ظهور نسل چهارم مربیان فوتبال ایران حضور کاپیتان و مربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران روی نیمکت تراکتورسازی اتفاق خوبی است اما با شرایط این تیم، وی به منطقه ممنوعه ورود کرده و ریسک بزرگ را پذیرفته است. به گزارش مهر، جوادنکونام در یک قدمی نیمکت تراکتورسازی تبریز قرار گرفته است، آلترناتیو امیر قلعهنویی که […]
ظهور نسل چهارم مربیان فوتبال ایران
حضور کاپیتان و مربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران روی نیمکت تراکتورسازی اتفاق خوبی است اما با شرایط این تیم، وی به منطقه ممنوعه ورود کرده و ریسک بزرگ را پذیرفته است.
به گزارش مهر، جوادنکونام در یک قدمی نیمکت تراکتورسازی تبریز قرار گرفته است، آلترناتیو امیر قلعهنویی که کارش با همین مربی به دادگاه هم کشیده شد و مدتها با سرمربی پیشین تراکتورسازی درگیر بود، حالا انتخاب اول آجورلو است.
ورود نکونام که یکی از ۳ بازیکن برتر تاریخ فوتبال ایران است و تجربیات فوقالعادهای از لالیگا و تیم ملی ایران دارد به عرصه مربیگری نمادی است از ورود نسل چهارم مربیان به این عرصه.
دستیار پیشین کی روش حتی زمانی که وسط زمین بازی میکرد هم فرمانده و کارگردان خوبی بود. اوج فرماندهی وی برمیگردد به دیدار با کرهجنوبی در سئول و آن بازی به یاد ماندنی که با گل قوچاننژاد به سود ایران تمام شد و تیم ملی کشورمان با کی روش جواز صعود به جام جهانی را گرفت.
با وجود همه افتخارهای این مربی جوان اما نگرانیهایی برای اولین انتخاب کاپیتان پیشین تیم ملی وجود دارد:
اول: تراکتورسازی تبریز روزهای خوبی را سپری نمیکند، حکم تعلیق فیفا و بسته بودن پنجره نقل و انتقالات در زمستان و تابستان بزرگترین دردسر نکونام برای سال آتی خواهد بود.
تراکتورسازی به همین دلیل تنها از میان بازیکنان خودش میتواند بازیکن برای سال بعد داشته باشد و اینگونه نیست که نکونام هر بازیکنی را که درخواست کرد مدیریت باشگاه تراکتورسازی او را به تبریز ببرد. در واقع نکونام وارد منطقه ممنوعه خواهد شد، منطقهای که هر مربی دیگری هم برای برآورده کردن توقع پرشورها مشکلات اساسی در آن خواهد داشت.
دوم: تراکتورسازی باشگاهی بزرگ است و مثل همه باشگاههای بزرگ مملو از حاشیه و توقع. کار کردن در چنین باشگاهی که در سراسر ایران هوادار دارد و هوادارش هم به شدت متوقع است و شور و شوق بالایی دارد، بسیار سخت است. بسیار سخت.
تجربه کنترل سکو، کنترل رسانه، کنترل بازیکن و حواشی، وسط توقع پرشورها بسیار سخت است و تجربیات خاصی مختص به فوتبال ایران را لازم دارد و شاید با دانستههای لالیگایی نتوان آنها را به دست آورد.
در لالیگا میتوان تاکتیک و نظم مطلق را یاد گرفت، از کیروش میتوان فرماندهی را آموخت اما در باشگاههای ایران به ویژه در تیمهای بزرگ پدیدههایی وجود دارند که کنترل آنها آموزشهایی سخت لازم دارد که در لالیگا وجود ندارند.
سوم: خیلیها مدعی نیمکت تراکتورسازی هستند، خیلیها در آرزوی نیمکت تراکتورسازی بودند، خیلیها نزدیکش شدند، آنها که نه (برخی از آنها) آرام یک گوشه نخواهند نشست. برخی از آنها فرش قرمز زیر پای نکونام را میخواهند بکشند.
نتیجهگیری: ضمن آرزوی موفقیت برای فوتبالیست بزرگ و با اخلاق فوتبال ایران در تراکتورسازی نمیتوانیم نگرانی را بابت چنین لقمه بزرگی کتمان کنیم، خیلیها امروز نگران نکونامی هستند که در آینده او را روی نیمکت استقلال و پس از آن وی را روی نیمکت تیم ملی ایران میبینند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.