معادن زغال‌سنگ کرمان آبستن فاجعه کار کردن در تونل‌های تاریک زغال‌سنگی که تا چند صد متری اعماق زمین حفر شده‌اند و استخراج زغال‌سنگ با روش سنتی و حمل آن با واگن فرسوده که متعلق به چند دهه قبل است، حکایت روزانه معدنچیانی است که با ابتدایی‌‌ترین وسایل ایمنی در معادن زغال‌سنگ شمال استان کرمان کار […]
معادن زغال‌سنگ کرمان آبستن فاجعه
کار کردن در تونل‌های تاریک زغال‌سنگی که تا چند صد متری اعماق زمین حفر شده‌اند و استخراج زغال‌سنگ با روش سنتی و حمل آن با واگن فرسوده که متعلق به چند دهه قبل است، حکایت روزانه معدنچیانی است که با ابتدایی‌‌ترین وسایل ایمنی در معادن زغال‌سنگ شمال استان کرمان کار می‌کنند و هر لحظه، خطر وقوع حادثه‌ای فاجعه بار آنها را تهدید می‌کند.
به گزارش جام‌جم آنلاین، بسیاری از معدنچیان معادن زغال‌سنگ شهرستان‌های کوهبنان و زرند از تجهیزات دهه ۴۰ شمسی استفاده می‌کنند که حوادث غیرمنتظره‌ای را رقم زده است. در حال حاضر، وضعیت ایمنی در معادن زغال‌سنگ کشور و به‌خصوص استان کرمان در بدترین شرایط خود از بدو فعالیت ارزیابی می‌شود و اکثر ماشین‌آلات و تجهیزات در حال استفاده در معادن زغال‌سنگ، کهنه و مستهلک هستند و از نظر فنی و استاندارد ایمنی برای استفاده مجاز نیستند.
این در حالی است که بهره‌برداران معادن زغال‌سنگ به‌دلیل مشکلات مالی قادر به خرید تجهیزات ایمنی جدید نیستند و بنا به گفته کارگران معادن، آنها حتی گاهی با کلاه‌های ایمنی شکسته شده و هنگامی که دستگاه‌های تهویه معادن برای کاهش هزینه‌های برق معادن خاموش می‌شوند در اعماق معادن کار می‌کنند؛ این در حالی است که معادن زغال‌سنگ به‌دلیل زیرزمینی و گاز خیز بودن همانند انبار باروتی هستند که با کوچک‌‌ترین سهل‌انگاری آبستن وقوع انفجار هستند.
هشدار درباره فعالیت معادن ناایمن
حسین امیری نماینده زرند و کوهبنان در مجلس با بیان این‌که حادثه معدن زغال‌سنگ زمستان یورت گلستان اولین حادثه معادن زغال‌سنگ کشور نبوده است، می‌گوید: جلوگیری از این گونه حوادث یک اقدام دست جمعی می‌خواهد و باید جلسات توجیهی در بحث ایمنی به‌طور منظم برگزار شود.
وی با اشاره به وقوع حوادثی که در گذشته در معادن زغال‌سنگ زرند و کوهبنان رخ داده است، می‌افزاید: از مسؤولان خواسته‌ایم در بازرسی‌هایی که از این معادن انجام می‌دهند، با معادنی که مشکل ایمنی دارند برخورد و از فعالیت آنها جلوگیری کنند.
بلاتکلیفی متولی معادن
رییس مجمع نمایندگان استان کرمان با انتقاد از مشخص نبودن متولی صنعت زغال‌سنگ کرمان می‌گوید: با واگذاری‌هایی که در صنعت زغال‌سنگ صورت گرفته، مشخص نیست چه کسی مسؤول معادن کرمان است؛ آیا وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مسؤول است یا وزارت صنایع و معادن؟
وی می‌افزاید: وقتی کارگاه ها و صنایع مهمی همچون زغال‌سنگ را بابت رد دیون به نهادی که تخصصی در این زمینه ندارد واگذار می‌کنند، این‌گونه حوادث نیز در معادن رخ می‌دهد؛ لذا باید برای صنعت زغال‌سنگ کشور به‌صورت شفاف تعیین تکلیف شود که چه کسی مسؤول است. مشخص نبودن وضعیت این صنعت، دلیل آن نمی‌شود که پیمانکاری که در معادن زغال‌سنگ تولید می‌کند، مسایل ایمنی را رعایت نکند.
