بیابان‌زایی و تأثیرآن بر مهاجرت بیابان‌زایی (desertification)، تخریب زمین در مناطق خشک، نیمه‌خشک و خشک نیمه مرطوب است. به گزارش سیناپرس فعالیت‌های انسانی و تغییرات آب و هوایی، از علل اصلی بیابان‌زایی محسوب می‌شوند. بیابان‌زایی به گسترش بیابان‌های موجود اشاره نمی‌کند. این پدیده در حقیقت زمانی رخ می‌دهد که اکوسیستم مناطق خشک که حدود یک […]
بیابان‌زایی و تأثیرآن بر مهاجرت
بیابان‌زایی (desertification)، تخریب زمین در مناطق خشک، نیمه‌خشک و خشک نیمه مرطوب است.
به گزارش سیناپرس فعالیت‌های انسانی و تغییرات آب و هوایی، از علل اصلی بیابان‌زایی محسوب می‌شوند. بیابان‌زایی به گسترش بیابان‌های موجود اشاره نمی‌کند. این پدیده در حقیقت زمانی رخ می‌دهد که اکوسیستم مناطق خشک که حدود یک سوم سطح زمین را پوشانده است، به صورت نامناسب و بیش از اندازه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
فقر، بی‌ثباتی سیاسی، جنگل‌زدایی (deforestation)، چرای بیش از حد دام‌ها، روش‌های آبیاری نامناسب، کشاورزی ناپایدار، استخراج معدن، از جمله عواملی هستند که می‌توانند میزان بهره‌وری زمین را کاهش دهند.
بیش از ۲۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان، به صورت مستقیم تحت تأثیر بیابان‌زایی قرار دارند و حدود یک میلیارد نفر در ۱۰۰ کشور جهان، (به‌دلیل شرایط بیابان‌زایی) در خطر هستند.
عوامل مؤثر در بیابان‌زایی
از بین رفتن پوشش گیاهی و درختان؛ این مسأله زمانی رخ می‌دهد که درختان و بوته‌ها برای تأمین سوخت، الوار یا آماده کردن زمین برای کشت، قطع شوند
چرای بیش از حد دام‌ها و ساییده شدن بیش از حد خاک توسط سم این حیوانات
افزایش فعالیت کشاورزی و تهی شدن خاک از مواد مغذی
فرسایش باد و آب باعث تشدید آسیب‌ها شده و روخاک (topsoil) را با خود برده و ترکیب ناباروری از گرد و غبار و شن برجای می‌گذارند. این عوامل در کنار هم، باعث تبدیل زمین‌های تخریب شده به بیابان می‌شوند.
بیابان‌زایی و مهاجرت
بیابان‌زایی موضوع جدیدی نیست و این پدیده، نقش مهمی در تاریخ بشر ایفا کرده است. فروپاشی برخی از امپراطوری‌ها و آوارگی مردم محلی، بخشی از تبعات بیابان‌زایی بوده‌اند؛ اما درحال حاضر، نرخ تخریب زمین‌های قابل کشت (زراعی) حدود ۳۰ تا ۳۵ برابر نرخ گذشته است.
تنها در مدت ۱۵ سال، تعداد جمعیت مهاجران در سراسر جهان از ۱۷۳ میلیون نفر در سال ۲۰۰۰ به ۲۴۴ میلیون نفر در سال ۲۰۱۵ افزایش یافته است. پیش‌بینی می‌شود که ۵۰ میلیون نفر از مردم جهان طی یک دهه آینده در نتیجه آثار مخرب بیابان‌زایی، آواره شوند.
بیابان‌زایی و فقر
معیشت حدود دو میلیارد نفر از جمعیت جهان به اکوسیستم مناطق خشک وابسته است و ۹۰ درصد این جمعیت در کشورهای درحال توسعه زندگی می‌کنند. در بسیاری از کشورهای توسعه نیافته، افزایش بیش از حد جمعیت باعث اعمال فشار برای استفاده از مناطق خشک برای کشاورزی و در نتیجه استفاده بیش از حد از زمین و منابع آب‌های زیرزمینی می‌شود.
در شرایطی که مناطق روستایی قادر به تأمین نیازهای جمعیت رو به گسترش محلی نباشند، پدیده مهاجرت به مناطق شهری اتفاق می‌افتد.
بیابان‌زایی و محیط‌زیست
بیابان‌زایی یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های زیست‌محیطی حال حاضر در جهان محسوب می‌شود. بیابان‌زایی، در کنار تغییرات آب و هوایی باعث از بین رفتن تنوع زیستی می‌شوند. این مجموعه اقدامات می‌توانند تا حدودی، روند بیابان‌زایی را کاهش دهند:
احیای جنگل‌ها و کاشت درخت
مدیریت منابع آب – ذخیره‌سازی و استفاده مجدد از آب‌های تصفیه شده، جمع‌آوری آب باران، آب شیرین‌کن‌ها، استفاده مستقیم از آب دریا برای گیاهان نمک دوست
تثبت خاک از طریق استفاده از فنس، ایجاد کمربند سبز، نصب بادشکن
غنی‌سازی خاک از طریق کاشت گیاهان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.