتر برنامه‌ریزی کلان منابع آب و تلفیق بودجه شرکت مدیریت منابع آب ایران، با بیان اینکه اگر قانون آب را بازتعریف نکنیم قافیه را باخته‌ایم، تأکید کرد: هر کسی که اصرار کند با روش‌های ۳۰ سال پیش می‌توانیم ادامه دهیم، اشتباه می‌کند. به گزارش ایلنا، عیسی بزرگ‌زاده؛ با اشاره به اینکه به بحران کیفیت […]
مدیرکل دفتر برنامه‌ریزی کلان منابع آب و تلفیق بودجه شرکت مدیریت منابع آب ایران، با بیان اینکه اگر قانون آب را بازتعریف نکنیم قافیه را باخته‌ایم، تأکید کرد: هر کسی که اصرار کند با روش‌های ۳۰ سال پیش می‌توانیم ادامه دهیم، اشتباه می‌کند. به گزارش ایلنا، عیسی بزرگ‌زاده؛ با اشاره به اینکه به بحران کیفیت آب رسیده‌ایم و استفاده از ابزار تراکم‌فروشی راهی برای نجات آب است، خاطرنشان می‌کند: همین لحظه زمان تغییر است… . بزرگ‌زاده؛ اظهار داشت: ایران همواره کشوری خشک و نیمه‌خشک و به‌طور کلی فراخشک بوده است. به جز نواحی در سلسله کوه‌های البرز و زاگرس و بخش‌هایی از آذربایجان، ۷۵ درصد کشور در طبقه‌بندی اقلیمی خشک، نیمه‌خشک و فراخشک جای می‌گیرد. در طول تاریخ با مشکل خشکسالی مواجه بوده و گذشتگان ما نیز با این مشکل دست‌وپنجه نرم کرده‌اند. البته آن‌‌ها ابزارهایی مانند قنات‌‌ها در آب زیرزمینی و سد‌ها در آب سطحی برای مدیریت خشکسالی ایجاد یا توسعه داده‌اند؛ برخلاف تصور عمومی، ایرانیان سدسازهای بسیار خوبی بوده‌اند. ۵۰ درصد سدهای باستانی در ایران وجود دارد که از ۲۰۰۰ سال پیش تا دوره‌های اسلامی ساخته شده‌اند. این‌‌ها ابزارهایی بوده‌اند که ایرانیان برای زندگی در سرزمین خشک و نیمه‌خشک فراخشک خود نیاز داشته‌اند. اما در چند دهه گذشته، اتفاق دیگری رخ داده که وضعیت را به این شکل دچار کرده است. وی ادامه داد: با افزایش جمعیت، بارگذاری‌های آبی فراتر از مرزهای تاب‌آوری منابع محیط‌زیستی و آب رخ داده است. حال آنکه بهره‌برداری از منابع محیط‌زیستی تا مرزهای تاب‌آوری، یعنی تا حدی که سالانه بتوانند خود را احیا کنند، مجاز است. اگر از آن فراتر برود، آن منبع محیط‌زیستی آسیب می‌بیند.می‌توان از جنگل‌ها، مرتع‌‌ها و رودخانه‌ها و آبخوان بهره‌برداری کرد اما اگر از مرزهای تاب‌آوری و احیا کنیم دیگر جبران نمی‌شود. متأسفانه این ملاحظه مهم در این چند دهه مدنظر قرار نگرفته است. ما جمعیت‌‌ها و فعالیت‌‌ها را به گونه‌ای استقرار داده‌ایم که در جاهایی که خشک و نیمه‌خشک هستند، کلانشهرهای زیادی شکل گرفته است. وی درباره تأثیر بخشی‌نگری و عدم هماهنگی نهاد‌ها، گفت: در ۷۰ تا ۸۰ سال گذشته، فضای تصمیم‌گیری آب بیشتر توسط دولت بوده است. برای هر نوع حکمرانی، سه نهاد اصلی دولت، بازار و اجتماع را داریم، در این مدت، فضای تصمیم‌گیری آب و توسعه بیشتر توسط نهاد دولت بوده و اجازه نداده که نهاد بازار و اجتماع نیز در امر توسعه پایدار مشارکت داشته باشند و این اشکال اصلی بوده است. ما نیاز به دخالت دولت در امور مختلف نداریم. او با بیان اینکه اگر قانون آب را بازتعریف نکنیم قافیه را باخته‌ایم، تأکید کرده که هر کسی که اصرار کند که با روش‌های ۳۰ سال پیش می‌توانیم ادامه دهیم، اشتباه می‌کند. بنده به‌عنوان کارگر آب، می‌گویم که چنین چیزی ممکن نیست.
ارسال دیدگاه
قوانین ارسال دیدگاه