مزایده گذاشتن یا نگاه وارونه به خصوصی‌سازی انصاری، عضو هیأت رییسه اتاق ایران گفت: اگر خصوصی‌سازی فقط در قبال پول انجام شود، به بیراهه می‌رود. وقتی این طرح‌ها را به مزایده می‌گذاریم بخش خصوصی که خیل عظیمی از توانمندی‌های کشور را در اختیار دارد، به دلیل نبود نقدینگی سهم کم‌تری از این طرح‌ها را دارد. […]
مزایده گذاشتن یا نگاه وارونه به خصوصی‌سازی
انصاری، عضو هیأت رییسه اتاق ایران گفت: اگر خصوصی‌سازی فقط در قبال پول انجام شود، به بیراهه می‌رود. وقتی این طرح‌ها را به مزایده می‌گذاریم بخش خصوصی که خیل عظیمی از توانمندی‌های کشور را در اختیار دارد، به دلیل نبود نقدینگی سهم کم‌تری از این طرح‌ها را دارد.
محمدرضا انصاری، در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران درباره نحوه خصوصی‌سازی در ایران اظهار کرد: خصوصی‌سازی در چرخه نادرستی افتاده است و نگاه غلطی به این پروژه وجود دارد.
وی درباره این تفکر توضیح‌‌داد: اولین مسأله برای رهایی اقتصاد، خصوصی‌سازی است. اتاق ایران و بخش خصوصی صحبت از این می‌کند که اقتصاد به بخش خصوصی واقعی منتقل شود؛ ولی این مسأله اتفاق نمی‌افتد. به نظر من، درصورتی‌که اقتصاد به بخش خصوصی واگذار نشود، باقی کار‌ها نوعی وصله‌پینه است.
انصاری معتقد است: قصه خصوصی‌سازی در ایران به شهادت آمار و ارقام موفق نبوده است.
به گفته وی، دلیل این ناموفق بودن به نگاه غلطی برمی‌گردد که موقع خصوصی‌سازی جاری بود. نیاز فوری به نقدینگی در پشت خصوصی‌سازی، این پروژه را محکوم به شکست کرده است.
به گفته عضو هیأت رییسه اتاق ایران، در هیچ کجای دنیا واگذاری و خصوصی‌سازی‌های موفق این‌گونه نبوده که فقط با عاملیت پول پروژه‌ای به فردی واگذار شود. در دنیا پروژه‌ها به کسانی واگذار می‌شود که مطمئن باشند او اشتغال‌آفرینی می‌کند و صنعت را می‌شناسد. کسانی که با پول صنعتی را می‌خرند دنبال اشتغالزایی نیستند؛ آنها به دنبال سود خود هستند. برای همین طبق آمار مواردی که واگذارشده، موفق نبوده است.
وی گفت: بخش خصوصی برای اجرای طرح‌های خود نیاز به نقدینگی دارد. سازمان خصوصی‌سازی هم حدود ۳۳۷ شرکت را برای واگذاری اعلام کرده است؛ با توجه به موانعی که پیش پای بخش خصوصی است، ممکن سهم بخش خصوصی واقعی در این واگذاری‌ها ناچیز باشد.
به گفته انصاری دولت و سازمان خصوصی‌سازی باید از تکرار تجارب گذشته جلوگیری کند.
عضو هیأت رییسه اتاق ایران معتقد است: وقتی برای خصوصی‌سازی در کشور می‌خواهیم تصمیم ملی بگیریم بایستی منابع و امکانات را به درستی بشناسیم. بخش خصوصی اگرچه مشکل پول و نقدینگی دارد اما منابع عظیمی از فن و مدیریت را در اختیار دارد که باید به این مسأله توجه شود.
به گفته انصاری، اگر به امکانات و فرصت‌های در اختیار بخش خصوصی توجه شود خصوصی‌سازی ما به بیراهه نمی‌رود.
وی مزایده گذاشتن طرح‌ها را برای واگذاری در قبال تنها فاکتور پول نادرست خواند و افزود: وقتی این طرح‌ها را به مزایده می‌گذاریم بخش خصوصی که خیل عظیمی از توانمندی‌های کشور را در اختیار دارد، به دلیل نبود نقدینگی سهم کم‌تری از این طرح‌ها را در اختیار می‌گیرد.
انصاری تصریح کرد: در واگذاری‌ها هدف باید اشتغال و تولید باشد؛ از کل اشتغال کشور، که حدود ۲۵ میلیون نفر است، دو میلیون نفر در واحدهای دولتی کار می‌کنند و حدود دو میلیون نفر در بنگاه‌های شبه‌دولتی و مابقی در واحدهای خصوصی مشغول به‌کار هستند. یعنی ۸۰ درصد استعداد ملی در بخش خصوصی است اما این بخش پول ندارد. وقتی طرحی را به مزایده می‌گذارید، تعداد انگشت‌شماری که پول دارند ولی لزوماً دغدغه صنعت و اشتغال ندارند این پروژه‌ها را در دست می‌گیرند. اینها به اشتغال مردم تعهد ندارند ولی پروژه‌ها را در اختیار می‌گیرند.
به گفته عضو هیأت رییسه اتاق ایران، آنها فقط ملک را ارزیابی می‌کنند و در آخر خصوصی‌سازی ملک انجام می‌شود درحالی‌که معنا و فلسفه اصلی خصوصی‌سازی، رونق تولید و اشتغال است.
مزایده گذاشتن طرح‌ها برای خصوصی‌سازی وارونه نگاه کردن به مسأله است؛ این بخشی از گفته انصاری است و معتقد است: دولت‌‌ها باید هدف خود را از خصوصی‌سازی مشخص کنند. آیا مسأله دولت‌‌ها از خصوصی‌سازی افزایش درآمد است یا رونق تولید و اشتغال؟ اگر هدف اشتغال باشد، در این صورت خصوصی‌سازی باید به افراد متعهد، کارشناس و کسانی که دغدغه دارند واگذار شود. خصوصی‌سازی را نباید به پول دارد واگذار کرد. پولدار‌ها حوصله و دغدغه تولید ندارد و این همان خطایی است که در دولت دهم با رد دیون برای پرداخت بدهی دولت یا واگذاری به بنگاه‌های شبه‌دولتی اتفاق افتاد.
وی تأکید کرد: متأسفانه فن و مدیریت این روز‌ها در هجایی قرارگرفته است که پول در آنجا نیست. باید واگذاری‌ها به سمتی برود که فن و مدیریت حرف اول را می‌زند. ملاک و معیار واگذاری فقط پول نباشد.
انصاری درباره تجربه کشورهای توسعه‌یافته در امر خصوصی‌سازی افزود: باید از تجربه کشورهای دیگر در امر خصوصی‌سازی درس آموخت؛ چرا خصوصی‌سازی در آلمان موفق بوده است؟ برای این‌که در آنجا به فن، دانش، منابع انسانی و تعهد فرد مهم‌تر از پول و سرمایه مادی اوست، در خصوصی‌سازی توجه شده است. ما نباید کسری بودجه را از این طریق جبران کنیم؛ اسم این خصوصی‌سازی نیست اسم این فروش ملک برای جبران کسری بودجه است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.