گل آلاله، یک گیاه زینتی بسیار محبوب

گل آلاله، یک گیاه زینتی بسیار محبوب

گروه محیط‌زیست- آلاله ایرانی (آلاله فارسی) گونه‌ای گیاه چند ساله از تیره آلالگان و بومی منطقه مدیترانه شرقی، جنوب‌غربی آسیا، جنوب‌شرقی اروپا (کرت، و رودز) و شمال شرقی آفریقا است.

گل آلاله کم پَر، یک گیاه زینتی بسیار محبوب، در باغ‌ها است.

این یک گیاه در حال رشد به ۴۵ سانتی‌متر بلندی می‌رسد. گل آن با قطر حدود ۳ تا ۵ سانتی‌متر است و رنگ آن متغیر قرمز صورتی، زرد، یا سفید می‌باشد و یک تا چند گل در هر ساقه می‌روید.

آلاله در فضای آزاد در اوایل تابستان گل می‌دهد ولی در گلخانه می‌تواند در زمستان و بهار از گل‌های آن استفاده کرد. با گرم شدن هوا در تابستان برگ‌های آن زرد می‌شوند.

گل آلاله زمین‌های قوی، سالم با خاک غنی، خفیف تا ملایم قلیایی و اسیدی و هوای آفتابی را می‌پسندد. در فصل بهار نیاز آبی آن بالا است و در تابستان با زرد شدن برگ‌ها، آبیاری کاهش می‌یابد تا این‌که متوقف شود. به سرمای زیاد حساس است و در زمستان گیاهان جوان باید با خاک پوش پوشانده شوند.

تکثیر

پس از دوره گلدهی وقتی بوته‌ها خشک شدند، شاخ و برگ گیاه را قطع کرده، آبیاری را متوقف کرده و ریشه‌ها را در بستر به حال خود ر‌ها کنید. پس از طی دوره خفتگی در پاییز دوباره آبیاری نمایید تا گیاهان رشد کنند. گاهی پنجه‌ها را از خاک خارج کرده و پس از تمیز کردن، در سایه خشک کنید. سپس آنها را در شن خشک تا هنگام کشت دوباره نگهداری نمایید.

راه دیگر زیاد کردن آلاله تقسیم بوته یا تقسیم ریشه‌های آن در ماه‌های اسفند و فروردین است.

بذر آلاله در ماه‌های تیر و مرداد در محل اصلی کشت می‌شود. در طول زمستان برای جلوگیری از سرمازدگی گیاهان جوان، بستر کاشت به وسیله خاکپوش پوشانده می‌شوند. در این حالت، گیاهان در بهار گل می‌دهند. گیاهان حاصل رشد کرده و ریشه ژوخه‌ای تشکیل می‌دهند. در تابستان، با گرم شدن هوا برگ‌ها زرد شده و خشک می‌شود. در این زمان آبیاری قطع می‌شود تا دوره خفتگی ریشه ژوخه‌ای سپری شود. در پاییز، دوباره ریشه‌های ژوخه‌ای را آبیاری می‌کنند تا سبز شود. پس از ظهور برگ‌ها می‌توان آنها را به محل مورد نظر منتقل کرد. با ادامه آبیاری و مراقبت از گیاه در بهار یا تابستان سال بعد گل‌ها ظاهر می‌شود.

 

منبع: سایت نارگیل