نایب‌رییس اتاق ایران صندوق توسعه ملی باید از سرمایه‌گذاری ایرانی‌‌ها در خارج از کشور حمایت کند بحران‌های اقتصادی در ونزوئلا دیگر بر کسی پوشیده نیست و روزی باقی نمانده که رسانه‌های داخلی و بین‌المللی ماجرایی از آن منتشر نکنند. ونزوئلایی که زمانی با فروش نفت، وضعیتی به مراتب بهتر از حالا داشت و شرکت‌های ایرانی […]
نایب‌رییس اتاق ایران
صندوق توسعه ملی باید از سرمایه‌گذاری ایرانی‌‌ها در خارج از کشور حمایت کند
بحران‌های اقتصادی در ونزوئلا دیگر بر کسی پوشیده نیست و روزی باقی نمانده که رسانه‌های داخلی و بین‌المللی ماجرایی از آن منتشر نکنند. ونزوئلایی که زمانی با فروش نفت، وضعیتی به مراتب بهتر از حالا داشت و شرکت‌های ایرانی هم در آن کار می‌کردند. اما مشکلات پیش آمده این قبیل فعالیت‌ها را در این کشور متوقف کرده است. محمدرضاانصاری، نایب‌رییس اتاق ایران در گفتوگو با سایت خبری اتاق تهران، وضعیت ونزوئلا و فعالیت ایرانی‌‌ها و صادرات خدمات فنی مهندسی به این کشور و البته دیگر کشورهای آمریکای لاتین را تحلیل کرد. وی می‌گوید: زمانی ونزوئلا فرصتی برای صادرکننده ایرانی محسوب می‌شد. به این دلیل که این کشور نیازهایی داشت و روابط خوبی بین ایران و ونزوئلا حاکم بود که بستر مناسبی برای صادرکنندگان ایرانی ایجاد می‌کرد. در نتیجه در دوره کوتاهی صادرکنندگان از این فرصت استفاده کردند. آنچه در ذیل می‌خوانید ماحصل این گفتوگو است.
*بحران‌های اقتصادی حال حاضر در ونزوئلا را چطور ارزیابی می‌کنید و این ماجرا چقدر می‌تواند در صادرات ایران به این کشور تغییر ایجاد کند؟
به دلیل وضعیت ونزوئلا، کار کردن در این کشور دیگر آسان نیست. اگر کسی هم می‌رود، بایستی توجه داشته باشد که ریسک‌های جریان آشوب و گرفتاری‌های که موجب توقف فعالیت‌هایش می‌شود، در نظر بگیرد. فعال ایرانی باید کمبود مصالح، نابسامانی وضع کارگری و قانونی و حضور ناهنجار سندیکا‌ها را ببیند. اگر این موارد در نظر گرفته شود، می‌تواند با برنامه‌ریزی در این کشور کار کند. اما طبیعتاً ونزوئلا بهترین کشور و مقصد برای کار کردن نیست.
*در گذشته چقدر ارتباط و فعالیت با ونزوئلا به نفع ایرانی‌‌ها بود؟
زمانی ونزوئلا فرصتی برای صادرکننده ایرانی محسوب می‌شد. به این دلیل که این کشور نیازهایی داشت و روابط خوبی بین ایران و ونزوئلا حاکم بود که بستر مناسبی برای صادرکنندگان ایرانی ایجاد می‌کرد. در نتیجه در دوره کوتاهی صادرکنندگان از این فرصت استفاده کردند و هم در مقیاس فروش کالا‌ها و هم در مقیاس صادرات خدمات فنی مهندسی. شرکت‌های ایرانی- برخی بهتر و برخی ضعیف‌تر- کار کردند. شرکت‌هایی که ضعیف‌تر کار کردند مقداری گرفتار شدند، به این دلیل که دوره کوتاهی بود و نتوانستند اعتمادی در منطقه آمریکای لاتین برای خودشان به دست آوردند. گروهی هم شهرت خوبی به دست آوردند و می‌توانند بعد‌‌ها در دیگر کشورهای آن منطقه هم کار کنند. اما در حال حاضر، به دلیل ضمانتنامه‌ها، کار کردن در آمریکای لاتین قفل شده است و تا زمانی که ضمانتنامه‌ها حل نشود، کاری از پیش نمی‌رود. اما زمانی که این مسایل حل شود، خوش نامی ایرانی‌‌ها باعث می‌شود که در کل منطقه آمریکای لاتین بتوانند کار کنند.
*کدام کشورهای آمریکای لاتین می‌تواند مقصد دیگری برای صادرکنندگان ایرانی باشد؟
کشور بولیوی، بازار بزرگی نیست، اما به هرحال کشوری است که خیلی آرام مسیر توسعه را طی می‌کند. بخشی سرمایه‌گذاری خارجی در آن اتفاق می‌افتد و بخشی هم خودش در پروژه‌های عمرانی پول ایجاد و مصرف می‌کند. اما بازار این کشور محدود است، ولی وجود دارد. در بازار پرو، کلمبیا، تا حدودی اکوادور و سایر کشورهای آمریکای لاتین هم می‌توان کار کرد. البته به گمان من، بایستی از امکانات محدود ارزی خودمان استفاده کنیم و بخشی را برای شرکت‌های ایرانی در این کشور‌ها تأمین اعتبار کنیم. به این معنی که شرکت‌های ایرانی در این کشور‌ها سرمایه‌گذاری یا فاینانس کنند، اما به عنوان مثال ۱۰ تا ۲۰ درصد در فاینانس مشارکت کنند و پروژه‌های این کشور‌ها را در دست بگیرند. البته این کار مستلزم این است که صندوق توسعه ملی از سرمایه‌گذاری ایرانی‌‌ها در خارج از کشور حمایت کند که متأسفانه این طور نیست. اگر ایرانی‌‌ها بتوانند در کشورهای آمریکای لاتین، سرمایه‌گذاری یا فاینانس با مشارکت این کشور‌ها انجام دهد، می‌تواند جبهه وسیعی را در آمریکای لاتین برای خودشان به دست آوردند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.