شرکت‌های دانش‌بنیان، حلقه مفقوده صنعت و دانشگاه رامین شاهی – عدم ارتباط میان صنعت و دانشگاه، سال‌هاست در سطح کشور به عنوان یک معضل مطرح است. صنعت کار خود را می‌کند و دانشگاه هم به‌کار خود مشغول است و هیچ گونه ارتباطی میان این دو بخش تعیین‌کننده در کشور وجود ندارد. هرچند در همایش‌ها و […]
شرکت‌های دانش‌بنیان، حلقه مفقوده صنعت و دانشگاه
رامین شاهی – عدم ارتباط میان صنعت و دانشگاه، سال‌هاست در سطح کشور به عنوان یک معضل مطرح است. صنعت کار خود را می‌کند و دانشگاه هم به‌کار خود مشغول است و هیچ گونه ارتباطی میان این دو بخش تعیین‌کننده در کشور وجود ندارد.
هرچند در همایش‌ها و بزرگداشت‌ها، حرف و شعار و پوستر و البته تریبون و سخنران زیاد است؛ اما صنعت و تولید همچنان از سوی دانشگاه‌ها حمایت واقعی و علمی نمی‌شود! دانشگاه‌ها با بیش از۳۵۰ انجمن علمی کشور، کلاس برگزار می‌کنند، درس می‌دهند و ضمن ارایه نمره‌ای، مبادرت به تولید انواع مدرک در مقاطع مختلف می‌کنند و گه‌گاه مقاله‌ای منتشر می کنند و بس! در مقابل بخش صنعت کشور نیز با سرمایه، مبادرت به خرید یک خط تولید از کشورهای صنعتی می‌کند تا چند صباحی با آن فناوری مندرس، گذران امور کند و پس از مدتی، مجدداً دست نیاز به سوی کشورهای صنعتی دراز می‌کند تا همچنان مصرف‌کننده علوم کاربردی کشورهای دیگر که در حقیقت نتیجه ارتباط میان دانشگاه و صنعت آنان بوده است، باشند.
واقعیت این است بخش تولید و صنعت نیازمند به‌روز شدن است و این یک ضرورت انکارناپذیر در دنیای امروز است. در نتیجه نیازمند پاسخ آن از طرف اهل علم است اما مشکل اینجاست که هیچ‌گونه ارتباط مداوم و سازماندهی شده میان تولید و صنعت با بخش علمی وجود ندارد! بخش صنعت دلخوش به صنعت‌داری هستند نه صنعتی بودن و اهل دانشگاه هم به رشد آمار صدور مدرک و احیاناً مقالات علمی محض، قناعت کرده‌اند و هر کدام توپ تقصیرات را بر زمین دیگری پرتاب می‌کنند.
به نظر می‌آید لازم است با عزمی راسخ و حتی با ایجاد سازمانی مرتبط تمامی شرکت‌های دانش‌بنیان را زیر چتر حمایتی خود گرفت و مراسم آشتی‌کنان صنعت و دانشگاه را فراهم کرد، چرا که آینده برای شرکت‌های دانش‌بنیان و خروجی‌های علمی و صنعتی آنان است که می‌تواند کشور را به آرمان‌های اقتصادمقاومتی نزدیک کند و موجب رشد تولید و اشتغال‌زایی آن شود. زیرا ایجاد شغل پایدار در مسیر دانش‌بنیان هزینه کم‌تری در مقایسه با ایجاد شغل دولتی دارد به گونه‌ای که در فرایند دانش‌بنیان تولید شغل ۳۰ میلیون تومان برآورد شده است که به تنهایی یک‌دهم هزینه ایجاد شغال در بخش دولتی است؛ لذا راهی جز رشد و توسعه فعالیت‌های دانش‌بنیان نداریم.
امید است در دولت دوازدهم با نگاهی عمیق و جدی به مقوله ارتباط میان صنعت و دانشگاه در مسیر افزایش سهم شرکت‌های دانش‌بنیان به عنوان حلقه مفقوده ارتباط میان صنعت و دانشگاه گام برداشت و موجب افزایش سهم آنان در تولید ناخالص ملی کشور شد، زیرا تا زمانی که تولیدات ما وامدار فناوری شرکت‌های دانش‌بنیان خارجی باشد هرگونه رقابت با جهان و حتی منطقه و نیز رسیدن به اشتغال انبوه در سایه اقتصاد مقاومتی، امری محال و غیرممکن خواهد بود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.