چرا به دریای سیاه، «سیاه» می‌گویند؟ دریای سیاه در میانه کشورهای ترکیه، بلغارستان، رومانی، اوکراین، روسیه و گرجستان قرار گرفته است. این دریا در کنار تمام جاذبه‌هایش با شایعات ترسناکی نیز پیوند خورده است. دریای مرموز «سیاه»، یکی از توریستی‌‌ترین نقاط جهان است که هر ساله بازدیدکنندگان کنجکاو زیادی را به سمت خودش می‌کشد. به […]
چرا به دریای سیاه، «سیاه» می‌گویند؟
دریای سیاه در میانه کشورهای ترکیه، بلغارستان، رومانی، اوکراین، روسیه و گرجستان قرار گرفته است. این دریا در کنار تمام جاذبه‌هایش با شایعات ترسناکی نیز پیوند خورده است. دریای مرموز «سیاه»، یکی از توریستی‌‌ترین نقاط جهان است که هر ساله بازدیدکنندگان کنجکاو زیادی را به سمت خودش می‌کشد.
به گزارش سایت الی‌گشت، اگر از بالای کوهای پتری (Ai-Petri) به این دریای عظیم آبی رنگ نگاه کنید، احتمالاً این سؤال برایتان پیش می‌آید که چرا به آن سیاه می‌گویند؟ هیچکس دقیقاً نمی‌داند. عده‌ای معتقد‌ند این اسم را دریانوردان و دزدان دریایی روی آن گذاشتند که در سفرهایشان با موج‌های سهمگین و آسمان طوفانی و خاکستری آن در زمستان‌ها مواجه شدند. علت اصلی آن می‌تواند همین برخورد نه چندان دوستانه این دریا با مهمانانش باشد که جان دریانوردان بسیاری را گرفته است.
این دریا در گذشته نام‌های دیگری هم داشت. یونانیان باستان آن را با نام دریای سکیتیان (Scythian) یعنی نام قبایلی که در آن زمان سواحل این دریا را تصرف کرده بودند، می‌شناختند. یونانی‌ها همچنین این دریا را دریای نامهربان (Pontos Axenos) می‌خواندند. اما پس از مهاجرت به شبه‌جزیره کریمه (Crimea) در شمال دریای سیاه، متوجه روی دیگر و نه چندان نامهربان این دریا شدند و به آن نام دریای مهمان‌نواز (Pontos Euxenos) را دادند.
تاریخچه:
تاریخچه این دریا، به ۲۲ هزار سال پیش بر می‌گردد. زمانی که تنها یک دریاچه کوچک آب شیرین بود. اما در حدود ۷ تا ۹ هزار سال پیش، با افزایش گرمای جهانی و آب شدن کوه‌های یخ قطبی و یخچال‌ها و بالا آمدن سطح آب دریا‌ها، آب دریای مدیترانه به سمت تنگه بسفر (Bosporus) سرازیر شد که این اتفاق باعث تبدیل شدن این دریاچه کوچک به دریای بزرگ سیاه شد. دانشمندان آلمانی متوجه پیدایش مرجانی‌هایی در کف این دریا شدند که در اثر فرایندهای میکرو ارگانیزم‌های این دریا، با عناصر متان و سولفات ایجاد شده‌اند. این مرجان‌ها امروزه به عنوان قدیمی‌‌ترین نشانه‌های حیات بر روی زمین شناخته می‌شوند.
ویژگی‌ها:
دریای سیاه با عمق ۱۲۷۱ متری، از دریاهای عمیق به شمار می‌آید، اما میزان نمک در آن کم‌تر از سایر دریا‌ها است. این دریا به دو لایه بودن معروف است. لایه دارای اکسیژن که عمق ۲۰۰ متر اول آن را شامل می‌شود و در آن نشانه‌های حیات، کاملاً وجود دارد. لایه دوم که به آن لایه مرده می‌گویند از نظر ترکیبات به گونه‌ای است که تاکنون هیچ موجودی نتوانسته در آن دوام بیاورد. دلیل ایجاد لایه دوم احتمالاً آب‌نمکی سرازیر شده از دریای مدیترانه است که با آب شیرین این دریاچه در گذشته ترکیب شد و به علت چگالی بیش‌تر به اعماق آن رفت. در حالی که لایه رویی این دریا به صورت ترکیبی از آب شیرین و آب شور شکل گرفت. این قسمت عمیق‌تر که ۷۸ درصد از حجم آب این دریا را شامل می‌شود، حاوی آبی عاری از هیدروژن سولفید است.
دریای سیاه و کشتی‌هایش
دریای سیاه شامل تعدادی خوک آبی است که تعدادشان به سرعت رو به کاهش است. همچنین دلفین‌های دماغ بطری (Bottlenose dolphins) این دریا به دلیل استعدادشان در اجرای کارهای نمایشی و توانایی یادگیری سریع، دردلفیناریوم‌ها و شهربازی‌ها متقاضی‌های بسیاری دارند. در میان سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۱ میلادی ۱۲۰ عدد از این دلفین‌های دماغ بطری در تجارت‌های بین‌المللی جا به جا شدند. این‌گونه از دلفین‌های دریای سیاه به‌طورکلی با دلفین‌های دریای مدیترانه و اطلس متفاوتند.
اگر در شب (خصوصاً در ماه مرداد) به سطح آب این دریا نگاه کنید، متوجه درخشندگی عجیب موج‌های آن می‌شوید. این درخشندگی در اثر برخورد پلانکتون‌ها با ضربات موج آب ایجاد می‌شود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.