نویسنده: دی.جی. پراساد و ریتامبهارا سینگ علامه جواهرلعل نهرو ، اولین نخست وزیر هند مستقل می‌گوید: «کشاورزی اولویت اول است». این کلام یکی از بزرگ‌‌ترین رهبران هند است که نه تنها گواهی بر نگرانی‌های برنامه ریزان دهه ۱۹۵۰ ماست، بلکه امروزه نیز اهمیت خود را از دست نداده است. کشاورزی به عنوان بزرگ‌‌ترین فعالیت […]
نویسنده: دی.جی. پراساد و ریتامبهارا سینگ
علامه جواهرلعل نهرو ، اولین نخست وزیر هند مستقل می‌گوید: «کشاورزی اولویت اول است».
این کلام یکی از بزرگ‌‌ترین رهبران هند است که نه تنها گواهی بر نگرانی‌های برنامه ریزان دهه ۱۹۵۰ ماست، بلکه امروزه نیز اهمیت خود را از دست نداده است. کشاورزی به عنوان بزرگ‌‌ترین فعالیت خصوصی در هند (بیش از ۱۰۰ میلیون مزرعه) ریسمان نجات اقتصاد هند است و دست‌کم در آینده نزدیک نیز چنین خواهد بود. بخش کشاورزی تقریباً ۲۲ درصد تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد، منبع درآمد حدود ۶۶ درصد از جمعیت کشور است، برای ۲۳۴ میلیون نفر (کشاورزان و کارگران کشاورزی) شغل ایجاد می‌کند و ستون فقرات صنایع مبتنی بر کشاورزی است. علاوه بر این، کشاورزی جنبه‌ای اجتماعی نیز دارد و در مسایل غیرتجاری از قبیل امنیت غذایی، تولید اشتغال و درآمد، فقرزدایی، و محیط‌زیست نیز نقش قابل توجهی ایفا می‌کند. ولی با وجود سهم انکارناپذیر کشاورزی در توسعه اقتصادی و امنیت اجتماعی کشور، این بخش هنوز با عدم سازماندهی و توسعه‌نیافتگی دست به گریبان است.
شرکت هندوستان لور که در زمینه فرآوری محصولات خوراکی فعالیت دارد ترتیبات بیع متقابل محصولات کشاورزان را ایجاد کرده است که با تأمین بازاری مطمئن، ارایه خدمات باکیفیت، و ایجاد زنجیره عرضه کارآمد به جامعه کشاورزی کمک کرده است. طولی نخواهد کشید که بورس‌های کالا به صورت مستقیم یا غیرمستقیم گام در این عرصه‌ها بگذارند که انقلاب سبز دوم در کشاورزی هند را تسریع می‌کند.
تلاش بورس‌های کالا در جهت تأمین مدیریت کارآمد تضامین، بهبود انبارداری، گسترش شبکه سازمان‌های تأیید کیفیت و استانداردسازی و تأمین امکانات پشتیبانی بهتر می‌تواند به‌کارآمدتر ساختن نظام اقتصادی کمک کند. ارایه چنین خدماتی توسط شعب بورس‌های کالای موجود نه تنها فعالیت‌های خرده‌فروشان سازمان یافته کشور را تشویق می‌کند، بلکه پیوندی مقرون به صرفه را میان تولیدکنندگان و خرده‌فروشان ایجاد می‌کند.
