شجاعی و حاج صفی قربانی «ندانستن» قرارداد چیست؟ مسعود طاهری یکی گناه نابخشودنی می‌خواند و دیگری خواستار محرومیتشان می‌شود و من هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم که روزی مجبور به یادآوری خورشید در ظهر سوزان تابستان شوم! مسعودشجاعی و احسان‌حاج‌صفی، افرادی غریبه در کشور ما نیستند. بازیکنان تیم ملی هستند که نه تاکنون به جرم جاسوسی از […]
شجاعی و حاج صفی قربانی «ندانستن»
قرارداد چیست؟
مسعود طاهری
یکی گناه نابخشودنی می‌خواند و دیگری خواستار محرومیتشان می‌شود و من هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم که روزی مجبور به یادآوری خورشید در ظهر سوزان تابستان شوم!
مسعودشجاعی و احسان‌حاج‌صفی، افرادی غریبه در کشور ما نیستند. بازیکنان تیم ملی هستند که نه تاکنون به جرم جاسوسی از سفارت فرانسه دستگیر شده‌اند و نه با بادی از غرب روسری معرفت از سرشان افتاده!
باور این که این دو ستاره تیم ملی روزی به جرم بازی برای تیمشان در مقابل تیمی از اسرائیل و اجرای قراردادشان تهدید شوند، مثل بارش برف در ظهر تابستان است؛ اما برای خیلی‌‌ها انگار این اتفاق افتاده و صدای وا اسفای آنان از هزاران فرسخی به گوش می‌رسد.
ناراحتند که چرا این دو ستاره تیم ملی به قراردادشان عمل کردند! می‌گویند به دلیل حضور مقابل تیمی از رژیم صهیونیستی، گناهی نابخشودنی مرتکب شده‌اید و از همه بدتر این‌که فدراسیون فوتبال هم گوشش به این حرف‌‌ها بدهکار است و گفته که گوش آنها را می‌گیرد!
این گونه بازخواست‌ها باعث شده تا خبر برخورد برخی مسؤولان به حضور شجاعی و حاجصفی در مقابل تیمی از تل‌آویو، در فهرست اخبار خارجی‌‌ها قرار گیرد و همچون وزیدن باد و افتادن روسری از سر یکی از مجریان جدیداً سرشناس صدا و سیما، باز هم کشورمان کانون اخبار عجیب و غریب باشد و بیگانگان بگویند که دلیل برخورد چه می‌تواند باشد.
صورت مسأله ساده است؛ مسعود شجاعی و احسان حاجصفی دو بازیکن عضو تیم پانیونیوس یونان -تکرار می‌کنم- «پانیونیوس یونان»، به دلیل قراردادی که با تیمشان که یک تیم غیرایرانی است -تکرار می‌کنم- «غیرایرانی است»، مجبور شدند -تکرار می‌کنم- «مجبور شدند» تا به رغم حضور نیافتن در بازی رفت –تکرار می‌کنم- «حضور نیافتن در بازی رفت»، در بازی برگشت تیمشان با تیم مکابی تل‌آویو بازی کنند. آنها به رغم این‌که مجبور شدند تا در این بازی حضور یابند، اما هر دو با دستبندهایی منقش به «پرچم ایران» در این بازی حضور یافتند، اما در چند روزی که از حضور مسعودشجاعی و احسان‌حاج‌صفی در بازی تیمشان با تیم مکابی تل‌آویو می‌گذرد، انواع و اقسام حرف‌های نامربوط نسبت به آنها را در خبرگزاری‌ها و رسانه‌های جمعی شاهد هستیم و مرتب این دو عزیز، مورد شماتت قرار می‌گیرند.
فهم این مسأله خیلی ساده است: یعنی این دو بازیکن ارزنده تیم ملی به خاطر پولی که از باشگاهشان می‌گیرند و قراردادی که با تیم خود دارند، «مجبورند تا در هر شرایطی تحت تابعیت تیم خود باشند» و با هر حریفی روبه‌رو شوند. دوستان عنایت کنند، به این می‌گویند «قرارداد».
سؤالی که از دوستان دارم، این است که آیا اساساً می‌دانید «قرارداد» چیست؟ قرارداد، «تفاهنامه‌ای» بین دو طرف یا دو گروه یا چند گروه است که ایشان را «ملزم» به اجرا می‌کند؛ مگر این که ماده‌ای قانونی اجازه اجرای آن را ندهد مانند خرید و فروش انسان، اسلحه، مواد مخدر و اشیا عتیقه. ولی آیا ماده‌ای قانونی ممنوعیتی برای عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی را مقابل همتایان اسرائیلی وضع کرده است؟ آیا اگر چنین کاری صورت پذیرد، براساس قواعد بین‌المللی تمامی تیم‌های ورزشی ایران به علت دخالت سیاستمداران در امور ورزشی تعلیق نمی‌شوند؟
از اینها گذشته، پیامی که این گونه اخبار به بیگانگان می‌رساند این است که دیگر از ورزشکاران ایرانی در تیم‌هایشان استفاده نکنند تا دچار چنین مصائبی باشند!
به امید روزی که تصمیم بگیریم برای حفظ آبروی کشورمان بیش‌تر در تلاش باشیم و البته کم‌تر باعث حیرت بیگانگان!
والسلام!!
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.