قراردادهای بین‌المللی محلی برای تسویه حساب سیاسی!

قراردادهای بین‌المللی محلی برای تسویه حساب سیاسی! مدیر امور بین‌الملل شرکت ملی گاز ایران با تشریح روند رسیدگی به پرونده‌های صادرات گاز به ترکیه و واردات گاز از ترکمنستان می‌گوید: برخی رسانه‌ها نباید از قراردادهای بین‌المللی به‌عنوان وجه‌المصالحه و تسویه حساب سیاسی استفاده کنند، زیرا با این کار تنها به منافع ملی ضربه می‌زنند و […]

قراردادهای بین‌المللی محلی برای تسویه حساب سیاسی!

مدیر امور بین‌الملل شرکت ملی گاز ایران با تشریح روند رسیدگی به پرونده‌های صادرات گاز به ترکیه و واردات گاز از ترکمنستان می‌گوید: برخی رسانه‌ها نباید از قراردادهای بین‌المللی به‌عنوان وجه‌المصالحه و تسویه حساب سیاسی استفاده کنند، زیرا با این کار تنها به منافع ملی ضربه می‌زنند و دستمان را در مذاکرات می‌بندند.

به گزارش مناقصه‌مزایده به نقل از وزارت نفت، بهزادبابازاده، مدیر امور بین‌الملل شرکت ملی گاز ایران درباره ادعاهای مطرح شده در برخی رسانه‌ها درباره صادرات گاز ایران به ترکیه، بیان داشت: قراردادهای خرید و فروش گاز، بین‌المللی هستند که از قبل توسط الگوهایی آماده شده‌اند. این‌که چقدر قدرت و دانش این را داریم که بتوان تأثیر بر تیپ قرارداد‌‌ها بگذاریم، چیزی نیست که بتوان در صفحه اول روزنامه‌ها روی آن بحث کرد.

وی افزود: شما فرض کنید یک قرارداد به زبان انگلیسی به اضافه پیوست‌های آن شامل ۴۰۰ صفحه می‌شود، آیا می‌توان آن را در صفحه نخست یک روزنامه منتشر و روی آن بحث کرد؟!

مدیر امور بین‌الملل شرکت ملی گاز با بیان این که بدون شک انتشار چنین مطالبی با هدف اصلاح انجام نمی‌شود، اضافه کرد: جای اصلاح در صفحه اول روزنامه نیست. ما منکر آزادی رسانه‌ها برای انتشار اطلاعات و تحلیل‌هایشان نیستیم اما این‌که برخی از رسانه‌ها می‌خواهند از قراردادهای بین‌المللی به‌عنوان وجه‌المصالحه و تسویه حساب سیاسی استفاده کنند، تنها به منافع ملی ضربه می‌زنند و دستمان را برای مذاکره می‌بندند.

بابازاده ادامه داد: به دلیل این‌که تعداد کارشناسان داخلی که در حوزه قراردادهای بین‌المللی متخصصند، محدودند این موضوع به ایجاد فضای ناآگاهی دامن می‌زند و همین امر موجب می‌شود تا رسانه‌ها در بسیاری موارد ناخواسته در مسیر نادرست قرار گرفته و به اشتباه بیفتند.

 

وی با اشاره به جزییات صادرات گاز به ترکیه، بیان داشت: قرارداد صادرات گاز ایران به ترکیه در سال ۱۳۷۴ با هدف صادرات سالانه ۱۰ میلیارد مترمکعب گاز به امضا رسید. قیمت آن هم فرمولی از پایه قیمت فرآورده‌های نفت بود که در زمان خود، قرارداد بسیار خوب و برد–برد بوده است.