بورس کالای هند برای آغاز دو پروژه زیربنایی (بورس نقدی ملی محصولات کشاورزی و شرکت ملی معامله کالاهای حجیم) ابتکاراتی را انجام داده است. بورس نقدی ملی محصولات کشاورزی قرار است یک سیستم معاملات الکترونیکی ملی را برای معاملات نقدی محصولات کشاورزی ایجاد کند و بازارهای فیزیکی را در قالب بازار مشترک هند یکپارچه سازد. هدف از این ابتکار، افزایش توان بخش‌های روستایی هند به منظور آغاز انقلاب سبز بعدی با به خدمت گرفتن فن‌آوری برای بهبود بازده کشاورزی و بدین ترتیب، افزایش سرمایه‌گذاری در این بخش است. همزیستی مؤثر بازارهای نقدی و آتی در نظام اقتصادی مسلماً به کشف قیمت عادلانه کمک می‌کند و همچنین به کشاورزان کمک می‌نماید تا فن‌آوری کشاورزی را بهبود بخشیده و رشد تولیدات کشاورزی را تسریع کنند. شرکت ملی معامله کالاهای حجیم با مدیریت زنجیره‌ای از انبارهای معتبر در سرتاسر کشور، خدمات انبارداری و جابه‌جایی کالاهای کشاورزی را ارایه می‌دهد. خدماتی که این شرکت به سرمایه‌گذاران مستقیم خود ارایه می‌دهد شامل درجه‌بندی و ارزیابی، سیستم‌های با کیفیت انبارسازی و پشتیبانی، خدمات تخلیه و تحویل کالا و گردآوری رسیدهای انبار است. بنابراین آغاز معاملات آتی سیستم‌های مدیریت تضامین، رسید انبار، تأمین اعتبارات، آگاهی از کیفیت و استاندارد را بهبود بخشیده و به بهبود کلی سیستم اقتصادی منجر شده است. تلاش بورس‌‌ها برای انتشار قیمت‌ها، از قبیل مرکز خدمات دهکده، در یکی از بخش‌های این کشور که توسط بورس کالای هند ایجاد شد با ارایه اطلاعات بازار و سایر خدماتی که در بهبود زندگی روستاییان نقش به‌سزایی دارند، بها افزایش توان کشاورزان کمک کرده است.
انقلاب سبز دوم
انقلاب سبز اول، با معرفی گونه‌های پر محصول و استفاده از کودهای بهتر، کشاورزان را به تولید محصول بیش‌تر ترغیب کرد. بر عکس، انقلاب سبز دوم درباره تحولات بلندمدت قیمت‌ها اطلاعاتی را به کشاورزان ارایه می‌دهد که به آن‌ها اجازه می‌دهد در زمینه کشت محصولات مناسب و زمان‌بندی فروش به منظور افزایش سود، تصمیمات بهتری اتخاذ کنند. علاوه بر این، انقلاب سبز دوم با یکپارچگی بیش‌تر بازارهای فیزیکی و مالی در سطوح محلی و جهانی به منظور تأمین اطمینان خاطر بیش‌تر، بهبود استانداردهای کیفی، کاهش ریسک نکول طرفین معامله، و تشویق تأمین اعتبارات از طریق نهادهای مالی ایجاد می‌شود. این مسأله به حذف واسطه‌ها، نهادینه‌سازی، و بهبود سطح قیمت‌ها منجر می‌شود که به نوبه خود کشاورزان بیش‌تری را به کشت محصولاتی که قیمت‌های بهتری دارند ترغیب می‌کند و به منظور برآورده ساختن نیاز‌‌ها در سطح جهانی، تولید را افزایش می‌دهد. بدین ترتیب افزایش کیفیت و قیمت با نهادینه‌سازی بیش‌تر کشاورزی، ستون‌های انقلاب سبز دوم هستند و استفاده از فن‌آوری تأثیر آن را افزایش می‌دهد.
نتیجه
بورس‌های کالا بذرهایی هستند که برای افزایش بهره‌وری و سود فعالیت‌های کشاورزی در هند کاشته شدند. این کار با بهبود سیستم‌های بازاریابی محصولات کشاورزی کشور، با پشتیبانی مؤثر کلیه دست‌اندرکاران میسر است. بورس‌های کالا با فرایند شفاف و مشارکتی کشف قیمت، سود پایدار و روزافزون محصولات کشاورزی را تضمین می‌کنند و شرایطی را فراهم می‌سازند که برای فروش کالاهای کشاورزان در بازارهای نقدی، بازارهای آتی و یا محصولات خارج از بورس مبتنی بر بازارهای آتی، گزینه‌های مختلفی در اختیار آنان قرار گیرد. علاوه بر این، بازارهای ملی معاملات الکترونیک آتی، بانک‌ها و مؤسسات معامله‌گر را به بازارهای کالا متصل نموده و گزینه‌های نهادی متعددی را در اختیار کشاورزان قرار می‌دهند. بدین ترتیب با آغاز فعالیت بورس‌های کالا، روزی فراخواهد رسید که رویای آینده‌ای درخشان‌تر برای مناطق روستایی هند تحقق یابد و کشاورزان هند در آینده بتوانند سهم بالقوه خود در اقتصاد بزرگ‌‌ترین دموکراسی دنیا را تحقق بخشند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.