گل «خیار»گیاه نواحی مرتفع گروه محیط‌زیست- گل خیار یا «سوسن سیبریایی» گیاهى پایا، ایستا و یا خزنده به ارتفاع ۲۰ تا ۴۵ سانتی‌متر است که بیش‌تر توسط پیاز تکثیر مى‌یابد. ساقه‌هاى آن بلند، باریک و کمى ضخیم و برگ‌ها به رنگ سبز مات و داراى جلاى آبی، خطی، با لبه‌هاى زبر و خشن و تقریباً لوله شده […]
گل «خیار»گیاه نواحی مرتفع
گروه محیط‌زیست- گل خیار یا «سوسن سیبریایی» گیاهى پایا، ایستا و یا خزنده به ارتفاع ۲۰ تا ۴۵ سانتی‌متر است که بیش‌تر توسط پیاز تکثیر مى‌یابد.
ساقه‌هاى آن بلند، باریک و کمى ضخیم و برگ‌ها به رنگ سبز مات و داراى جلاى آبی، خطی، با لبه‌هاى زبر و خشن و تقریباً لوله شده و ناودانى شکل است.
پیازهاى این گیاه تخم‌مرغى شکل، به قطر یک تا ۱٫۵ سانتی‌متر و طول ۱٫۵ تا ۲٫۵ سانتی‌متر و با پوششى چرمى به رنگ قهوه‌اى متمایل به سیاه است.
گل‌هاى این گیاه به رنگ بنفش متمایل به آبى با دمگل‌هاى محورى و حامل دو تا ۴ گل، با گلپوش‌هاى تقریباً استکانی، بیضى کشیده یا سرنیزه‌اى هستند.
میوه پوشینه و بذر‌ها تقریباً بیضى شکل با سطحى کاملاً ناهموار، به رنگ سیاه براق و به طول ۳٫۵ و قطر ۰٫۵ میلی‌متر هستند. موسم گلدهى این گیاه اردیبهشت و خردادماه است.
شرایط محیط رشد
این گیاه مخصوص نواحى مرتفع بوده و به‌طور پراکنده در کشتزارهاى مختلف یافت مى‌شود، اما تجمع آن بیش‌تر در حاشیه آبراه‌ها و زمین‌هاى شنى است. در مزارع غلات نیز به صورت پراکنده مشاهده مى‌شود.
گل آذین و اندام‌هاى رویشى این گیاه بو و طعم خیار دارد و از این رو به گل خیار موسوم است.
تکثیر
گل خیار به مراقبت و توجه زیادی نیاز ندارد. پس از فصل گلدهی می‌توان پیاز‌ها را از زمین خارج کرده و برای تکثیر از آنها استفاده نمود. پیازهای بزرگ‌تر و قوی‌تر، گل و میوه بیش‌تر و بهتری تولید خواهند کرد. بهتر است پیاز‌ها را در مکان‌های آفتابی و دارای سایبان برای حفاظت در برابر باد و باران کشت کرد.
بهترین زمان برای کشت پیاز‌ها در فصل پاییز است. پیاز‌ها را باید در عمق ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متری خاک کشت نمود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.