گل ستاره ایتالیایی، هدیه‌ای از کشور چکمه‌ای اروپا

گل ستاره ایتالیایی، هدیه‌ای از کشور چکمه‌ای اروپا

«گل ستاره ایتالیایی» گیاهی علفی و چندساله از خانواده ی گل ستاره‌ای‌ها است. این گیاه بومی ایتالیا است و امروزه از نواحی کوهستانی اروپا مانند پیرنیز و آلپ تا غرب آسیا (ترکیه) و آسیای مرکزی (قزاقستان) یافت می‌شود

 گرده‌افشانی گل‌ها به صورت اتوگامی (خودگرده افشانی) یا توسط حشرات (انتوموگامی) صورت می‌گیرد. میوه‌های این گیاهان به صورت فندقه‌هایی هستند که در اکتبر می‌رسند.

واریته‌های زیبای این گونه شامل Blue king و King George است که دارای گل‌هایی به رنگ آبی روشن می‌باشند. همچنین واریته Sonia نیز از این گونه دارای گل‌هایی به رنگ صورتی متمایل به گلی است. که همگی آنها دارای گل‌های زبان‌های (در مرکز) زرد رنگ و معطر هستند.

این گیاهان از سطح دریا تا ارتفاعات حدود ۸۰۰ متر بالاتر از سطح دریا مشاهده می‌شوند. همچنین در زمین‌های صخره‌ای و آهکی رشد می‌کنند.

بهترین شرایط رشدی برای آن، استفاده از خاک حاصلخیز، به خوبی آبیاری شده و قلیایی است. اگرچه خاک‌های حاصلخیز را می‌پسندد اما نسبت به خاک‌های فقیر نیز متحمل است.

همچنین به مکان‌های باز و با آفتاب کامل نیاز دارد. و نمی‌تواند در مکان‌های سایه به خوبی رشد کند.

در دماهای پایین تا حدود ۲۵- درجه سانتی‌گراد می‌تواند مقاومت کند.

کاربرد‌ها و خواص درمانی

از این گیاه به دلیل گل‌های فراوان و زیبا به عنوان گیاهی زینتی استفاده می‌شود. همچنین در حاشیه‌کاری‌ها یا به صورت منفرد در طراحی فضای سبز نیز کاربرد دارد.

علاوه بر استفاده‌های زینتی، برگ‌های این گیاهان نیز ارزش خوراکی دارند.

     تکثیر

یکی از روش‌های تکثیر این گیاهان، کشت بذرهای آنها است. بذر‌ها را باید به صورت سطحی در بهار در شاسی‌های سرد کشت کرد. پس از کشت بذر‌ها نباید اجازه داد تا خاک خشک شود. استفاده از پیش تیمار سرمادهی برای دو هفته قبل از کشت می‌تواند سرعت جوانه زنی بذور را افزایش دهد. بذور حدود دو هفته پس از کشت در دمای ۲۰ درجه سانتی‌گراد جوانه می‌زنند.

 

روش دیگر تکثیر گل ستاره ایتالیایی، استفاده از تقسیم بوته در فصل بهار یا پاییز است. گیاهان را پس از تقسیم به فاصله ۶۰ تا ۷۰ سانتی‌متر (گیاهان پابلند) یا ۳۰ تا ۴۵ سانتی‌متر (گیاهان پاکوتاه) کشت می‌کنند.