سهل‌انگاری در تأمین امنیت
البته باید این واقعیت را بیان کرد که وضعیت اقتصادی صنعت زغال‌سنگ کرمان اسفبار است. واردات زغال‌سنگ به کشور، انحصاری بودن خرید زغال‌سنگ در کشور توسط یک شرکت و نپرداختن پول خرید زغال‌سنگ به شرکت‌های تولیدکننده در کنار نبود حمایت کافی دولت از این صنعت باعث شده، صنعت زغال‌سنگ کشور و کرمان، روزهای سیاهی را سپری کند و این سیاهی بر وضعیت اقتصادی کارگران شاغل در معادن به‌دلیل دریافت نکردن حقوقشان و پایین آمدن سطح ایمنی معادن زغال‌سنگ به‌دلیل نبود پول برای خرید وسایل ایمنی جدید و تعویض تجهیزات ایمنی معدنچیان -که هر ۶ ماه باید تعویض شوند- اثر بگذارد. با این حال مشکل مالی بهانه‌ای برای سهل‌انگاری در تأمین امنیت کارگران معدن نیست.
چندی پیش محمدرضابهرامن، رییس خانه معدن ایران در گزارشی گفته بود، وضعیت ایمنی معادن زغال کشور پایین و از استانداردهای مرسوم خارج است. وی با ابراز تأسف افزوده بود: اعضای کمیته زغال خانه معدن ایران به این نتیجه رسیده‌اند که وضعیت ایمنی و سلامت کارگران در معدن زغال‌سنگ کشور در بدترین حالت خود قرارگرفته، به‌طوری‌که بیم می‌رود، هر لحظه اتفاق ناخوشایندی در این معادن رخ دهد.
حتی دیه هم نمی‌دهند
وقوع حوادث مختلف در معادن زغال‌سنگ کرمان در حالی جان معدنچیان بسیاری را گرفته و تعداد زیادی دیگر را نقص عضو کرده است که چه خانواده کشته‌شدگان حوادث این معادن و چه معدنچیانی که دچار مجروحیت و نقص عضو شده‌اند، برای گرفتن دیه با مشکلات زیادی مواجه بوده‌اند، به‌گونه‌ای که برخی از آنها با وجود شرایط سخت زندگی نتوانسته‌اند دیه خود را دریافت کنند.
مجید علیزاده، ۴۵ ساله یکی از کارگران معدن زغال‌سنگ است که با وجود گذشت ۱۱ سال از حادثه تلخی که برای وی در معدن زغال‌سنگ شماره یک شرکت معدنجو رخ داد و منجر به شکسته شدن یکی از پاهایش از ۹ قسمت شد، هنوز نتوانسته با وجود پیگیری زیاد، دیه پایش را از شرکت بیمه بگیرد.
وی از روزهای سخت‌کار شبانه در معدن زغال‌سنگ با کم‌ترین امکانات ایمنی سخن می‌گوید؛ از این‌که پس از شکستن یکی از پاهایش و باز کردن گچ آن، با وجود توصیه دکتر مبنی بر انجام ندادن کار فیزیکی، مسؤولان معدن او را تهدید کردند که اگر در معدن کار نکند، او را اخراج خواهند کرد.
یک روز پس از شروع کار دوباره وی در داخل معدن، همان پایی که شکسته بود، زیر فشار کار معدن شکست و باعث شد مجید علیزاده ۳ سال برای درمان پایش به بیمارستان‌های مختلف مراجعه کند و سرانجام در یکی از بیمارستان‌های تهران با دریافت مبلغ ۱۰ میلیون تومان پای آسیب دیده او عمل شد. وی که پس از طی کردن مراحل درمان و شکایت از شرکت پیمانکار اکنون پیگیر دریافت دیه است، می‌گوید: پس از پیگیری فراوان شرکت بیمه توسط دادگاه محکوم به پرداخت ۲۰ درصد دیه کامل یک انسان به من شده، اما متأسفانه تاکنون و با وجود ارسال تمام مدارک درخواستی این شرکت، هنوز دیه آسیب دیدن پای من پرداخت نشده است. وی می‌افزاید: پروسه دریافت دیه از شرکت‌های بیمه بسیار سخت است و به همین خاطر، حدود ۳۰ نفر از همکاران من که در معادن زغال‌سنگ دچار شکستگی دست، پا و کمر شده‌اند، از پیگیری گرفتن دیه خود منصرف شده‌اند یا هرگز به آنها دیه‌ای پرداخت نشده است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.