عضو هیأت رییسه اتاق ایران مسیر توسعه، استراتژی منسجم می‌خواهد عضو هیأت رییسه اتاق ایران معتقد است: اقتصاد ایران در شرایط حاضر به محورهایی اساسی نیاز دارد تا بتواند از تنگناهای پیشِ رو گذر کند. به گزارش پایگاه خبری اتاق ایران حسین‌پیرموذن، اجماع و عزم ملی و پرهیز از تنش‌های سیاسی؛ تدوین استراتژی توسعه صنعتی […]
عضو هیأت رییسه اتاق ایران
مسیر توسعه، استراتژی منسجم می‌خواهد
عضو هیأت رییسه اتاق ایران معتقد است: اقتصاد ایران در شرایط حاضر به محورهایی اساسی نیاز دارد تا بتواند از تنگناهای پیشِ رو گذر کند.
به گزارش پایگاه خبری اتاق ایران حسین‌پیرموذن، اجماع و عزم ملی و پرهیز از تنش‌های سیاسی؛ تدوین استراتژی توسعه صنعتی و ایجاد نهاد‌ها و سازمان‌های توسعه‌گر؛ اعتماد به مدیران جوان و حذف مدیران ناهمسو و ناکارآمد را از محورهای گذر از تنگاهای موجود برشمرد.
وی افزود: بیش از نیم‌قرن از تأسیس سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) می‌گذرد. این سازمان در اواسط دهه ۴۰ شمسی با هدف کمک به توسعه صنعتی کشور، نوسازی و گسترش صنایع براساس الگوگیری از یک سازمان غیردولتی کشور ایتالیا پا گرفت. در واقع وجود قوانین دست و پاگیر که از معضلات اقتصاد ایران در طول سالیان گذشته بوده و هست دیگر فلسفه و انگیزه تشکیل این سازمان بود.
عضو هیأت رییسه اتاق ایران گفت: از سوی دیگر حذف بوروکراسی‌های حاکم در نظام اداری و تسریع و تسهیل در جهت سرمایه‌گذاری و صدور مجوز فعالیت‌های اقتصادی از شرح وظایف اصلی این سازمان است.
وی با اشاره به این‌که در اواخر دهه ۱۳۳۰ و اوایل دهه چهل شمسی کشور با بحران مواجه شد و شرایط بغرنجی نیز بر کشور حاکم شده بود و حتی نخست‌وزیر وقت با مدرک تحصیلی دکترای اقتصاد در حل مشکلات اقتصادی عاجز ماند و پی‌درپی به دنبال تشکیل جلسات و ارایه راهکار بود، چگونه کشور بعد از مدتی از بحران اقتصادی خارج شد؟، افزود: در اوایل و اواسط دهه ۴۰ تکنوکرات‌های جوان همچون علینقی‌عالیخانی، محمدیگانه و رضانیازمند توانستند اقتصاد کشور را از پرتگاه نجات داده به‌سوی رشد اقتصادی و توسعه صنعتی (با ایجاد سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران) سوق دهند.
پیرمؤذن ادامه‌داد: با نگاهی به اقدامات مؤثر و مثبت سازمان گسترش و نوسازی در اوایل تأسیس و اقدامات صورت گرفته از سوی مهندس رضانیازمند، مدیریت عامل وقت سازمان گسترش در جهت توسعه صنعتی کشور و ایجاد صنایع سنگین در چند نقطه از کشور و قطبی کردن صنعت کشور می‌توان گفت اگر تکنوکرات‌های جوان دهه ۴۰ کشور نبودند اندک تحولات صنعتی فعلی کشور شاید تاکنون حاصل نشده بود.
این فعال اقتصادی یادآورشد: با برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته از سوی مهندس نیازمند، صنایع و کارخانه‌های بزرگ در چند قطب کشور ازجمله تبریز و اراک و سپس در اصفهان ایجاد شد که در حال حاضر این صنایع در توسعه آن مناطق به شکل ملموسی تأثیرگذار بوده است.
به گفته وی اما پرسش اصلی این است که چگونه اقتصاد بحران‌زده ایران در اواخر دهه سی شمسی و اوایل دهه ۴۰، به یک اقتصاد موفق و رو به رشد گام نهاد و حتی رشد بالای ۱۱ درصد و تورم کم‌تر از ۳ درصد در اقتصاد ایران شکل گرفت که در حال حاضر رسیدن به چنین شاخص‌هایی به رؤیا تبدیل شده است.
پیرمؤذن گفت: تبعات مثبت رشد اقتصادی در ادبیات، هنر و حتی سینما به شکل محسوسی نمود پیدا کرد و آثار ماندگاری در این بخش‌ها نیز تولید شد. البته که در دهه ۴۰ اجماع و عزم ملی برای حل مشکل اقتصاد کشور وجود داشت، نهاد‌ها و سازمان‌هایی مانند سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران به‌عنوان یک‌نهاد توسعه‌گر در جهت حل بحران‌های اقتصادی کشور پدید آمد.
