لزوم خداحافظی با مدیران سالمند فوتبال ایران

برداشتی از موفقیت‌های خیره‌کننده فوتبال آلمان

لزوم خداحافظی با مدیران سالمند فوتبال ایران

نکته تعجب‌آور پیروزی آلمان مقابل اسپانیا، سهولت و اقتدار ژرمن‌‌ها در فینال مسابقات زیر ۲۱ سال اروپا بود.

به گزارش «ورزش سه»، فتح جام قهرمانی رقابت‌های امیدهای فوتبال اروپا در شرایطی به دست آمد که تعداد زیادی از ستاره‌های جوان آلمان در یک تورنمنت دیگر در جام کنفدراسیون‌‌ها نیز در آستانه کسب یک جام بزرگ قرار دارند و قرار است فرداشب مقابل شیلی فینال این تورنمنت را برگزار کنند.

فوتبال آلمان بعد از افت عجیب و غریب و وحشتناک در انتهای قرن گذشته، با تغییرات جدی در نحوه اداره و استخدام چهره‌های بزرگ و خوش‌فکری مثل یورگن کلینزمن، یوآخیم لو و اولیور بیرهوف روش متفاوتی را در سطح ملی در پیش گرفت و تسری این نگاه به رقابت‌های باشگاهی حالا فوتبال آلمان را تبدیل به امیدبخش‌‌ترین فوتبال جهان در سطح ملی کرده است. فوتبالی که شاید از دوره پرستاره ۱۹۹۰ هم ستاره‌ها و استعدادهای بیش‌تری را در اختیار داشته باشد.

در حال حاضر اشتفان کونتز، سرمربی تیم امیدها(همبازی سابق دایی در تیم آرمینیابیلفلد) و یوآخیم لو هدایت دو تیم اصلی ملی آلمان را برعهده دارد و نزدیک به ۵۰ ستاره با قیمتی بالاتر از میانگین نقل و انتقالات اروپایی به عنوان پشتوانه تیم برای دو جام جهانی پیش رو عمل خواهند کرد. نکته حیرت‌انگیز در فوتبال آلمان این‌که می‌شود ترکیب تیم جام جهانی ۲۰۲۲ در قطر را از همین حالا ارنج کرد؛ تیمی که لو به روسیه برده و مسن‌‌ترین بازیکنش سندرو واگنر ۲۹ سال دارد. تازه به این تیم می‌شود ستاره‌های تیم زیر ۲۱ سال را اضافه کرد و نقاط ضعف آن را تا حد اکثر از بین برد.

تصور این‌که یک روز در فوتبال ایران تیمی تشکیل بشود که یک آینده ۵ ساله را هدف قرار بدهد، یک رویای بزرگ و در حال حاضر غیرقابل دسترسی است. اما فوتبال آلمان راه را به همه نشان می‌دهد. تجربه‌ای که آنها را بعد از شکست‌های تحقیرآمیز در جام جهانی ۹۸ و یوروی ۲۰۰۰ تبدیل به بزرگ‌ترین تیم فوتبال ملی جهان کرده است.

طبعاً فوتبال ایران با وجود سعی و تلاش نسبی برخی مدیران و مربیانش لزوماً در مسیر پیروزی قرار ندارد. اگر به شاکله اصلی مدیران توجه کنید و از ذهنیت آنها نسبت به فوتبال مطلع باشید، هرگز به حرکت در مسیر آلمان امیدوار نخواهید بود. اگرچه امروز فوتبال ما صاحب یک تیم ملی مقتدر و استعدادهایی پرشمار و قابل ذکر است اما به شدت اسیر فقر اندیشه و کیفیت عمومی است.

برای تغییر این فوتبال و پیچیدن به مسیر پیشرفت باید از مدیران آغاز کرد. مدیرانی که اکثراً در دهه چهارم تجربه مدیریت(ورزشی یا غیرورزشی)، سن و سالی بالای ۶۰ دارند و باور کنید فاقد انگیزه، جسارت و کارایی کافی برای مدیریت فوتبال هستند. این یادداشت البته مخاطب خاصی ندارد چون مشخص نیست سازوکار انتخاب مدیر برای فوتبال ایران چگونه بوده و هست، اما اگر این تغییر تبدیل به مطالبه هواداران فوتبال از نهادهای تصمیم‌گیر و بالادستی بشود، تحولات آرام آرام اتفاق خواهد افتاد.