دُرافشانی ممنوع مجتبی قدیری این روزها، روزهای سختی برای صنعت پوشاک کشور است، روزهایی است که باید با رقبای خارجی در شرایط نابرابر رقابت کنند. صنعتی که می‌توان گفت اولین نماد فرهنگی هر کشور است. اما همه مسؤولان از این صنعت غافل شده‌اند و هر از گاهی با توجه به شرایط و بحران‌ها شعارهای زیبا […]
دُرافشانی ممنوع
مجتبی قدیری
این روزها، روزهای سختی برای صنعت پوشاک کشور است، روزهایی است که باید با رقبای خارجی در شرایط نابرابر رقابت کنند. صنعتی که می‌توان گفت اولین نماد فرهنگی هر کشور است. اما همه مسؤولان از این صنعت غافل شده‌اند و هر از گاهی با توجه به شرایط و بحران‌ها شعارهای زیبا می‌دهند.
نبود مواد اولیه مرغوب، عدم استفاده از تکنولوژی و ماشین‌آلات به‌روز باعث شده تا قیمت تمام‌شده پوشاک ایرانی در رقابت با رقبا از کیفیت کم‌تر و قیمت بالاتر برخوردار باشد. البته در کنار این عوامل، بالا بودن نرخ بهره‌های بانکی، وجود مالیات‌های سنگین، قیمت بالای اجاره بها و مشکلات ناشی از قانون کار، عمده چالش‌های صنعت پوشاک هستند. این عوامل دست به دست هم داده‌اند تا مانع برندسازی در صنعت پوشاک ایران باشیم.
از سوی دیگر واردات سهل‌الوصول پوشاک خارجی به صورت قانونی و غیرقانونی همان قاچاق کالا باعث شده تا نفس‌های این صنعت به شماره بیفتد.
در این میان گاهی برخی از افراد نظراتی می‌دهند که اگر دستمایه خنده نباشد، قطعاً مایه تعجب است. علیرضا نیک‌طبع، دبیر بخش صنعت کارگروه ساماندهی مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تازه‌‌ترین اظهار نظر خود تأکید بر نصب برچسب در تولیدات داخلی دارد.
سؤال اینجاست نصب این برچسب چقدر می‌تواند کیفیت کالا را بالا ببرد؟ و یا چقدر قیمت را کاهش می‌دهد؟ چند درصد از مشکلات گفته شده صنعت پوشاک را مرتفع می‌سازد؟
امروز از همان کارگروه ساماندهی مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید پرسید که برای ترویج و فرهنگ‌سازی مد و لباس چه کرده‌اند؟ و کارهای آنها چقدر با استقبال جامعه روبه‌رو بوده است؟ امروز اگر تولیدکننده داخلی یک مدل جدید را خود طراحی کند که اگر از نظر برخی دستگاه‌‌ها جالب نباشد با عنوان «غربی» مانع از تولید، توزیع و فروش آن می‌شوند! اما اگر پوشاک وارداتی طرح بسیار بدتری از آن داشته باشد به راحتی در سطح کشور توزیع شده و به فروش می‌رسد. به قولی داستان همان یک بام و دو هواست که در صنعت پوشاک، تولیدکنندگان با آن مواجه هستند.
امروز وضعیت صنعت پوشاک به‌گونه‌ای است که باید گفت یا «در زمان درست در جای غلط است و یا در زمان غلط در جای درست است». چرا که تولیدکنندگان سردرگم هستند، سردرگم از شعارهای زیبایی که برای حمایت از تولید داخل داده می‌شود، اما عملی نمی‌گردد.
جالب اینجاست در میان این همه شعار زیبای حمایت از تولید داخل، برخی افراد نیز ایده‌های جالبی می‌دهند که باید به آنها گفت لب‌های بسته شما چهره شما را زیباتر می‌کند تا این‌که بخواهید لب به سخن بگشاید و نظر بدهید.
این روزها صنعت پوشاک کشور بیش از هر چیز به کمک نیاز دارد و این کمک مقابله با واردات انبوه قاچاق پوشاک و کاهش هزینه‌های تولید است.
این روزها صنعت پوشاک با غول‌هایی رقابت دارد که به راحتی فروشگاه‌های زنجیره‌ای خود را در سراسر کشور دایر کرده‌اند و در پی هر مناسبتی با حراج و تخفیف‌های ویژه بازار را از آن خود کرده‌اند.
صنعت پوشاک که نماد فرهنگ و اصالت یک کشور است در رقابت با رقبایی می‌باشد که از امتیازات ویژه برخوردارند، در حالی‌که در ایران جلوی پای تولیدکنندگان پوشاک ایرانی قوانین و مقرارت دولتی مثل زنجیر، پای تولید را بسته است. به جای دُرافشانی بهتر است؛ سوهان برداشته و بر این زنجیره‌ها بکشیم، شاید پاره شوند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.