وی با بیان این‌که اوضاع و احوال اقتصاد ایران در حال حاضر خوب نیست اگرچه از سقوط به پرتگاه، نجات‌یافته است، گفت: اقتصاد ایران دوره درمان خود را طی می‌کند و مانند یک مریض در بستری افتاده که باید از این بیمار رو به بهبود مراقبت کرد.
پیرمؤذن در پاسخ به این سؤال که برای این‌که اقتصاد کشور به دستاوردهای دهه ۴۰ نزدیک‌تر شود در اولین گام چه باید کرد؟ افزود: اجماع و عزم ملی و پرهیز از تنش‌های سیاسی به این معنا که کشور ما بیش از هر زمان دیگری برای حل‌وفصل چالش‌های مهم و اساسی نیازمند اجماع در میان همه اجزای ارکان حکومتی است. حل مشکلات فعلی اقتصاد ایران نباید به‌تنهایی از جانب قوه اجرایی و فعالان بخش خصوصی پیگیری شود، بلکه لازم است سایر قوا و نهاد‌ها و سازمان‌های حکومتی نیز در این زمینه مشارکت و حتی اقدامات تسهیل‌گرانه خود را افزایش داده و اراده خود را در جهت حل مشکل نشان دهند. سران و رهبران جریان‌ها و گروه‌های سیاسی باید مواظب باشند تا مبادا تنش‌‌ها و مجادلات خود را به میدان اقتصاد بکشند. در واقع میدان اقتصاد زمین‌بازی مناسبی برای تسویه‌حساب‌های سیاسی آنها نیست که ضربات خود را بر پیکر نحیف اقتصاد کشور وارد کنند.
عضو هیأت رییسه اتاق ایران ادامه‌داد: تدوین استراتژی توسعه صنعتی و ایجاد نهاد‌ها و سازمان‌های توسعه‌گر راهکاری است که باید دنبال شود و مدیران و سیاست‌گذاران یکی از رسانه‌های حامی بخش خصوصی در روزهای گذشته تشکیل وزارت اقتصاد ملی را طرح کرده و با تکیه‌بر دستاوردهای اقتصادی دهه ۴۰ معتقدند که تفکیک وزارتخانه‌ها تحت عنوان «اصلاح بخشی از ساختار دولت» کارساز نخواهد بود. اگرچه قصد ورود به موضوع تفکیک و یا تجمیع وزارتخانه‌ها را ندارم و ترجیح می‌دهم در مقال و گفتاری دیگر به این موضوع بپردازم، اما آنچه مهم است این‌که ما باید نسبت به تدوین یک مدل توسعه صنعتی و ایجاد نهادهای توسعه‌ای بیشتر از گذشته اهتمام داشته باشیم. بدون ایجاد نهادهای توسعه‌ای و تدوین مدل و استراتژی توسعه صنعتی، تفکیک و تجمیع وزارتخانه‌ها بی‌اهمیت و بدون تأثیر خواهد بود.
وی افزود: همان‌طور که دکترمسعودنیلی، مشاور اقتصادی رییس‌جمهور نیز در مراسم گرامیداشت پنجاهمین سالروز تشکیل سازمان ایدرو فقدان مدل توسعه صنعتی و ضعف صنعت برون‌گرا و صادرات محور را از چالش‌های اساسی اقتصاد کشور دانست، اقتصاد ما در حال حاضر به نهاد و سازمان‌های توسعه‌دهنده و توسعه‌گرا نیاز دارد. همان‌طور که در دهه ۴۰ با تأسیس سازمان گسترش به‌عنوان نمادی از یک سازمان توسعه‌گر به بخشی از این نیاز پاسخ داده شد.
پیرمؤذن اعتماد به مدیران جوان و حذف مدیران ناهمسو و ناکارآمد را از دیگر محور‌ها برشمرد و گفت: عدم همسویی و همراهی مدیران میانی دولت در اجرای بخشنامه‌ها و قوانین تسهیلی ابلاغی می‌تواند به سلب اعتمادبخش خصوصی از دولت بینجامد. عضو هیأت رییسه اتاق ایران ادامه‌داد: همان‌طور که دولت به شایسته‌سالاری در انتخاب مدیران اهمیت می‌دهد همان اندازه هم باید مدیران میانی و سیاست‌گذار همسو و کارا انتخاب کند. هزینه عدم همراهی بعضی از مدیران با سیاست‌های دولت را بخش خصوصی و فعالان اقتصادی پرداخت می‌کنند.
پیر مؤذن تأکیدکرد: دولت در چینش مدیران میانی حتماً به مدیران جوان و شجاع اعتماد داشته باشد چراکه انگیزه همراهی و دلسوزی مدیران جوان همسو با دولت می‌تواند در ترمیم روابط دولت و بخش خصوصی اثرگذار باشد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.