آوار بی‌تیمی بر سر لیگ برتر وزنه‌برداری ایران رشته‌ای به رنگ طلای المپیک با لیگی به رنگ مفرغ با کنار رفتن دو تیم ملی حفاری و ذوب آهن دیگر به سختی می‌توان در مورد کیفیت لیگ برتر وزنه‌برداری صحبت کرد و باید شاهد بیرون ماندن بسیاری از وزنه‌برداران باشیم. به گزارش ایسنا، وزنه‌برداری بر خلاف […]
آوار بی‌تیمی بر سر لیگ برتر وزنه‌برداری ایران
رشته‌ای به رنگ طلای المپیک با لیگی به رنگ مفرغ
با کنار رفتن دو تیم ملی حفاری و ذوب آهن دیگر به سختی می‌توان در مورد کیفیت لیگ برتر وزنه‌برداری صحبت کرد و باید شاهد بیرون ماندن بسیاری از وزنه‌برداران باشیم.
به گزارش ایسنا، وزنه‌برداری بر خلاف ویترین مدال‌های المپیکی‌اش، چند سالی است از وجود لیگی که شایسته این رشته پرافتخار باشد، بی‌بهره مانده و کیفیت لیگ برترش از لیگ رشته‌های ورزشی درجه ۳ و ۴ هم پایین تر است. امسال هم به نظر می‌رسد نه تنها شرایط بهتر نشده بلکه با کنار رفتن دو تیم مهم و البته رقیب هم، کیفیت آن به مراتب پایین‌تر خواهد آمد.
در فصل گذشته ۶ تیم در لیگ حضور داشتند که از این ۶ تیم، ۳ تیم نظامی بودند و تکلیفشان مشخص است. از ۳ تیم دیگر ملی حفاری و مناطق نفتخیز جنوب بیش‌تر به سمت استفاده از وزنه‌برداران بومی خود قدم برداشته بودند و فقط ذوب آهن تنها گزینه برای قهرمانان المپیک بود تا قرارداد نسبتاً بهتری ببندند و در لیگ شرکت کنند.
البته وضعیت قرارداد‌ها هم در لیگ وزنه‌برداری هیچ وقت چندان تعریفی نداشته است. در شرایطی که در لیگ فوتبال، والیبال و بسکتبال قراردادهای میلیاردی با بازیکنان بسته می‌شود، در لیگ وزنه‌برداری و در بهترین حالت سهراب مرادی و کیانوش رستمی با توجه به طلای المپیک با ۱۵۰ میلیون تومان بیش‌ترین مبلغ قرارداد را در میان وزنه‌برداران داشتند.
اکنون هم برای امسال ماجرا جالب تر شده چرا که دو باشگاه ملی حفاری و ذوب آهن تصمیم ندارند در لیگ برتر شرکت کنند و این یعنی بیرون ماندن خیلی از وزنه‌برداران.
البته گفته می‌شود پیام نور قصد ورود به لیگ را دارد اما مگر این تیم چند وزنه‌بردار را می‌تواند حمایت کند؟ با این شرایط تکلیف بقیه وزنه‌برداران که تنها منبع درآمدشان از لیگ است چه می‌شود؟ از طرفی در سال‌های گذشته هم شاهد بودیم چنین تیم‌هایی برای یک فصل تیم داری می‌کردند و فصل بعد دیگر خبری از آنها نمی‌شد بنابراین فدراسیون باید بپذیرد حضور مقطعی این تیم‌ها واقعاً دردی را دوا نمی‌کند بلکه لیگ برتر وزنه‌برداری نیاز به یک درمان ریشه‌ای دارد تا سرو سامان بگیرد.
در به وجود آمدن این شرایط یکی از سؤالاتی که در مورد وزارت ورزش وجود دارد این است که چرا وقتی بودجه باشگاه‌های بزرگی چون پرسپولیس و استقلال را می‌پردازد، آنها را موظف نمی‌کند در رشته‌های المپیکی مدال آور هم تیمداری کنند تا لیگ‌های دیگر هم رونق بگیرند. به هر حال نام این دو باشگاه سبب جذب اسپانسر می‌شود و تیم داری در رشته‌ای مانند وزنه‌برداری قطعاً مثل فوتبال خرج روی دست باشگاه‌ها نخواهد گذاشت. بنابراین واقعاً جای سؤال دارد چرا وزارت ورزش خود به این مسأله ورود پیدا نمی‌کند تا در رشته‌های دیگر هم لیگ با کیفیتی داشته باشیم.
البته فدراسیون هم در این مدتی که بر سر کار بوده در بهبود وضعیت لیگ ناکام مانده است. یکی از بزرگ‌ترین ضعف‌های فدراسیون وزنه‌برداری ناتوانی در جذب اسپانسر و حضور باشگاه‌های بزرگ در لیگ برتر بوده است. این‌که قهرمانان المپیک، جهان و آسیا بدون تیم باقی بمانند برای رشته‌ای مانند وزنه‌برداری اصلاً وجهه خوبی ندارد از طرفی این موضوع بدون شک بی‌انگیزگی خیلی وزنه‌برداران را که تازه قدم در این مسیر گذاشته‌اند را به دنبال خواهد داشت.
لیگ برتر در بین بسیاری از هیاهوهای وزنه‌برداری ایران مهجور مانده که نیاز به ترمیم جدی دارد در غیراین صورت باید شاهد کنار رفتن خیلی از وزنه‌برداران باشیم چراکه تنها منبع درآمد اندکشان هم که از بین برود دیگر انگیزه‌ای برای ادامه کار ندارند و این یعنی از بین رفتن سرمایه‌ها و پشتوانه‌ها.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.