«پریوش» گلی برای آرایش محیط و استفاده در طب سنتی گروه محیط‌زیست- گل پریوش بومی ماداگاسکار است. کاربرد پریوش در فضای سبز بسیار است و در باغچه‌های حاشیه‌ای و یا طرح‌های نامنظم کشت می‌شود. این گیاه کوچک همیشه سبز در حال رشد به یک متر بلندی می‌رسد. دارای گل سفید مایل به صورتی تیره با […]
«پریوش» گلی برای آرایش محیط و استفاده در طب سنتی
گروه محیط‌زیست- گل پریوش بومی ماداگاسکار است.
کاربرد پریوش در فضای سبز بسیار است و در باغچه‌های حاشیه‌ای و یا طرح‌های نامنظم کشت می‌شود.
این گیاه کوچک همیشه سبز در حال رشد به یک متر بلندی می‌رسد. دارای گل سفید مایل به صورتی تیره با مرکز قرمز هستند .دوره گلدهی این گیاه در تابستان است و از اواخر خردادماه تا اولین سرماهای پاییزه امکان‌پذیر است.
گل پریوش مکان آفتابی و دارای خاک مرطوب را می‌پسندد و حتی گرم‌ترین روزهای تابستان اثر سویی روی رشد گیاه ندارد.
به خاک گلدانی لومی، آبیاری مرتب و کود مایع در هر ماه نیاز دارد. حداقل دمای قابل تحمل آن ۱۰ درجه سانتی‌گراد می‌باشد.
این گونه از دیرباز در طب گیاهی و همچنین به عنوان یک گیاه زینتی کشت می‌شده است. در طب سنتی چین، عصاره آن در درمان بیماری‌های متعدد، از جمله دیابت، مالاریا و بیماری هوچکین مورد استفاده است. همچنین vinblastine و وین کریستین استخراج شده از گیاه در درمان سرطان خون مورد استفاده قرار می‌گیرد.
برای تکثیر و پرورش، نشای این گیاه را در بهار خریداری کنید؛ رشد این گیاه از دانه به کندی انجام می‌گیرد. اما اگر می‌خواهید خودتان این کار را انجام دهید، در داخل خانه ۱۰ تا ۱۲ هفته قبل از آخرین یخبندان، دانه را در عمق ۶ میلی‌متری بکارید. تا وقتی که دانه‌ها جوانه بزنند گلدان‌‌ها را در محلی گرم (۲۴ تا ۲۷ درجه سانتی‌گراد) قرار دهید. بعد گلدان‌‌ها را به اتاقی با دمای معمولی ببرید.۱۲هفته پس از آخرین یخبندان یعنی وقتی که خاک گرم شد نهال‌‌ها را بیرون ببرید. اوایل تابستان نوک ساقه‌ها را بچینید تا گیاه متراکم‌تر شده گل‌های آن بیش‌تر شوند.
هشدار: این گیاه در صورت مصرف خام از راه دهان خطرناک است و می‌تواند توهم‌زا باشد.
منبع: سایت نارگیل
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.