«بومادران معمولی» دارویی قدیمی با خواص پرشمار

«بومادران معمولی» دارویی قدیمی با خواص پرشمار گروه محیط‌زیست- «بومادران معمولی» گیاهی است علفی و یکساله، دارای ساقه و شاخه‌های راست به ارتفاع ۲۵ تا ۶۰ سانتی‌متر که در نواحی بحرالروم (مدیترانه) و غالب نقاط ایران می‌روید. خواص درمانی – در طب عوام به عنوان خلط‌آور مصرف می‌شود و برای آن اثر ضد تشنج و […]

«بومادران معمولی» دارویی قدیمی با خواص پرشمار

گروه محیط‌زیست- «بومادران معمولی» گیاهی است علفی و یکساله، دارای ساقه و شاخه‌های راست به ارتفاع ۲۵ تا ۶۰ سانتی‌متر که در نواحی بحرالروم (مدیترانه) و غالب نقاط ایران می‌روید.

خواص درمانی

– در طب عوام به عنوان خلط‌آور مصرف می‌شود و برای آن اثر ضد تشنج و نیرودهنده و تسکین‌دهنده تنگی نفس ذکر شده است.

۲- گفته می‌شود در دوران نبردهای تروآ (حدود ۱۲۰۰ سال قبل از میلاد) از بومادران برای درمان زخم و جلوگیری از خونریزی و عفونت استفاده می‌شد.

۳- این گیاه در دوره ساکسون‌ها برای دفع چشم بد به‌کار می‌رفت و نیز در مراسم سحر و جادو هم از آن استفاده می‌شد.

۴- گل‌ها برای درمان مشکلات سیستم تنفسی استفاده می‌شود. همچنین دارای خاصیت ضد حساسیت، قابض مخاط، ضد احتقان، خلط‌آور می‌باشند.

۵- عصاره روغنی (حاصل عصاره‌گیری از گل) آن، ضدالتهاب و ضداسپاسم، مرطوب‌کننده پوست، پاک‌کننده آرایشی، ضد شوره سر، محرک رشد مو، التیام‌دهنده موضعی (کاربرد در ساخت شامپوها) است.

۶- برگ‌ها، محرک انعقاد خون، التیام‌دهنده زخم و جراحات هستند. جویدن برگ تازه آن برای دندان درد نیز توصیه می‌شود.

۷- از اندام‌های هوایی برای درمان مشکلات سیستم گوارشی، آرام بخش دردهای معدی، محرک گوارشی، مقوی معده، ضد نفخ، ملین، صفراآور، برطرف‌کننده بی‌اشتهایی، رفع‌کننده بواسیر، درمان مشکلات سیستم ادراری- تناسلی، ضدعفونی‌کننده مجاری ادراری، ادرارآور، قاعده‌آور، منظم‌کننده قاعدگی، کاهش‌دهنده خونریزی ماهیانه و کاهش درد، درمان مشکلات سیستم قلبی-عروقی، تونیک خونی، محرک گردش خون، شل‌کننده عروق محیطی، کاهنده پرفشاری خون، ضد ترومبوز مغزی و شریانی، تقویت‌کننده رگ‌های واریسی، معرق و تب بر، ضد ویروس، ضد باکتری، ضد کرم، پشه کش، حشره‌کش، شستشودهنده و ضدعفونی‌کننده، درمان اگزما و سایر مشکلات پوستی، ضد درد و مسکن استفاده می‌شود.

هشدار:

 

بومادران جزو گیاهان با حداقل عوارض جانبی است ولی با این حال عوارض زیر را به آن نسبت داده‌اند: خواب آلودگی، تهوع، استفراغ، بی‌اشتهایی، حساسیت به نور (مصرف درازمدت)، درماتیت تماسی (به احتمال قوی در اثر گوایانولید پراکسید‌ها از جمله آلفا- پروکسی آشی فولید.