سوزن مالیاتی بر بادکنک کسب‌وکارهای آنلاین

سوزن مالیاتی بر بادکنک کسب‌وکارهای آنلاین

مجتبی قدیری

«داداش داری اشتباه می‌زنی»، کامنت رایج این روزهای شبکه‌های اجتماعی که زیر تصاویر ورزشکاران نگارش می‌گردد، حالا باید این کامنت را زیر طرح سازمان امور مالیاتی برای دریافت مالیات از کسب‌و کارهای آنلاین نوشت و از طراحان این طرح پرسید با چه بانک اطلاعاتی می‌خواهید از کسب‌و کارهای آنلاین مالیات دریافت کنید؟

چگونه سود این کسب‌وکار‌ها محاسبه می‌شود؟ و یا مبنای دریافت مالیات را خوداظهاری قرارداده‌اید؟ نکته اینجاست که به جز محدودی از کسب و کارهای آنلاین بیش‌تر این کسب‌و کار‌ها سود چندانی نداشته‌اند. چرا که فقط با چند ده هزار تومان شما شاهد افتتاح یک فروشگاه آنلاین هستید، فروشگاه‌هایی که تمام هزینه آنها خرید یک «هاست» ارزان و نرم‌افزارفروشگاه‌ساز رایگان برای راه‌اندازی سایت است.

برای دریافت مالیات از کسب‌و کارهای آنلاین باید یک سازوکار مشخص و دقیقی تعریف نمود که مورد قبول دستگاه امور مالیاتی کشور و کسب‌و کارهای آنلاین باشد تا آنها حاضر به پرداخت مالیات باشند. قطعاً ابلاغ دستورالعمل مالیاتی بدون در نظر گرفتن دیدگاه‌های طرف مقابل نمی‌تواند باعث دریافت مالیات از طرف کسب‌و‌ کارهای آنلاین شود و همان‌گونه که با چند ده هزار تومان یک سایت فروشگاهی راه‌اندازی می‌گردد و به قولی استارت یک کسب‌و کار آنلاین زده می‌شود با کم‌ترین هزینه این کسب‌و کار می‌تواند برچیده شود و فعال این بازار همچون دست‌فروشان بازار‌های حقیقی در شبکه‌های اجتماعی به داد و ستد بپردازد و دیگر مالیاتی پرداخت نکند.

قطعاً آن هنگام فقط شاهد یک هرج‌و مرج در کسب‌و کارهای آنلاین خواهیم بود، هرج و مرجی که به سود هیچ‌کس نیست.

اثبات حقانیت کسب‌و کارهای آنلاین برای پرداخت عادلانه مالیات باید برعهده انجمن این صنف باشد. اما از آنجا که بسیاری از کسب‌و‌کارهای آنلاین هنوز دارای صنف یا اتحادیه به معنای واقعی نیستند و شاید مجوزهای خود را از اتحادیه و اصناف فضای حقیقی دریافت کرده باشند که کمی کار را بغرنج‌تر می‌کند.

این‌که سازمان امور مالیاتی نتواند مالیات درست و دقیقی از کسب‌وکارهای آنلاین دریافت کند؛ ریشه در جاهای دیگر دارد و کسانی که مانع شکل گرفتن قانونی کسب‌و کارهای آنلاین و اتحادیه‌ها و اصناف آن هستند، باید پاسخ‌گو باشند و بگویند چرا بر سر راه ایجاد صنفی این کسب‌و کار‌ها سنگ‌اندازی می‌کنند؟

از این روی در گام اول باید برای کسب‌و کارهای آنلاین صنف تعریف کرد تا بتوان برای هرگونه فعالیت از این کسب‌و کار‌ها قانون وضع نمود و کسی را مجری نظارت بر آن دانست. زمانی که کسب‌و کارهای آنلاین فاقد اتحادیه یا صنف لازم هستند شاهد بی‌نظمی آنها هستیم و در موقع لزوم نمی‌توان آنها را ملزم به اجرای قانونی کرد و قطعاً در دریافت مالیات نیز این امر را شاهد خواهیم بود که هر دو طرف سخن خود را بگویند و هیچ‌کدام نپذیرند که باید چگونه رفتار کنند.

 

قطعاً سازمان امور مالیاتی در پی ابلاغ آیین‌نامه مالیات کسب‌و کارهای اینترنتی با چالش‌های بی‌شماری روبه‌رو خواهد شد که هیچ‌کس پاسخگو نیست و در این میان، شاهد سردرگمی کسب‌و کارهای آنلاینی خواهیم بود که از این ابلاغیه اطلاع چندانی ندارند. کسب‌وکارهایی که توسط نوجوانان و جوانان با صرف چند ده هزار تومان ایجاد شده است در حالی‌که اطلاع چندانی از قوانین کسب‌و کار ندارند! و باعث دردسر فراوان برای خود و سازمان امور مالیاتی خواهند شد. متأسفانه متولیان کسب‌وکارهای آنلاین در خصوص ساماندهی و آموزش‌های لازم کار چندان موفقی انجام نداده‌اند و فقط به دنبال رشد بادکنکی این‌گونه کسب‌و کار‌ها بوده‌اند و در پی اجرایی شدن ابلاغیه مالیاتی شاهد ترکیدن این بادکنک خواهیم بود و آن زمان خواهیم دید که در دل این بادکنک هیچ نبوده و نیست.